1 กันยายน 2549 00:10 น.
ณ ณิชา
หากคุณ ได้อยากรู้จัก คำว่า "รัก"
คุณต้องผูกมิตร กับคำว่า "เสียใจ"
หากคุณ อยากเป็นเพื่อน คำว่า "คิดถึง"
คุณต้องผูกสัมพันธ์ กับคำว่า "ทรมาน"
หากคุณ อยากคุ้นเคย คำว่า "ห่วงหา"
คุณต้องสนิทสนม กับคำว่า "ร้อนรน"
ถ้าหากอยากจะรัก อย่ากลัว ว่าจะเสียใจ
เพราะความคิดถึง มันจะเป็นผูกตรึงไว้กับความทรมาน
28 สิงหาคม 2549 22:58 น.
ณ ณิชา
:: กลิ่นดอกไม้มวลพฤกษาที่ว่าสวย
กรองกลิ่นด้วยละอองไอกระจายหา
แต่สะดวกส่งด้วยคำจำนรรจา
ด้วยเหนือค่าสิ่งอื่นใดคือ..ไมตรี..
:: อุ่นละมุนยามใดที่ได้รับ
ฝากสลับความหวังดีมีเสมอ
แทรกรอยยิ้ม ความจริงใจให้แด่เธอ
ว่าเสนอด้วยใจจริงเหนือสิ่งใด..
28 สิงหาคม 2549 01:55 น.
ณ ณิชา
...ลมลวงแล่นลิ่วหวิวไหว
ซอนไซแทรกซึมเข้าสู่ร่าง
ทะลวงทะลุเข้าทาง
พุ่งตรงหว่างกลางหัวใจ
...เธอลวง เธอหลอก เธอเล่น
เธอเห็นฉันเป็นของง่าย
ลมลวงชิงช่วงหัวใจ
พัดไปลอยตามแรงลม
...ลมลวง ลมปาก ลมหวาน
พัดผ่านแล้วใจ ขื่นขม
หลงเชื่อคำหลอกลวงลม
ใจตรมเพราะลมเธอลวง
28 สิงหาคม 2549 01:43 น.
ณ ณิชา
แสงอรุณสาดกระจายเป็นสายกว้าง
ทอเป็นทางเหนือคีรีสีไสว
ละล่องลอยกระเจิงแลเห็นแต่ไกล
นวลอำไพเปลวสีทองผ่องพิรุณ
หยาดน้ำค้างพร่างลงเกาะตามเลาะไม้
หมอกรำไรปกลำเนาป่าเขาขุน
รากชุ่มใสใบชุ่มช่ำพรำละมุน
ไออบอุ่นอวนอบอาบระนาบแนง
สกุณาถลาร่อนชอนใบพฤกษ์
บินผนึกเกาะหมู่ริวเป็นทิวแถว
ขยับปีกกระพือผับวับวับแวว
ระยับแพรวระยิบแสงแห่งสุรีย์
หน้าส่วนตัว
1112
