6 พฤศจิกายน 2550 14:03 น.
ดอกบัว
ใครมีความจริงใจเหลือให้บ้าง
ใครสว่างงามไสวยามไปหา
ใครปลอบขวัญคนว้าเหว่ทุกเวลา
ใครจะมาแนบแน่นอย่างแสนดี
คงมีแต่คนเศร้าเฝ้าเรียกร้อง
ขณะมองชีวิตคิดหน่ายหนี
ความงดงามตามใจเราไม่มี
เป็นสิ่งที่แน่นอนอย่าอ่อนแอ
ยามปักใจรักจริงถูกทิ้งขว้าง
รีบร้อนสร้างเยื่อใยจึงได้แผล
กายร่วมทางแต่ใจไม่ร่วมแล
จึงได้แค่หมองไหม้ไปทุกวัน
เราจะห้ามหัวใจเขาได้หรือ
หลอกตนคือความรักของนักฝัน
ยอมรับความเป็นจริงสิ่งสำคัญ
แม้ว่ามันปวดร้าวเมื่อก้าวไกล
เมื่อเขามีคนใหม่ได้ง่ายนัก
มัวคิดรักเขาจริงยิ่งผิดใหญ่
ในความรักความฉลาดมักขาดไป
จึงปักใจรักแท้แต่แรกเจอ
เขาจะรักเราจริงหรือทิ้งขว้าง
เราต้องสร้างตัวเราอยู่เสมอ
เรามีค่ากว่าทำตนคอยปรนเปรอ
คอยชะเง้อเพื่อชะงักเพราะรักลวง
นั่งขีดเขียนเรียนคำเพื่อย้ำว่า
ไขว่วิชาเพียรร่ำสัมพันธ์ห้วง
จินตนาการหล่อหลอมสมองกลวง
ให้ลุล่วงทางฝันวันไสว
มาเถิดนะนางฟ้าอย่าดื้อนัก
เพราะเรารักจึงมารังสรรค์ใหม่
ผลิบานเป็นดอกช่อลออไกว
รับรู้ไหมห่วงแลชะแง้คอย
15 ตุลาคม 2550 08:06 น.
ดอกบัว
เสียงกระซิบฝากถ้อยยังซึ้งจิต
ยังแนบชิดตรึงทรวงยังห่วงหา
ทุกคำเอยยังชื่นรื่นอุรา
สัมผัสใจผสานตาเอื้ออาทร
เสียงนกร้องขับขานกังวานใส
เสียงไม้ไกวต้องลมพรมออดอ้อน
ความสุขเอื้อถึงกันเกินทอดถอน
ความอาทรซึมซาบคะนึงใน
สัมผัสรักอบอุ่นละมุนหอม
ละลายหลอมอบอวลสวยไสว
ใจสื่อถึงเราปลอบกันเสมอ
ต่างเสนอบอกกันหมั่นอดทน
ยิ่งนานวันรักแท้มีแต่เพิ่ม
ร่วมแต่งเติมนิยามความสุขล้น
อบไอรักผูกพันชื่นกมล
เปี่ยมด้วยรักมากล้นนิรันดร์กาล
11 ตุลาคม 2550 16:27 น.
ดอกบัว
ใจละมุนโอบอุ่นกรุ่นไอรัก
พี่ปกปักปลอบขวัญวันน้องหม่น
พี่เสนออุ่นไอคลายอับจน
ให้น้องนี้ก้าวพ้นยามท้อใจ
คำประโลมพี่เอื้อจุนเจือให้
น้องรับไว้ปลอบจิตคราหมองไหม้
ท้องฟ้าสวยสดใสเพริศพิไล
ความระทมตรมใจมลายพลัน
จากแววตาจ้องมาห่วงเสมอ
รับรู้พี่เสนอคอยแบ่งฝัน
ซับน้ำตาเหือดแห้งยามจาบัลย์
เกิดความหมายซาบซ่านตราตรึงใน
ครั้งนี้น้องขอทำเพื่อพี่บ้าง
จะโอบร่างคราพี่นั้นหวั่นไหว
แนบถนอมด้วยรักให้พักใจ
ให้ดวงจิตสดใสทุกเวลา
ให้อ้อมกอดอบอุ่นละมุนหวาน
แต้มวิมานรังสรรค์หายเหว่ว้า
บรรจุรักความห่วงจากแววตา
ยามพี่มาหนุนตักเพื่อพักกาย
สัมผัสสื่อถ้อยคำคอยพร่ำบอก
ทอถักร้อยภาษาในความหมาย
คลื่นเสียงส่งกระซิบจากหัวใจ
ถึงห่างไกลใจอยู่คู่ประคอง
11 ต.ค. 2550
ดอกบัว
8 ตุลาคม 2550 14:57 น.
ดอกบัว
ในหนึ่งวันสิ่งแปลกเกิดมากมาย
ทั้งเรื่องร้ายเรื่องดีมีให้แก้
ความสับสนหลากเรื่องเป็นตัวแปร
บางครั้งแย่บ้างสุขคลุกเคล้าไป
เป็นเพราะกรรมนำมาพาให้เกิด
ความล้ำเลิศหม่นมัวมิผ่องใส
โชคชะตาเปลี่ยนผันบั่นทอนไกล
ความเป็นไปบิดเบือนเลื่อนตามกรรม
ไตรสิกขาชี้นำความถูกต้อง
อริยมรรคชี้บ่งให้เกิดธรรม
แสงเงินทองส่องทางสว่างล้ำ
สุกสกาวงดงามตามครรลอง
มีปัญญารู้จริงสิ่งที่เกิด
ครองจิตเพลิศทุกยามงามผุดผ่อง
ด้วยแก่นแท้ศาสนาพานำร่อง
ให้ชีวิตสมปองในทางดี
ตุ่มยังเต็มด้วยน้ำที่พร่ำหยด
มดตัวเล็กสร้างรังให้สุขี
ปลวกขนดินกองใหญ่เท่าคิรี
คนเรานี้มิสร้างบุญสุนทร
สร้างกุศลชาตินี้ไว้ดีกว่า
บุญกิริยาจะติดไม่ทุกข์ร้อน
มีศีลธรรมนำให้มิอาวรณ์
เอื้ออาทรต่อกันพ้นภัยพาล
3 ตุลาคม 2550 06:58 น.
ดอกบัว
นำลำนำบทเก่ามาเล่าใหม่
คำที่เขียนฝากใจไว้ในฝัน
คำที่เอยออกปากฝากสัมพันธ์
น้องมีพี่ก้าวไกลไปด้วยกัน
คอยเอื้อนเอื้อไออุ่นกรุ่นละไม
คอยปลอบใจเมื่อจิตคิดผกผัน
คอยอิงแอบอบอวลใต้แสงจันทร์
ร่วมแบ่งปันความทุกข์เมื่อท้อใจ
จำจดลึกฝังจิตไว้ปลอบขวัญ
ยามเมื่อใจครวญค่ำหวนล่ำให้
จะมีพี่เคียงคู่ดูกันไป
ถึงห่างไกลได้ชื่นรื่นฤดี
นำลำนำบทเก่ามาเล่าขาน
พร้อมผสานไมตรีพี่คนนี้
น้องมีพี่ทอถักชื่นชีวี
รู้ใจพี่เคียงข้างมิห่างกาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดอกบัว
หน้าส่วนตัว
1217
