Badgirl ของแม่..(บทที่1)

ณ.

ถึงแม่..ผู้เป็นที่รัก

..อย่าแปลกใจ..ถ้าเรื่องต่อจากนี้ไป..เป็นเรื่องที่แม่ไม่เคยรู้..ก็หนูไม่เคยบอกแม่..แล้วแม่จะรู้ได้ยังงัยล่ะ..^^.
..
แม่รู้มั๊ย?..ตอนที่หนูรู้ว่า..หนูเป็นลูกแม่หนูดีใจมากแค่ไหน..
หนูว่า..
..........แม่ไม่รู้หรอก..!

ตั้งแต่หนูจำความได้...
..หนูคิดเหมาเอาเองว่า..ผู้หญิงที่เลี้ยงดูหนูมาตั้งแต่แบเบาะคือแม่ผู้ให้กำเนิดของหนู..หนูรู้ว่า..หนูมีน้องสาวที่เกิดมาไล่เลี่ยกันอีกหนึ่งคน..และหนูก็รู้ว่า..แม่เป็นพี่สาวคนโตในจำนวนพี่น้องอีก2คน..
..แม่มีน้องชาย และ น้องสาว อย่างละคน....

แต่!น่าแปลก..ที่หนูกลับรู้สึกดีมากมายกับน้องสาวของแม่หรือที่หนูเรียกว่า น้า 
ทุกครั้งที่น้าคนสวยมาเยี่ยมบ้านของเรา..หนูมักจะดีใจจนออกนอกหน้าเสมอๆ..
"ถ้าน้าเป็นแม่ของเราจริงๆคงดี"
...............นั่นคือความคิดของหนูที่ไม่เคยบอกใคร...และไม่กล้าที่จะบอกใคร..
ทำไมอ่ะเหรอ?
ก็หนูกลัวแม่จะร้องไห้นี่นา..จำได้ว่าครั้งหนึ่งแม่เคยพูดว่า
"ถ้าแม่ไม่ใช่แม่ของหนู..หนูจะยังรักแม่มั๊ย?"
"รักซิ..หนูจะรักแม่ตลอดไปเลย"
.......แม่กอดหนูแล้วร้องไห้...
แบบนี้หนูจะกล้าบอกใครได้งัยว่า..หนูอยากให้น้ามาเป็นแม่ของหนู..

จนกระทั่ง...วันหนึ่ง..ยายกับแม่ทะเลาะกันอย่างหนัก..ด้วยความที่ยายรักหนูมาก..ยายเลยพาหนูหนีไปอยู่กับพี่สาวยายที่กรุงเทพ..และที่นั่นน้าคนสวยของหนูก็อาศัยอยู่ด้วย...
.........จนหนูเริ่มเข้าเรียนชั้น ป.1 เรื่องราวที่หนูเริ่มรับรู้มีมากขึ้น..จากปากของผู้ใหญ่ในบ้านหลายๆคนทำให้หนูรู้ว่า...
จริงๆแล้ว...หนูเป็นลูกของน้าคนสวย..หนูดีใจ แต่ขณะเดียวกันก็ งงๆ กับเรื่องราวที่รับรู้...
ถ้าน้าเป็นแม่ของหนู..แล้วพ่อหนูล่ะอยู่ที่ไหน..ในเมื่อน้ายังไม่แต่งงาน...
แต่หนูก็ไม่เคยถามใคร..ได้แต่เงียบ..แก็บความสงสัยไว้กับตัวเอง..
.แล้วเรื่องของแม่(แท้ๆ)ก็เริ่มเข้าหูหนูเรื่อยๆ..

........หนู...เป็นลูกที่เกิดระหว่างแม่กับพ่อที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน..แต่!หนูไม่ได้เกิดจากความรัก..หากแต่เกิดจากความคึกคะนองในวัยหนุ่มสาวของพ่อกับแม่..
แน่นอนว่านี่ไม่ใช่นิยายที่ นางเอกกับพระเอกมีอะไรกันหนเดียวแล้วท้อง..
ในเมื่อมีครั้งแรก ครั้งสอง ครั้งสามย่อมตามมา..

ในที่สุดในท้องของแม่ก็ มีหนูบรรจุอยู่...น้องๆของพ่อไม่ยอมรับว่าหนูเป็นหลานของเขา..พ่อเองก็ไม่รับ..แล้วพ่อก็หายออกไปจากบ้าน..ทิ้งให้แม่ต้องอดทนกับคำถากถางเพียงลำพัง...
..อาจเพราะด้วยวัยที่ยังไม่พร้อม..แม่ทำทุกอย่างให้หนูพ้นอก..แกล้งเดินชนโน่นนี่ ลื่นในห้องน้าม หรือตกบันได..แม่ล้วนเคยลองมาแล้วทั้งสิ้น...
แต่หนูคงแข็งแรงเกินไป..สุดท้ายแม่ก็คลอดหนูออกมาจนได้...แม่คิดจะให้หนูอยู่กับพี่ๆพยาบาลที่ รพ. แต่ป้าไม่ยอม...และอุ้มหนูกลับบ้านพร้อมๆกับที่เริ่มเลี้ยงหนูให้โตวันโตคืนพร้อมๆกับลูกสาวอีกคนของป้า..โดยมียายคอยช่วยอีกแรง..
......ถึงตอนนี้..

หนูชักไม่แน่ใจแล้วล่ะว่า...
........หนู ควรจะดีใจมั๊ย?....
......................ที่หนูเกิดมา...

แม่ล่ะค่ะ...
...............................คิดว่างัย?


..