1 มิถุนายน 2549 22:13 น.
ดอกฝัน
สิ่งเลอค่าหาใดได้ประจีกษ์
คือสิ่งรักหลายคนฝึกฝนไว้
แม้นสิ่งนั้นอยู่ห่างจากหัวใจ
ยังขอทำต่อไปขอได้ลอง
ทางสายดาวพราวพร่างกลางเวหน
ใครหลายคนนั้นอยากเป็นเจ้าของ
ทางแสนไกลยากไปถึงอย่างใจปอง
สิ่งครอบครองเหมือนคว้าฝันเกินเป็นจริง
จะเหนื่อยยากทางไกลเพียงใจสู้
คงไปสู่ความฝันได้ทุกสิ่ง
มีแรงใจมีหลักชัยใด้พึ่งพิง
อย่าเอนอิงดังไม้หลักปักเลนตม
ภาพสะท้อนในใจคือไม่ท้อ
เพียงใจรอไม่ใจร้ายคล้ายขื่นขม
อย่าคิดว่าไกลเกินจะชื่นชม
ใดเหมาะสมจงเดินตามความฝันไป
สักวันหนึ่งถึงรางวัลของนักสู้
พรมที่ปูคือเกียรติที่ฝันใฝ่
ถึงวันนั้นคว้าดาวดุจดังใจ
ทางแสนไกลไม่ไกลจากใจจริง
1 มิถุนายน 2549 21:57 น.
ดอกฝัน
ฉ้นเป็นเพียงผู้หญิงแค่คนหนึ่ง
ใจไม่ซึ้งไร้คิดจิตสร้างสรรค์
ไม่อยากขอเป็นคนที่สำคัญ
จะรักเลวหรือดีนั้นไม่มั่นใจ
หลายหลายคนบอกว่าฉันเป็นนักสู้
เมื่อเห็นฉันเฝ้าปูทางฝันใฝ่
ขอเป็นเพียงหญิงหนึ่งซึ่งห่างไกล
จากมายาหลงใหลตามต้องการ
พ่อยังเฝ้าสอนหนทางของนักสู้
แม่คอยดูหวังฉันสุขสนุกสนาน
แต่ฉันขอมีเพียงหนึ่งในดวงมาน
ที่ฟังเสียงขับขานใจของฉันพอ
เมื่อรักเริ่มติดตามไปในใจฉัน
รักคงมั่นที่ฉันมีที่ร้องขอ
และมีเพียงความห่วงหาไม่รั้งรอ
ที่จะขอรักฉันเท่านั้นเอง
แม้ความจริงยากจริงเกินเอื้อมถึง
อาจไม่ซึ้งวาบหวามใจไม่ครัดเคร่ง
ขอเดินตามความฝันที่บรรเลง
ดังบทเพลงกล่อมฝันทุกวันคืน
ก้าวเดินไปตามถนนบนฟุตบาท
หวังเจอคนที่หมายมาดรักหวานชื่น
เสี้ยวสำนึกในใจไม่ขอคืน
แต่หลับตื่นลับสลายรักหายไป
หน้าส่วนตัว
1190
