21 กันยายน 2550 01:25 น.

หนึ่งวันของคนเรา

ดาวระดา


ภายใต้กาลผ่านผันของวันหนึ่ง	 
มีเรื่องถึงหลักล้านให้ขานถ้อย
นับแต่ใต้สมุทรสุดดงดอย			
ทั้งซ้ำรอยเรื่องต่างในหนึ่งวัน

บางชีวิตถูกขีดให้กำเนิด			
บางที่เกิดเหตุใจใกล้อาสัญ
บางที่มีเรื่องราวรักผูกพัน			
บางที่หวั่นช้ำใจให้กล้ำกลืน

ในวันนี้มีคนที่แพ้พ่าย			
แต่บางรายรวบชนะดูขัดขืน
มีบางคนทนท้อทุกค่ำคืน			
บางคนยืนหยัดสู้กู้ชะตา

บางคนเตรียมตนเพื่องานแต่ง		
บางคนแบ่งทรัพย์สินตามประสา
ด้วยทางรักถูกขีดให้โรยรา			
จึงต้องมาอย่าร้างห่างกันไป

ภายใต้กาลผ่านผันของวันนี้		
หลากเรื่องมีครบเครื่องหลากเงื่อนไข
เรียงเป็นถ้อยร้อยคำคงยาวไกล		
โลกทั้งใบบอกอ้างช่างต่างกัน
				
13 กันยายน 2550 16:11 น.

ขอแค่อีกคืน

ดาวระดา


เก็บกระเป๋าเข้าใจต้องจรจาก	
แน่นอนซากที่เหลือเจือความขม
ขื่นข้างในใจพี่ร้าวระบม		
ครั้นตาคมกลับกลอกปอกทั้งแด

ไม่หลงเหลือสิ่งอื่นให้ชื่นอก	    
 สะท้านทกทั่วกายเป็นลายแผล
สะเทือนใจในพี่ขาดคนแล		
ด้วยรักแท้ที่เปลี่ยนเป็นรักลวง

ในวันรุ่งพรุ่งนี้ไม่มีน้อง		
คอยประคองเคียงใจให้ห่วงหวง
ช่างทำลงจงใจให้แสบทรวง		
แม่พุ่มพวงพรากได้ไม่อายดิน

เศษความรักมักทำให้ช้ำชอก	
แต่ขอบอกใบ้ว่าอย่าถวิล
เพียงข้ามคืนใจพี่นี้คงชิน		
เริ่มโบยบินหยุดบ้าหารักจริง	
				
12 กันยายน 2550 02:53 น.

หนุ่มนาเกลือระทม

ดาวระดา



แหงนมองเมฆลอยเลื่อนเกลื่อนท้องฟ้า 	
ถูกลมพาพัดผ่านพาลสลาย
ทำนาเกลือเหงื่อชื้นทั่วผืนกาย		   	
ยังไม่วายแดดิ้นสิ้นคำจน

หาบเกลือมาหลายปีดีจะดับ				
ไฉนทรัพย์ห่างหายไม่ได้ขน
แค่จะซื้อข้าวกินต้องดิ้นรน         	
ด้วยดอกผลไม่พอแสนท้อใจ

หนุ่มนาเกลือเหลือใจให้ระทม			
ชีวิตจมกองทุกข์ไร้สุกใส
ดั่งแมกไม้แก่จัดถูกผลัดใบ			
ยากหาใครหันมองไว้ครองเรือน

ด้วยผิวพรรณวรรณเชื้อต่างเกลือนัก		
ดำสลักร่างไว้ไม่มาดเหมือน
คิดจะสอยร้อยดาวสกาวเดือน			
เสียงเยาะเยือนเย้ยมาน้ำตาคลอ

อยากจะทิ้งนาเกลือเพราะเหลืออด		
อยากจะกดผืนดินให้สิ้นหนอ
แต่ก็ทนทำไปไม่รั้งรอ				
เพราะใจขอแผ่นดินไม่สิ้นเกลือ	     
				
10 กันยายน 2550 15:05 น.

อดีตรักพระ-ชี

ดาวระดา


เคยเดินเทียวเกี่ยวแขนในแดนด้าว	
เมื่อรักร้าวดวงจิตคิดหันเห
หนทางเดียวเทียวทางยังโลเล		
รักโซเซคลื่นซัดพัดกระเด็น

เคยต่อเติมความฝันเมื่อวันก่อน		
เคยวิงวอนเทพไทให้จงเห็น
หวังทางไกลไม่พบอย่างที่เป็น		
รักลำเค็ญเลยร้างห่างกันไป

จนจำใจทิ้งไปในเรื่องรัก			
จำใจพักแพ้วทางสว่างใส
มุ่งพระธรรมน้อมนำกล่อมจิตใจ	
ละเยื่อใยตัดสวาทให้ขาดลง

ด้วยเรื่องรักโลกีย์นี้ไม่เที่ยง		
ถึงได้เบี่ยงบากหน้ามาเป็นสงฆ์
เป็นสมณะเพศเจตจำนง			
ไม่ลุ่มหลงกามมั่วที่ยั่วยวน

ในวันหนึ่งก่อนถึงพรรษามาส		
เห็นนงนาฏหนึ่งนางที่กลางสวน
สมณะนึกได้เลยใคร่ครวญ		
โอ้น้องนวลกลายเป็นชีนี่กระไร

ชะตาชีวิตใครหนอมากำหนด		
ช่างจรดให้เราเฝ้าสงสัย
ให้แปลกแปลกในห้วงดวงฤทัย		
แต่ก็ไม่คิดนานพาลกังวล	

ตรองอีกทีนี่คงจะเป็นบุญ		
มาเกื้อหนุนช่วยสร้างทางกุศล
ให้หลุดไปในห้วงแห่งวังวน		
เกิดมรรคผลสองฝ่ายได้พบธรรม
  				
6 กันยายน 2550 14:59 น.

อิจฉาชะตาแมว

ดาวระดา


ผวาตื่นในคืนพระจันทร์ดับ			
เสียงขานขับแมวคราวเฝ้าสงสัย
คงเมารักถึงร่ำร้องจากกล่องใจ		
หวังคู่ไคล้คู่เคลียคลอพะนอเคียง

เสียงหง่าวหง่าวหวังใจสาวเจ้าไหวหวั่น	
สร้อยรำพันถึงนางไม่สร่างเสียง
ให้นุชน้องได้รับจับสำเนียง			
ว่าคู่เคียงมาคอยเจ้าเฝ้ารอคอย

ดึกสงัดเสียงพัดพระพายพลิ้ว		
สุดวาบหวิวหวาดหวั่นสะท้านถ้อย
สะท้านทรวงสุดหนาวถึงดาวดอย		
ฝันลอยลอยห่างหายกลายเป็นลวง

ใจอิจฉาชมาเจ้าเฝ้าเรียกรัก			
วิฬาร์รักถูกเย้าเข้าติดบ่วง
ได้ฝากรักฝากใจไว้ทั้งดวง	
ไม่เคยห่วงจะไร้คู่ไว้ชูเชย

ดึกสงัดเสียงพัดพระพายแว่ว		
ระฆังแก้วท้ายวัดสะบัดเสย
จวนสว่างยังห่างหนคนเคียงเคย	
ไม่นึกเลยต้องอิจฉาชะตาแมว
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดาวระดา
Lovings  ดาวระดา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดาวระดา
Lovings  ดาวระดา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟดาวระดา
Lovings  ดาวระดา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงดาวระดา