อยากแต้มแต่งโลกสวยด้วยอักษร แต่ช่างอ่อนหัดเกินเขินคนหมิ่น อยากจะเขียนแผ่นฟ้ามาถึงดิน อยากเขียนจินตนาการผ่านโลกา แต่ช่างอ่อนเชิงร้อยถ้อยคำหวาน ไม่เชี่ยวชาญผูกสัมผัสจัดภาษา ไม่เก่งเชิงเปรียบเทียบอุปมา จึงไม่อาจหยิบดารามาเปรียบเปรย ไม่อาจหยิบสายลมห่มไอรัก ไม่อาจทักทายตะวันพระจันทร์เอ่ย ไม่อาจหยิบไออุ่นที่คุ้นเคย ไม่อาจเชยชมผ่องละอองเพ็ญ แต่ก็รักที่จะเขียนเพียรศึกษา ขอขมามากครูผู้รู้เห็น ที่แจ่มชัดในทุกข์โศกโลกร้อนเย็น ขอลูกเป็นอีกหนึ่งมิตรได้ชิดชม