11 สิงหาคม 2551 18:31 น.
ณ ภาณุ
กลางกมลชนชาติ ธ หยาดสุข
เหนือทรงปลุกปลอบเข็ญเป็นรมย์รื่น
ใต้สายธารพระทัยหลั่งยังยั่งยืน
อีสานชื่นฉ่ำท้นล้นล้านใจ
สุดแผ่นดินกว้างใหญ่เพียงใดหนอ
กี่รอยต่อผืนน้ำเกินข้ามไหว
กี่เขตโค้งขอบฟ้าที่ว่าไกล
เขตพระทัยพระแม่สร้าง...คงกว้างเกิน
11 มิถุนายน 2549 14:52 น.
ณ ภาณุ
บนธารใจไหลนองสองฟากฝั่ง
มีเรือใจจอดพังข้างข้างอ่าว
ด้วยลอยคว่ำดำหงายหลายครั้งคราว
และรั่วร้าวแตกช้ำ...ซ้ำซ้ำมา
สิบ......ผู้คนวนมาเพื่อลาจาก
ร้อย....ลมปากฝากไว้เพื่อหายหน้า
พัน.....ความหวังฝังใจไว้ค้างคา
ศูนย์...คำลาเอ่ยฝากก่อนจากกัน
จะกี่ครั้งกี่คราก็ลาจาก
จะกี่ล้านลมปากก็แปรผัน
จะกี่หมื่นความหวังก็ทางตัน
จะกี่พันผู้คน...ก็พาลพัง
จากจอดใจไว้เดิมว่าดีแล้ว
ไยเจ้าแจวออกท่าเร่หาฝั่ง
ตะลอนใจแรมคืนถูกคลื่นชัง
ซัดใจพลั้งจมทาง...อยู่กลางธาร
จะแจวใจจากจรมานอนท่า
จะละลาฝั่งฝันอันหวามหวาน
จะล่ามโซ่เรือใจไว้ขื่อคาน
จะจอดนิ่งจอดนาน...จบธารใจ
29 มกราคม 2549 23:43 น.
ณ ภาณุ
ดอกแรกพบ...ผลิบาน ณ กาลก่อน
ดอกอาทร......ทอดก้านเต็มลานฝัน
ดอกคุ้นเคย....วางรายหลายร้อยวัน
ดอกชิดใกล้....หลากพันธุ์เพาะชำมา
ดอกชื่นชม......พลิ้วหยอกดอกแอบเพ้อ
ดอกละเมอ......ลำต้นพ้นฝั่งฟ้า
ดอกแอบมอง...ปลูกไว้ ณ ปลายตา
ดอกห่วงหา......หอมนาน ณ ลานใจ
ดอกคิดถึง.......กลีบไกวทิ้งใบทอด
ดอกซาบซึ้ง.....ทาบกอดยอดกิ่งใกล้
ดอกหวังดี.......วาดดอกเป็นวงไกล
ดอกหลงรัก.....ปลูกเมื่อใดไม่รู้ตัว
ดอกแอบรัก.....แอบอยู่รู้ความผิด
ดอกครุ่นคิด.....แตกกอต่อกิ่งทั่ว
ดอกไม้กล้า......เลื้อยเกี่ยวดอกแสนกลัว
ณ ริมรั้วหวังเพียง...ดอกอภัย
ต้นรับรัก....ไม่หวังได้เห็นดอก
คงมิออก.....งอกบาน ณ กาลไหน
ดอกรับรัก...ไร้รากจากขั้วใจ
ดอกรับรู้......ผลิใบก็เพียงพอ
..........................
ดอกแอบรัก..หยั่งราก...จากหว่างใจ
ดอกรับรู้..รับไป...ก็เพียงพอ
..........................
ดอกแอบรัก
ชื่อภาษาไทย : แอบรัก
ชื่อภาษาอังกฤษ : First Love
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Goethea strictiflora Hook.
26 พฤศจิกายน 2548 22:56 น.
ณ ภาณุ
คมใบหน้าแห่งน้องมาต้องจิต
พรหมลิขิตขีดพี่พบพานเจ้า
ฝั่งน้ำกั้นไกลห่างต่างลำเนา
ฝั่งฟ้าเฝ้ากำบัง...ยังพบกัน
นวลแก้มขาวงามขำย้ำใจพี่
เนตรคนดี..เด่นคมจ้องข่มขวัญ
คมตาเจ้ากรีดใจพี่วายพลัน
จึงหลงมั่นรักสาวชาวชวา
พัสตราภรณ์ห่มร่างช่างเลอหรู
ประดับแต่งโฉมตรูดูงามค่า
อัปสรแห่งสรวงใดแปลงกายมา
ฤๅ นางฟ้าบนดิน ณ ถิ่นไกล
เพียงอยากตามโบยบินถึงถิ่นเจ้า
แล้วคอยเฝ้าเคียงแม่แม้มุมไหน
แม้นร่างกายของพี่อยู่ที่ไทย
แต่หัวใจพลัดถิ่น...อยู่อินโดฯ
ณ ภาณุ
4 พฤษภาคม 2548 11:06 น.
ณ ภาณุ
มองภาพแห่งลานน้ำช่างงามงด
เกินเก็บกดกลั้นให้มิใฝ่หลง
จึงย่างก้าวเอากายไปโจนลง
ลานน้ำคงชื่นเย็น..เหมือนเห็นมา
มองภาพแห่งลานรักช่างสดใส
เกินเก็บกดกลั้นให้มิใฝ่หา
จึงย่างก้าวเอาใจไปไขว่คว้า
เพราะเห็นว่าลานนั้น..มันงามนัก
ในลานน้ำคือคลื่นเป็นหมื่นห้วง
ในลานรักคือลวงล้านบ่วงถัก
เมื่อโจนลงความตายจึงทายทัก
เพราะไร้หลักในลานจะทานภัย
หากคลื่นชลวนกายให้ลึกนัก
คงคลื่นรักวนจิตจนดิ่งไหล
ร้ายกว่าเกลียวแห่งชลที่วนไป
คือเกลียวใจแห่งคน..ที่วนลวง
หน้าส่วนตัว
2154
