สุดรักสุดบูชา

ดอกบัว

โอบประคองสองแขนด้วยแสนรัก
สุดจะหักห้ามในหทัยนี้
รักสุดรักดวงใจเธอคนดี
ให้โลกนี้มลายมีคลายรัก

ฉันจะปลูกบานชื่นรับวันใหม่
ให้เธอได้ชื่นในซับใจฉัน
พร้อมจะร้อยมะลิช่อลาวัณย์
คล้องกำนัลก้มกราบสดับความ

ในฤดูวารวันแห่งความรัก
แจ้งกำกับเธอรับใจหวาบหวาม
รักของฉันคงอยู่ทุกโมงยาม
สดับความไขแสงแจงฟ้าดิน

ทุกอณูเนื้อความท่ามบอกกล่าว
แม้ว่าเราจำพรากคนละถิ่น
แต่ทรงจำเนื้อความในห้วงจินต์
สุดถวิลโหยหานิทราครั้ง

มัจจุราชพรากเธอไปไกลแสน
สุดอาลัยหวงแหนอย่างสิ้นหวัง
ยืนอยู่ได้ใจสู้กู้พลัง
แม้สิ้นหวังเดียวดายก็หมายทน

มือทั้งสองเธอกรองเฝ้าเห่กล่อม
คุ้มประคองเคียงข้างทางทุกหน
ไออกอุ่นโอบอ้อมยามร้อนรน
บันดาลดนหนาวคลายยามค่ำคืน

เธอสดับรับความท่ามฟากฟ้า
น้อมกายาก้มกราบพนาผืน
แผ่นดินทองรองรับรักยั่งยืน
ทุกค่ำคืนจิตแนบตลอดกาล

พระคุณแม่เลิศฟ้ามหาสมุทร
พระคุณแม่สูงสุดมหาศาล
พระคุณแม่เลิศกว่าสุธาธาร
ใครเปรียบปานแม่ฉันนั้นอย่าหมาย

รักอะไรไม่แท้เท่าแม่รัก
ผูกสมัครสายเลือดไม่เหือดหาย
อันรักอื่นประจักษ์ว่ารักคลาย
จืดจางง่ายไม่จีรังดั่งมารดา

แม้สิ้นร่างมิห่างย่างกายใกล้
ยังห่วงใยลูกน้อยคอยเมียงหา
เป็นวิญญาณเวียนวนเฝ้าลูกยา
ปรารถนาลูกนี้มีอุ่นไอ



อุ่นใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตระกอง
รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย
ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน
ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน

อิ่มใดๆ โลกนี้มิมีเทียบเทียม
อิ่มอกอิ่มใจ อิ่มรักลูกหลับนอน
น้ำนมจากอก อาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป

ใช่เพียงอิ่มท้อง
ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น
อุ่นไอรัก อุ่นละมุน
ขอน้ำนมอุ่นจากอกให้ลูกดื่มกิน