แรกรู้จักเธอครั้งนี้ในชีวิต วาดความคิดก้าวไกลไร้ปัญหา เธอคือผู้สอนโลกโศกอุรา ให้มีค่าราวเพชรเก็จมณี เธอเปรียบแสงส่องทางสร้างความสุข นิราศทุกข์เศร้าหมองไม่ผ่องศรี คือผู้ให้ใจรักและภักดี รักล้นเหลือเกินที่พรรณนา สอนชีวิตให้รู้จักเป็นนักสู้ เริ่มเรียนรู้รักนั้นเลอล้นค่า อานุภาพความรักติดตรึงตรา รอเวลาเราสองครองผูกพัน แต่งเมื่อ กุมภาพันธ์ 45 แก้ไข กุมภาพันธ์ 50บทกลอนไทย
หน้าส่วนตัว
1037
