กลิ่นความทรงจำ กับ คราบน้ำตา

ดาวประกายพฤกษ์

ท่ามกลางฝูงคนมากมาย ฉันกำลังรอใครคนหนึ่ง คนที่ฉันรัก และเป็นคนเดียวกันกับคนที่เคยรักฉัน ฉันไม่รู้หรอกว่า จริงๆแล้วเขาเคยรักฉันบ้างหรือเปล่า แค่เคยได้ยินมาอย่างนั้น เวลาสั้นๆที่แสนจะเนิ่นนาน จนกระทั่งเพลงไพเราะแจ้วเสียงดังมาจากในกระเป๋าฉันเอง  หากตรงนั้น มีใครใจดี ได้ยินเสียง...นี้ดัง บอกเจ้าของเครื่องนี้ให้รับ สักครั้งได้ไหม หรือจะปล่อยให้ดัง อยู่อีกนานเท่าใด ช่วยทำให้เธอใจอ่อน และเข้าใจ....ช่วยรับที... วันนี้ฉันต้องเจอเขา ใครคนนั้นอีกครั้งทั้งๆที่พยายามจะหลบเลี่ยงในการสบตาตลอด เพราะพี่สาวตัวแสบดันฝากของมาให้เขา ใช่พี่สาวฉันยังไม่รู้เรื่องราวที่เกิด ระหว่าง เรา
	นับย้อนไป ครั้งที่ฉันเพิ่งจะเรียนจบ นิสิตใหม่ไฟแรงเข้าทำงานครั้งแรก เป็นธรรมดาที่ต้องประหม่า และเกิดการผิดพลาดบ้าง มีคนคนหนึ่งยิ้มให้ฉัน และคอยช่วยเหลือฉันเสมอ พี่ชายเป็นความรู้สึกดีครั้งแรกที่เรามีต่อกัน บ่อยครั้งที่เขาแอบชวนฉันไปเที่ยว ไปทานข้าว เรียกว่าแอบเพราะไม่ให้บอกใคร หรือชวนใคร บ่อยครั้งที่เรามองตากัน นี่เองอาจจะเป็นความผูกพันที่ค่อยๆสานต่อ เป็นสิ่งประทับใจที่เรามีให้กัน เขาเป็นคนคุยเก่ง ใจดี เฮฮาและช่างเอาอกเอาใจ ใครๆก็ชอบเขา รวมทั้งฉัน แต่ก็เป็นความรู้สึกลึกๆที่เก็บเงียบไว้ ...ถ้าฉันมีคนดูแลหัวใจแบบนี้ตลอดไปก็คงดี... ทุกวันที่เจอเขาฉันนอนอมยิ้มหลับปุ๋ยทุกคืน แต่เรื่องราวมีสุขก็ต้องมีดิบ ไม่ใช่สิ่ๆ มีสุขก็มีทุกข์ ด้วยความที่เราเริ่มสนิทกันฉันรับรู้เรื่องราวส่วนตัวของเขามากขึ้นๆ โดยไม่รู้ตัว อ้อ..ลืมบอกไปเขามีแฟนแล้วนะคะ และก็เป็นคู่ที่ระหองระแหง ต่อมาถึงขั้นทำร้ายพี่เขาจนต้องแยกกัน คำนี้สินะที่ทำให้ฉันมีความหวัง
	เขา เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากๆ แล้วฉันก็คอยให้กำลังใจเคียงข้างเขา ฉันไม่รู้ว่าเป็นหน้าที่ที่น้องสาวพึงมี หรือ คำสั่งจากหัวใจ แต่ในที่สุดฉันก็เสนอใจฉันไปเยียวยาใจเขา ใจแลกใจ ฉันจะทำให้เขามีความสุข เราจะเดินไปด้วยกัน เนิ่นนานพอควรที่เราทำอะไรๆด้วยกัน เรียนรู้กันและกัน คนรอบๆข้างฉันก็รับรู้ และชอบเขา เวลาความสุขนั้นแสนสั้น ดูจะเป็นคำพูดที่จริงที่สุด วันนึงใครคนเก่าของเขาก็กลับมา กลับมาพร้อมกรรมสิทธิ์หัวใจ ที่ยังไม่ได้ส่งโอนให้ฉัน เขามาทวงพื้นที่หัวใจที่ฉันยืนอยู่ แล้วฉันล่ะ ฉันจะยืนที่ไหน คำตอบฉันรู้ เพียงแค่ไม่อยากยอมรับ หวังลึกๆว่าเขาจะเลือกฉัน คนที่จงรักภักดี และดูแลหัวใจเขาตลอดมา แต่คำตอบที่ฉันได้จากเขาคือ พี่รักเธอจริงๆนะ เพียงแต่ความผูกพันของพี่กับเธอคนนั้นพี่ตัดมันไม่ได้ พี่รักเธอจริงๆ ช่างเป็นคำบอกรักที่เสียดแทง และทรมานความรู้สึกฉันที่สุด ฉันรู้สึกเจ็บที่คอเหมือนมีก้อนอะไรมาจุก แต่สุดท้ายก็กลั่นมาเป็นน้ำตา ที่ไหลมาเหมือนสายฝน ต่างกันแค่ฝนมีเสียงกระทบหลังคา แต่น้ำตาไหลมากระทบใจแต่ไม่มีเสียงเท่านั้นเอง ขณะที่คิดถึงอดีตที่ผ่านมา เขาที่ฉันรอคอยก็มาถึงจุดนัดหมาย
