23 สิงหาคม 2545 23:34 น.
ดับตะวัน
สาดประกายสลายยุ่ยเป็นผุยผง
ขยี้ลงตรงฝ่าเท้าเขย่าขวัญ
ให้ดานเดือดเลือดพล่านพัลวัน
ให้อกสั่นขวัญถลาผวาตะลึง
ดั่งคลื่นคลั่งถั่งโถมตะโบมใส่
พายุไฟเผาผลาญพลาญขึ่ง
ให้เคืองแค้นแล่นลู่ดูพรั่นพรึง
เสียงตังตึงตะบึงแซดแผดสำเนียง
ทะเลบ้าคล้าคลั่งดังโครมคราม
ก้องคำรามครามครั้นสะบั้นเสียง
ดังภูติผีปีศาจร้ายร่ายสำเนียง
จึงเจรียงเสียงร้องก้องทะเล
ราวดั่งว่าบ้าคลั่งถั่งโถมสาด
ซัดชายหาดฟาดฝั่งให้พังเย้
กระแทกโถมโรมรันลั่นทะเล
แทบซวนเซเย้โย้ให้โศกา
คล้ายดังว่าภูติผีปีศาจร้าย
อสูรกายพรายทะเลเสน่ห์หา
ตะกายเกียกเรียกไห้ในกามา
ร้อนอุรารุมเร้าใจไฟสุมทรวง
ประหนึ่งว่าเปรยเปรียบเทียบมนุษย์
มิสิ้นสุดไฟราคะระอุช่วง
กามกิเลศตัณหากามาล่วง
ให้ร้อนรุ่มสุมทรวงดวงฤดี
ไฟระคะต้องประทะไฟนรก
ให้ตายตกหมกไหม้กลายเป็นผี
อมุษย์สุดจัญไรใจอัปปรีย์
ยังมากมีให้แลเห็นเป็นประจำ