20 มีนาคม 2549 17:00 น.
ดอกบัว
เรียนธรรมะ มีวิถี วิทยาศาสตร์
มีตัวธรรม ที่สามารถ เห็นชัดใส
ไม่คำนวณ หากแต่มอง ลองด้วยใจ
ส่องลงได้ ตามที่อาจ ฉลาดมอง
จะส่วนเหตุ หรือส่วนผล ยลประจักษ์
เห็นตระหนัก ว่าอะไร อย่างไรสนอง
แก่คำถาม แจ้งถนัด ชัดทำนอง
ตามที่ต้อง ปฏิบัติ ชัดลงไป
19 มีนาคม 2549 14:22 น.
ดอกบัว
ฉันก็คน มีหัวใจ
ไม่ใช่หลัก ไม่ใช่ไม้
ไม่อ่อนแอ แต่ไม่แข็งแกร่งเกินไป
ที่จะยื่นได้ ตลอดเวลา
เวลาเจ็บก็เจ็บเป็น
บางทีก็เย็น บางทีก็ชา
มีความรู้สึก ขมขื่นดังว่า
ก็คนนี่นา จะให้เป็นยังไง
ร้องให้ก็บ่อยบ่อย
แค่รอคอย ก็เหงาได้
เจ็บ เจ็บ ไหว ไหว
ก็เท่านั้น
17 มีนาคม 2549 10:47 น.
ดอกบัว
ฉันชอบเรียงภาพความหลังครั้งก่อนก่อน
ทุกทุกตอนตามลำดับเธอกับฉัน
จากความจำชัดแจ้งคล้ายแสงจันทร์
ตั้งแต่วันแรกพบสบสายตา
เราเริ่มด้วยมิตรภาพอันราบรื่น
ทุกวันคืนคิดถึงคะนึงหา
ต่างช่วยเหลือเจือจุนการุณา
ต่างศรัทธามิตรแท้แน่หทัย
16 มีนาคม 2549 16:15 น.
ดอกบัว
หยิบกระดาษวาดฝันวันก่อนเก่า
ที่สองเราเคยรักผูกใจฝัน
ว่าสองเราจะฝากใจไว้ผูกพันธ์
ร่วมความฝันไม่พราก จากกันไกล
พอนานวันความฝันกับเริ่มเปลี่ยน
ที่เคยเขียนความฝันเอาไว้ให้
ว่าสองเราจะผูกพันธ์ไว้ด้วยใจ
เดี๋ยวนี้กลายเป็นล้างลาเลิกอาทร
15 มีนาคม 2549 16:52 น.
ดอกบัว
คงเป็นเพราะชะตาฟ้าลิขิต
ให้ทุกชีวิตเกิดมาไม่คงที่
มีทั้งทุกข์และสุขสมฤดี
มีทั้งที่ขาดแม่และขาดพ่อ
แค่เราอย่าท้อ กับ ปัญหา
แค่เราฟันฝ่าไปให้ได้
กับเหตุการณ์ร้ายร้ายผจนอยู่
ก็รู้ ต้องไปถึง แค่ไม่ท้อ
ลูกศิษย์คิดล้างครู
ลูกไม่รู้คุณพ่อมัน
ส่อเสียดเบียดเบียนกัน
ลอบฆ่าฟันคือตัณหา