	อ้าว เป็นไงบ้าง สบายดีไหม เขาทักฉันท่าทีคุ้นเคย ห่วงใย
	ก็ สบายดีคะ ฉันตอบสั้น นัยตาแดงเรื่อๆ ภาวนาให้เขาไม่เห็น
เราคุยกันน้อยมาก และเป็นเวลาที่เนิ่นนาน เสร็จธุระของพี่สาวเขาก็จากไป ฉันมองเขาเดินลับตาไป ก่อนจะกลั้นทำนบน้ำตาไม่อยู่ในที่สุด ฉันก็ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่คิดจะอายใคร
	ครั้งนึง ฉันเคยรู้สึกดีกับคำว่า พี่น้อง แต่ว่าวันนี้ คำนี้กลับเป็นคำที่ทรมาน และเสียดแทงหัวใจฉันมากที่สุด เขาบอกทุกคนว่าเขาเลือกคนเก่า ส่วนฉันก็กลายเป็นส่วนเกินโดยรู้ตัว แต่เจ็บปางตาย หลายครั้งที่ฉันอยากคุยกับเขาเหมือนผ่านมา ส่งข้อความห่วงใยแทนคำพูดหา กลับทำให้เจ้าของหัวใจเค้าโมโห และทะเลาะกันรุนแรง ทางออกของเขาคือ โทรมาหาฉันแล้วบอกกับฉันว่า อย่าโทรหาพี่ตอนพี่อยู่ที่บ้านนะ ข้อความก็ไม่ต้องส่งมา เราห่างๆกัน เขา(ที่พี่รัก)จะได้ไม่ระแวงพี่ ช่างเป็นคำพูดที่ดูดี ตอบแทนสมกับความรักที่ฉันมีให้จริงๆ ใช่ ใช่ ใช่ ฉันมันนังโง่....โง่ ที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองไม่มีค่าอะไร โง่ที่เชื่อคำโกหกที่ดูดีของเธอ เธอที่ฉันรักที่สุด... หลายคนรอบข้างฉันมองว่าฉันเป็นมือที่สามเข้าไปทำลายครอบครัวเขา ใช่เหรอ...ฉันเคยอยู่ที่ตรงนั้นในหัวใจเธอไม่ใช่เหรอ วันที่เธอไม่สบายเธอยังโหยหาความรักจากฉันอยู่เลย ทำไมวันนี้ฉันไม่มีที่อยู่ละ ฉันหยุดร้องไห้  เป็นไปได้ยังไงฉันยังเจ็บที่หัวใจอยู่เลย...เริ่มหายใจไม่ออก นี่น้ำตาฉันมันไม่มีจะไหลแล้วเหรอ ขอบตาชั้นร้อนผ่าว ไม่มีเรี่ยวแรงจะก้าวขากลับบ้าน จริงสินะในขณะที่เราโหยหาความรักเราจะลืมคิดถึงความรักจากครอบครัว จนกระทั่งไม่มีความรักนั้น บ้าน จึงเป็นที่ที่ฉันอยากอยู่ที่สุด นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ฉันไม่ติดต่อเธอ พยายามลบ ทิ้งเรื่องราว ข้าวของต่างๆที่เป็นความทรงจำ ใช่ฉันทิ้งมัน แต่ฉันไม่สามารถทิ้งความทรงจำไปได้สักวินาที แค่ผ่านไปที่ที่เราเคยเดิน หรือแค่เพียงมองกระรอยริมฝีปากที่เธอประทับก็ยังคงอยู่ 
	มาวันนี้ฉันเริ่มแกร่งขึ้น เริ่มรับรู้สิ่งที่ฉันควรจะยอมรับ แต่สวนทางกัน เธอกลับพยายามบอกฉันว่าต้องการ ทั้งๆที่เธอก็มีใครคนนั้นที่เธอเลือกแล้วว่า ไม่ใช่ฉัน เธอพยายามติดต่อและบอกกับฉันว่า เราเป็นพี่น้องกันไม่ได้ เธอทำไม่ได้ เธอคิดจะทำอะไรฉันไม่รู้ แต่แผลที่ตกสะเก็ดในหัวใจฉันก็คล้ายจะ มีเลือดซึมๆ ฉันจะกลับไปอ่อนแอเหมือนวันนั้นไม่ได้ ฉันจะพยายามที่จะภาวนาให้เธอมีความสุขกับทางที่เธอเลือก อยู่ให้นานๆ สมกับความรักที่ฉันต้องสูญเสียไป กับความรักมากมายที่เคยให้ กับความจริงใจที่เคยสาน เคยก่อ ต่อไปนี้ฉันสัญญาว่าจะไม่เฝ้ารอ และไม่ร้องขอความรักจากเธออีกต่อไป ลาก่อนนะความรักครั้งแรก ขอบใจที่เข้ามาให้ใจได้แหววไหว ขอบใจอีกครั้งที่มาสอนให้รู้จัก รัก รอยยิ้ม และน้ำตา ถ้าไม่มีเธอฉันคงไม่รู้ว่า ความรักมีความหมายมากมายเพียงใด ฉันจะอยู่ต่อไปให้ได้ ฉันจะเข้มแข็ง ฉันสัญญา ลาก่อน...คนที่ฉันเคยให้รัก...จาก คนที่เธอไม่ได้รัก...