1 กันยายน 2550 09:03 น.
ดาวระดา
ชายหาดดั่งวาดไว้
ช่างงามไซร้เหลือคณา
สุดยอดปรารถนา
พักผ่อนกายในนที
นี่หรือคือชะอำ
ช่างงามล้ำเกินพาที
อยากเวียนมาทุกปี
หาดชะอำจำขึ้นใจ
ต่างชาติก็มาด้วย
นั่งเรือกล้วยสีสดใส
กรีดร้องมาแต่ไกล
ก่อนที่เรือเผือล่มลง
ส่วนฉันนิยมเล่น
เห็นน้ำเย็นเป็นต้องสรง
จนลัดอัสดง
ก็ยังเล่นไม่เลิกรา
ฉันชอบหาดทรายสวย
อ่อนระทวยเมื่อได้มา
หวังไว้ภายภาคหน้า
หาดแห่งนี้ยังมีมนต์
1 กันยายน 2550 01:09 น.
ดาวระดา
เป็นทิวแถวแนวพนาป่านิเวศ
เป็นแนวเขตกั้นคลื่นกระทบฝั่ง
เป็นแหล่งอนุบาลอาหารคลัง
ให้พลังแก่สัตว์ผลัดชีวี
ด้วยคุณค่าป่าชายเลนเอาฬาริก
เราต้องพลิกให้ฟื้นคืนวิถี
คืนโกงกางคืนแสมแก่พงพี
จักได้มีพนขันฑ์อันสมบูรณ์
ป่าชายเลนถูกกระทำย่ำแนวเขต
สาคเรศพลอยหมองขาดกรองมูล
คิดแล้วเศร้าสะเทือนใจให้อาดูร
จักต้องสูญในไม่ช้าถ้าหมางเมิน
ลิงแสมถึงคราขั้นอันวิกฤติ
ชะตาปิดไร้ที่ปกหกระเหิน
เข้าหาคนขอกินบอกส่วนเกิน
ไล่เปิดเปิงไปเสียสิ้นกรุณา
คิดให้ดีใครหนอไล่ที่ใคร
ป่าผืนใหญ่ใครอยู่ก่อนตรองเถิดหนา
เคยอุดมด้วยกุ้งหอยและปูปลา
บัดนี้หนาเหลือเศษโฟมชโลมเลน
นกนางนวลชวนกันกระพือปีก
คงหลบหลีกจากไพรีที่มันเห็น
จำป้องกันตัวตนให้อยู่เย็น
แสนลำเค็ญหากป่าหมดลดลงไป
ป่าชายเลนถูกรุกบุกไปทั่ว
เห็นแก่ตัวยึดประโยชน์เป็นเรื่องใหญ่
ใช้เงินซื้อรื้อป่าผืนแผ่นดินไทย
ไม่ห่วงใยเหล่าลูกหลานคลานตามมา
หลายปีก่อนบ่อกุ้งรุ่งเรืองนัก
ต่างตั้งตักกักเงินเพลินอุรา
ครั้นเลี้ยงกุ้งไม่ได้ถึงซึ่งราคา
อีกยังมามีโรคร้ายให้กล้ำกลืน
ทิ้งนากุ้งอันเวิ้งว้างให้ว่างเปล่า
ประมาณเอาแสนไร่กว่าป่าผืน
คิดแล้วเศร้าแสนสะท้านล้มทั้งยืน
ป่าถูกกลืนหายไปในพริบตา
เหลือทิวแถวแนวพนาป่านิเวศ
เหลือขอบเขตน้อยนิดเป็นปริศนา
ด้วยสำนึกรักษ์ไม่มีในวิญญา
มองคุณค่าป่าไม่เห็นเป็นอาจิณ
สิบปีผ่านห้าปีผันสำคัญยิ่ง
ดูทุกสิ่งเหมือนทุกอย่างจะจางสิ้น
ป่ามีน้อยอาหารหดเริ่มหมดกิน
ป่าแดดิ้นเราก็ม้วยมรณา
31 สิงหาคม 2550 13:01 น.
ดาวระดา
ป่าอีสานเมื่อกาลกันยามาส
งามระดาษดื่นตื่นใจในไพรเขียว
หมู่แมกไม้ไพรพนาน่าชมเชียว
เหล่ากระเจียวเจ้าผลิดอกออกสีงาม
เจ้าแมลงทับจับแสงสุริยา
ดังเทวาแต่งมาน่าเกรงขาม
สีเข้มเขียวเหลือบทองส่องฟ้าคราม
หมดคำถามหากใครได้มายล
สมอไทยพันธุ์ดกกระบกด้วย
ต่างก็ช่วยป่าพรรณนั้นมีมนต์
ด้วยชอุ่มชุ่มชื่นรื่นกมล
ป่าจึงดลดวงใจใฝ่ฝันหา
ป่าอีสานเมื่อกาลกันยามาส
รุกขาชาติช่างงามล้นจนเหลือตา
งามเกินกว่าที่ถ้อยคำพรรณนา
อีกคุณค่ายังหลายหลากมลากมี
ดอกไม้ป่าหลากพันธุ์บานสะพรั่ง
ภมรคลั่งดื่มน้ำหวานกันสุขี
ดื่มให้อิ่มชิมให้พอแล้วจรลี
รอเป็นปีกว่าจะเผยให้เชยชม
ด้วยอีสานในกาลอื่นไม่ชื่นนัก
ต่างรู้จักถึงความแล้งแห้งสะสม
เป็นรอยแยกแตกระแหงทั่วพื้นพรหม
ขาดอุดมไปแค่หยิบพริบตาเดียว
ป่าอีสานหมดงามยามฝนหมด
แสนรันทดหดใจในไพรเขียว
อีกหลายเดือนกว่าฝนด้นทางเทียว
ป่าก็เหี่ยวคนก็หดสลดใจ
ตรองอีกทีนี่คือสัจธรรมโลก
ต้องมีโศกสุขเศร้าเคล้ากันไป
มีเกิดและดับสลับกันอย่าสงสัย
ต้องทำใจยอมรับความผันแปร
31 สิงหาคม 2550 00:25 น.
ดาวระดา
เข้าป่าก่อนฟ้าเปิด
เห็ดรสเลิศรอเราอยู่
อย่าช้ารีบมาดู
เห็ดมากมายอยู่ใต้โคน
มองไกลอาจไม่ชัด
ต้องเจนจัดเตรียมกระโจน
เข้าใกล้จะได้โดน
กลิ่นหอมเห็ดอยู่ลางลาง
เสียมน้อยคอยงัดขุด
ต้องเร่งรุดก่อนฟ้าสาง
เดี๋ยวใครมาพบพลาง
ขอแบ่งปันพลันเสียใจ
ด้วยของมีไม่มาก
มันกระดากจะให้ใคร
ครอบครัวเป็นครัวใหญ่
จำต้องเก็บเห็ดหลายกำ
แลดูเหมือนใจคับ
ก็ต้องรับเพราะจนจำ
แม้ไม่ใฝ่กระทำ
น้องตาดำยังรอกิน
วิถีคนเก็บเห็ด
ใจดั่งเพชรแต่ดูหิน
ค่าน้อยด้อยเพียงดิน
อย่าดุด่านินทาเลย
30 สิงหาคม 2550 10:03 น.
ดาวระดา
ความจนเขาว่าไว้ ควรตรอง
เป็นสิ่งคนเมียงมอง ว่าด้อย
หากเดินย่ำลำพอง เขาหมั่น ไส้เอย
หยามหมิ่นดูถูกถ้อย เถื่อนซ้ำ หมางเมิน
หน้าส่วนตัว
1687
