29 ตุลาคม 2550 23:22 น.
ดวงจันทร์
ฉันบินไม่ได้
ฉันไม่ใช่เด็กไร้เดียงสา
ที่จะได้จินตนาการต่างต่างนานา
แต่ฉันว่าฉันก็มีทางที่ดีกว่าของฉันไป
ฉันไม่นก
ไม่ใช่วิหคเหินเวหาได้
ไม่ใช่เครื่องบินบนฟ้าไกล
ไม่ใช่อะไรที่เขาส่งไปในจักรวาล
ฉันไม่ใช่คนคนนั้น
ซุปเปอร์แมนผู้มีพลังอันมหาศาล
ไม่ใช่คนในฝันเมื่อวันวาน
ไม่ใช่ผู้กล้าหาญเมื่อวานซืน
ฉันไม่ใช่ใครคนไหน
ไม่ใช่ฮีโร่ในใจใครคนอื่น
ไม่ใช่คนบนฟ้าเวลากลางคืน
ฉันก็แค่คนที่ตื่นมาไม่มีค่ากับใคร
29 ตุลาคม 2550 22:52 น.
ดวงจันทร์
รุ้งจะงามอร่ามยามมีแสง
กับน้ำแห่งเมฆฟ้าที่อาศัย
เลี้ยงชีวาพาชื่นรื่นฤทัย
ขาดน้ำไปชีวิตคงปลิดปลง
คนจะงามยามคุณธรรมช่วย
ประกอบด้วยน้ำใจไม่ใหลหลง
นบนอบน้าวนำใจไม่ทะนง
ตามประสงค์แห่งจิตไม่คิดพาล
28 ตุลาคม 2550 03:18 น.
ดวงจันทร์
โอ้อุราแรมรอนจรจากถิ่น
สู่แผ่นดินพระองค์ผู้ทรงปราชญ์
อ้อมกอดพ่อขุนรามฯมหาราช
ใต้พระบาทพระองค์ผู้ทรงชัย
หวังบารมี ธ ท่านนี้แผ่ปก
ช่วยย่องยกชีวีให้สดใส
ช่วยเชิดชูเกียรติก้องให้เกรียงไกร
ด้วยหนึ่งในมานะพยายาม
โอ้อุราแรมรอนจรจากบ้าน
สู่ถิ่นฐานที่ขานก็เกรงขาม
หวังที่จะสร้างชื่อให้ลือนาม
เพื่อทำตามที่ตนประสงค์ใจ
หวังวิชาความรู้จากขุนพ่อ
เพื่อช่วยก่อให้เกิดประเสริฐไว้
ด้วยสำนึกบุญคุณพ่อขุนฯไทย
ขอตั้งใจกระทำแต่กรรมดี
28 ตุลาคม 2550 02:52 น.
ดวงจันทร์
ก่อนเบิกฟ้า ระกา พากันขัน
แซงแซ่มั่น ชูคอ ไม่ท้อถอย
เอ๊กอิเอ๊ก กระเต๊กโต๊ก ชะโงกคอย
ทุกทุกรอย อรุณ ที่อุ่นกาย
หวังเพียงมอง เห็นนภา สีฟ้าใส
เพื่อพ้นภัย มืดมน ที่หม่นหมอง
หวังเพียงแสง รัศมี ที่สีทอง
ช่วยสาดส่อง ให้พ้นทุกข์ มีสุขใจ