7 พฤษภาคม 2552 21:45 น.
ดวงจันทร์
เที่ยวห้ามใจคนอื่นไม่ให้คิด
จนลืมห้ามจิตตัวเองไม่ให้ไหว
เที่ยวห้ามนั่นห้ามนี่ที่เป็นไป
จะห้ามได้อย่างไรเล่าคนดี
อย่าได้ห้ามเมฆฟ้าไม่ให้ร้อง
ห้ามแสงส่องไม่ให้ฉายรัศมี
ห้ามสายลมไม่ให้พัดยามราตรี
ห้ามชีวีไม่ให้มีอนิจจัง
28 ธันวาคม 2551 15:32 น.
ดวงจันทร์
จะว่าไป ถ้าฉันรักใครคนหนึ่ง
ฉันก็จะซึ้ง ติดตรึงอยู่ในหัวใจ
แต่ถ้าเธอ ไม่รักฉันยังไง
ก็ไม่เป็นไร ก็พร้อมยอมเพื่อเธอ
*ไม่ต้องการให้เธอรักฉัน
ไม่ต้องการอะไรอย่างนั้น
อยากจะขอแค่เพียงรักเธอข้างเดียว
แค่นิดเดียวแค่นี้ก็สุขใจ
จะว่าไป เหตุที่ฉันรักเธอ
ฉันเข้าใจเสมอ รักเพราะเหตุใด
อยากให้เธอ ได้รับรู้เข้าใจ
ที่ฉันรักเธอนั้น เพราะเธอไม่รักฉัน
**รักตัวเธอนี้ ตรงที่ไม่มีฉัน
รักตัวเธอนั้น ตรงที่ฉันไม่มีเธอ
รักเธออย่างนี้ ไม่มีความหมาย
ไม่ต้องการอะไร แค่ได้รักเธอข้างเดียว.....ก็พอ
1 กันยายน 2551 09:04 น.
ดวงจันทร์
ไม่กล้า ไม่อาจ ทำได้
ไม่มอง ไม่เห็น สิ่งใด
ไม่คิด ไม่รัก ไม่เป็น
แต่คิด ช่างไกล เกินฝัน
คืนวัน ไม่อาจ มองเห็น
ใกล้ไกล ไกลห่าง ยากเย็น
ไม่เป็น เช่นจิน- ตนาการ
แค่นี้ เท่านี้ ดีกว่า
ที่ว่า ที่เป็น อย่างฉัน
ก็แค่ เป็นคน ไม่สำคัญ
ไม่มีวัน ที่ฉัน จะใกล้เธอ
11 สิงหาคม 2551 20:34 น.
ดวงจันทร์
โผผินลอยลับจับตา อยู่กลางนภา
หยาดเยิ้มงามเกินสิ่งใด
ฉลองพระองค์ผ่องใส งดงามจับใจ
สีทองอร่ามงามตา
สุดที่จะพรรณนา พระองค์โสภา
ทรงเจิดจรัสจำรูญ
หมดสิ้นซึ่งความอาดูร อิ่มทิพย์ไอศูรย์
สถิต ณ ดาวดึงส์แดน
เป็นเดชะบุญเหลือแสน เสด็จต่างแดน
ให้มวลมนุษย์โลกา
ได้ยลศิรินภา แม้เพียงลับตา
ก็ซาบก็ซึ้งถึงใจ
แม้จะต้องมนต์ใดใด มิเคยหวั่นไหว
เทียบเท่าเห็นองค์รัตน์อมร
จึงขอจึงกราบอวยพร ให้ทรงฤทธิรอน
ตราบจนสิ้นกาลนานเทอญ
11 สิงหาคม 2551 20:13 น.
ดวงจันทร์
แสงสว่างนั้นก็พอจะมองเห็น
แต่ยากเย็นเพราะเธอไม่ตอบสนอง
ความรู้สึกของหัวใจที่ใฝ่ปอง
ทั้งสมองทั้งหัวใจเลยไม่ดี
แม้ว่าตาสองข้างยังมองเห็น
ก็ยากเข็ญเมื่อใจยังไร้ที่
สร้างจินตนาการขานวจี
ถ้อยคำนี้จึงขื่นขมระทมใจ