แม่

ดอกฝัน

ตอนจบ

อากาศที่หนาวเหน็บ  ทำให้นางแดงต้องคุดคู้ตัวสั่นเทา
แต่ความหนาวในยามนี้ไม่อาจทำลายความคิดถึงลูกของมันได้
มันคอยชะเง้อคอดูลูกของมัน  สองเท้าปีนป่ายรั้วประตู
เพื่อที่จะมองดูลูกของมัน ได้ถนัดชัดเจนขึ้น
โชคร้ายไม่ได้เกิดกับมันเสมอไป  ครู่ใหญ่มันได้ยินเสียง
ลูกของมันร้อง  คนใช้คนเดิมคลายโซ่จูงมันมาให้ลูกกินนม
..........................................

ชีวิตมันเป็นเช่นนี้จนถึงวันที่มันต้องพรากจากลูก
คณะละครสัตว์มาดูลูกหมาทั้งสองตัว  ชายเจ้าของคณะละครสัตว์ จับมันใส่กรงขัง
แยกต่างหาก สัตว์ในกรงแต่ละชนิดถูกจับแยกจากกัน
ดำและดาวตะกุยกรงน้ำตาไหลพรากไม่ต่างจากนางแดงเลย
.........................................

จากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปีที่นางแดงเฝ้าคอยหวังว่าลูกของมันจะกลับมา
ตอนนี้นายบ้านหลังใหญ่ได้ยกมันให้แก่เด็กหญิงที่อยู่ถัดไปอีกซอย
ด้วยเห็นว่าเลี้ยงนางแดงไว้ก็เปลืองข้าวสุก............
เด็กหญิงคนนี้มอบความรักและดูแลเอาใจใส่มันอย่างดี
แต่ก็ไม่สามารถหหยุดความคิดถึงนายและลูกได้
ดังนั้นมันจึงผ่ายผอมลงทุกวัน
เด็กหญิงบอกกับพ่อของเธอว่าจะพามันไปดูละครสัตว์
......................................

เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นนางแดงตะโกนเห่าเสียงขรม
เมื่อมันเจอลูกของมันอีกครั้ง มันแอบไปหลังโรงละครสัตว์
มีคนเห็นมันแต่ช้ากว่าเมื่อนางแดง
ได้ช่วยลูกๆของมันออกมา  ทั้งสามชีวิตวิ่งไม่คิดชีวิต
เพื่อให้พ้นการจับกุม  โชคเข้าข้างมันอีกครั้ง
เมื่อมันซุกตัวหลบในกระบะของเก่าของรถซาเล้งคันหนึ่งที่จอดในย่านนั้น
.................................................

หมาทั้งสามตัวหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนและพบว่ามันได้กลับมาหานายเดิม
ของมันอีกครั้งหนึ่ง  นายดีใจมากและเลี้ยงดูมันอย่างดี  แม้วันนั้นนายจำใจทิ้งมันแต่ขณะนี้นายสามารถที่จะเลี้ยงมันและลูกได้
..................................................

ในทุกครั้งที่ออกจากบ้านไปเก็บของเก่าขายคนในละแวกนั้นจะเห็นภาพอย่างชินตาที่จะมีหมาสามตัวติดตามนายของมันอย่างเบิกบานไปบนถนนต่างๆในละแวกนั้น