12 กรกฎาคม 2551 22:34 น.
ดวงจันทร์
รามคำแหงเธอข่มเหงใจชายช้ำ
เธอกระหน่ำย่ำยีไม่มีเหลือ
ที่เคยรักมักง่ายชายพายเรือ
โถ่แม่เสือรักแล้วชิ่งยิงพี่จม
พระรามเก้าหนาวเหน็บเราเจ็บช้ำ
ที่เธอทำย้ำอุราว่าสาสม
สมน้ำหน้าเจ็บอุราน้ำตาตรม
เก็บความข่มขื่นไว้ในบทเรียน
คลองตันกั้นรักไม่ให้ไปต่อ
ไม่มีท่อทางไปให้ใจเปลี่ยน
จบสิ้นกันคืนวันอันหมุนเวียน
เธอจึงเฆี่ยนฆ่ารักให้หักพัง
พระโขนงโคลงเคลงบทเพลงเศร้า
บทเพลงเก่าช่วยเราเล่าความหลัง
ให้ได้คิดว่าชีวิตอนิจจัง
ไม่อาจรั้งดั่งรักหักราญรอน
12 กรกฎาคม 2551 21:20 น.
ดวงจันทร์
หรือเป็นเพราะไม่มีใครให้คิดถึง
เลยไม่อาจขานไขซึ้งถึงคำหวาน
หรืออาจเพราะดิบด้านตามสันดาน
ไม่ซาบซ่านอรรถรสบทกวี
ไม่อาจหยิบพระจันทร์อันสดสวย
แต้มแต่งด้วยดวงดาวพราวพร่างสี
มาเรียงร้อยถ้อยคำหวานผ่านวจี
ไม่อาจบอกเธอคนดีว่ามีใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟดวงจันทร์
หน้าส่วนตัว
973
