19 มกราคม 2548 20:59 น.

..ถ้อยรัก สลักดาว..

ยามนิทรา มาโอบอุ้ม ไร้สุ้มเสียง
มีเธอเคียง เอียงคอคู่ ดูฟากฟ้า
ทั้งหมู่ดาว พราวสีสัน คู่จันทรา
บ่งบอกว่า เวลานี้ ฉันที่ครอง
ดาวยิ้มแย้ม แต้มนภา ถึงคราค่ำ
เห็นประจำ ย้ำถามดาว เรื่องเราสอง
เธอเป็นไง ใจฉัน หวั่นตรึกตรอง
ได้แต่มอง ท้องฟ้า ยามราตรี
ดาวเรียงร้อย ถ้อยความ ตามคำขอ
ไม่รีรอ ต่อเรื่องราว พราวแสงสี
แต้มดาวเล็ก เติมดาวน้อย แต่งอีกที
กลายเป็นรูป หัวใจนี้ ที่ตรึงตรา
ดาวประกาย รายรอบ ขอบฟ้าเห็น
ล้อมเดือนเพ็ญ เป็นข้อความ ที่ถามหา
ความรู้สึก เสียดแทง แห่งน้ำตา
ไหลรินมา ถึงทรวง ดวงกมล
ดวงมณี ยังด้อยกว่า คำว่ารัก
เพียงประจักษ์ สลักจิต ทิศทุกหน
รักผสม กลมกลืน อื่นอื่นปน
รวมหล่อหลอม เป็นตัวตน คนนี้ไง