26 มิถุนายน 2551 15:31 น.
ดลยาการจ์
ธรรมชาติบรรเลงเพลงชีวิต
อยู่เป็นนิจเชิญชวนหวนถวิล
ณ ไพรพฤกษ์ฟากฟ้าในวาริน
เพลงที่ยินบ่งชัดสัจธรรม์
ในความเงียบเพลงนั้นบรรเลงก้อง
สำเนียงร้องเตือนว่าอย่ายึดมั่น
แต่ชนหลวงห่วงโลกีย์ที่ผูกพัน
มิได้ยินเพลงนั้นน่าเสียดาย
26 มิถุนายน 2551 12:33 น.
ดลยาการจ์
รักในวัยเรียนเหมือนจุดเทียนกลางสายฝน
แต่ซั้นไม่สนเพราะซั้นกลางร่มจุดเทียน
25 มิถุนายน 2551 09:53 น.
ดลยาการจ์
อันน้ำใจไมตรีนั้นดีแท้
อาจช่วยแก้อุปสรรคประจักษ์ผล
ถึงอยู่กลางทะเลทรายคลายกังวล
เมื่อมีคนชูช่วยด้วยเมตตา
ไมตรีจิตอุปมาวารีใส
ชื่นหทัยผู้เดินทางหว่างแดดจ้า
หากทุกคนมีน้ำใสในอุรา
โลกคงผาสุกสันต์นิรันดร
25 มิถุนายน 2551 09:25 น.
ดลยาการจ์
ข้อพิภาทระหว่างไทยกัมพูชา
ศาลโลกมาช่วยไกล่เกลี่ยคดีให้
ใครถูกผิดนั้นไม่ดูให้แน่ใจ
ระหว่างไทยกัมพูชามาช่วยที
25 มิถุนายน 2551 09:10 น.
ดลยาการจ์
มีใครบ้างไม่รู้จักคำว่าหมา
ที่เกิดมาจนเติบใหญ่ได้ปานนี้
คุณพ่อแม่ทำทุกอย่างให้ลูกมี
ทิ้งศักดิ์ศรีทำสิ่งดีเพื่อลูกญา
อนิจจังลูกนั้นกลับไม่คิด
หลงถูกผิดคิดว่าแม่ดีกว่าหมา
คุณของท่านทำให้เราได้เกิดมา
อนิจจาคุณสิบชาติใช้ไม่พอ
พ่อกับแม่จำเป็นต้องแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเลื่อยไปนั้นอย่าหมาย
ทั้งชีวิตมีให้สู้ไปจนตาย
จงดับกลายไอ้ชาติหมานำหน้าเอย
หน้าส่วนตัว
1217
