ก็ต่างคนต่างเท้าที่ก้าวเดิน ต่างเผชิญต่างผจญบนทางฝัน ต่างถือตัวถือตนผจญผจัญ ก็ต่างคนต่างฝันประจัญบาน เราก็ต่างคือหนึ่งคนบนทางฝัน ต่างผ่านคืนผ่านวันอันฝันหวาน ต่างพานพบเรื่องราวแสนร้าวราน ต่างคิดว่าเชี่ยวชาญการรับมือ ต่างต้องมาแพ้พ่ายในภายหลัง เพราะว่าต่างไม่ปล่อยวางทางยึดถือ ตัวของกู ตนของกู ใครกล้า ฤ ใครกล้าหือ กูจะถือ ว่าลองดี จะต้องทำให้รู้ กูมันแน่ ใครกล้าแหย่ จะเหยียบจน มันป่นปี้ แท้ยิ่งทำกลับยิ่งช้ำกรรมที่มี ย้อนวิถีสู่คนทำช้ำแทบตาย