5 กันยายน 2550 23:42 น.
ดาริกา
แหงนมองฟ้ามืดมนแล้วหม่นหมอง
ยินเสียงร้องก้องฟ้าเวลาไหน
เห็นหมู่เมฆลอยเลื่อนสะเทือนใจ
มันหวั่นไหวละล้าละลังด้วยกังวล
มันแปลบปลาบวาบไหวอยู่ในอก
หวาดวิตกหวาดผวากับฟ้าฝน
เพราะคิดถึงหวั่นในใครบางคน
จะร้อนรนทนทุกข์หรือสุขกัน
ฝากหมู่เมฆลอยเลื่อนอยู่เกลื่อนฟ้า
โปรดนำคำพร่ำพรรณนาว่าใจฉัน
ยังรอคอยเคียงคู่อยู่ทุกวัน
หากวสันต์เริ่มสงบอยากพบเธอ
23 ธันวาคม 2549 21:25 น.
ดาริกา
จะขออยู่ห่างห่างอยู่อย่างนี้
เผื่อจะมีหนทางพอสร้างฝัน
ขอรักษานิยามความสัมพันธ์
ให้คงมั่นยาวนานผ่านเวลา
เพราะไม่มีหัวใจให้ใครอื่น
อาจกล้ำกลืนซุกซ่อนความอ่อนล้า
อาจมีบ้างทุรนทุรายป้ายน้ำตา
อาจโหยหาห้วงฝันอันรื่นรมย์
ขอให้เธอไปดีจงมีสุข
ลืมความทุกข์โศกสะอื้นเคยขื่นขม
ลืมความรักครั้งเก่าอย่าเฝ้าตรม
อย่าติดหล่มรักเก่าของเราเลย
ขอเป็นฉันจำไว้ไมตรีจิต
จะปกปิดความในไม่เปิดเผย
เก็บเอาความอบอุ่นที่คุ้นเคย
ขอกอดเกย ณ ห้วงจินต์จนสิ้นลม
23 พฤศจิกายน 2549 15:18 น.
ดาริกา
แมลงเม่าขยับปีกระริกระรี้
เห็นอัคคีอยากชิดสนิทสนม
ไม่รู้ตัวจะสลดระทดระทม
หลงชื่นชมไม่รอรีพิรี้พิไร
มนต์เสน่ห์กระชากฉุดมิหยุดมิยั้ง
เปี่ยมความหวังมิลังเลเถลไถล
กำซาบรสอบอุ่นละมุนละไม
ต้องสิ้นใจน่าสังเวชทุเรศทุรัง
28 ตุลาคม 2549 21:46 น.
ดาริกา
ฟ้าเอ๋ยฟ้าเบื้องบนใยหม่นหมอง
มองเอ๋ยมองคราใดหัวใจเหงา
ใจเอ๋ยใจโศกศัลย์ใครบรรเทา
เศร้าเอ๋ยเศร้าดื่มกินรินน้ำตา
จันทร์เอ๋ยจันทร์ลาลับไม่กลับหลัง
พังเอ๋ยพังหวังไว้ใจโหยหา
ฝันเอ๋ยฝันย่อยยับต้องอปรา
คว้าเอ๋ยคว้าได้เพียงแค่เสียงลม
รุ่งเอ๋ยรุ่งพรุ่งนี้จะมีไหม
ใครเอ๋ยใครคอยรับซับขื่นขม
น้ำเอ๋ยน้ำในตาคราระทม
ความเอ๋ยความร้าวระบมตรมฤทัย
ดาวเอ๋ยดาวพราววับระยับฟ้า
ขอเอ๋ยขอน้ำตาอย่ารินไหล
ฝากเอ๋ยฝากบอกเขาคงเข้าใจ
รู้เอ๋ยรู้บ้างไหมใจคนคอย
22 สิงหาคม 2549 18:10 น.
ดาริกา
คืนฝันวันแห่งวัย
ผ่านเลยไปไม่คืนหวน
ความรักเคยคร่ำครวญ
เหลือชอกช้ำกับคำลา
วันนี้ไม่เหมือนก่อน
รอยอาวรณ์ทำเจ็บปร่า
ปวดร้าวหนาวน้ำตา
สักกี่คราจะลาไกล
รักเก่าเขาหมางเมิน
เจ็บเหลือเกินเกินทนไหว
รอยทางตรงกลางใจ
ประทับไว้ให้แก่กัน
เคว้งคว้างในว่างเปล่า
ทนเงียบเหงาเศร้าโศกศัลย์
จะสะอื้นกี่คืนวัน
ลบรอยทางที่กลางใจ
หน้าส่วนตัว
1150
