3 กันยายน 2549 22:48 น.
ณ ณิชา
ฉันได้กลิ่นหอมของดอกไม้...จากภาพวาดลายเส้นดอกลิลลี่ที่ติดฝาผนัง
ฉันได้ยิน..เสียงน้ำกระเซ็นซ่า..ไหลกระฉอกผ่านโตรกหิน จากโปสการ์ดรูปน้ำตก
ฉัน รู้สึกได้ถึงไอเย็น จากหมอกบางๆ ยามเช้า ในจินตนการ ที่ฉันสัมผัส
ฉันมองเห็น..เธอ...ในยามที่ฉันหลับตาแล้วสูดหายใจเบาๆ..
ในยามนั้น...ภาพแห่งความมืด ฉันมีเธอ..ได้ล่องลอยอยู่ในห้วงหนึ่งของหัวใจ...
นี่กระมัง ..ที่เขาเรียกกันว่า...สัมผัสแห่งรัก...
1 กันยายน 2549 07:29 น.
ณ ณิชา
สมยศ..ขึ้นรถโดยสาร
เดินผ่านกลางคัน เกาะมือราวถนัดมือ
ตาเพลีย ตัวล้า
เพราะตรากตรำ งานมาทั้งวัน
คนเต็ม ทั้งคน จนล้นออกข้าง
สมยศยืนกลาง ตามองไปพลาง
ยกมือขึ้นปัดเหงื่อ
ตามองคนนั่งในรถ
สมยศเห็นนึกแปลก
เอะ..ใจทีแรก
ผู้หญิงผมสั้น หรือ ผู้ชายอกโต
ตาเพ่งอย่างจริงจัง
ผู้หญิง ที่นั่ง รู้ตัว
อารมณ์ ขุ่นมัว ตะโกนด่า...
มองอะไรไอ้..บ้า..
"เอ่อ..ผมเปล่านา..เปล่ามองอกคุณ.."
1 กันยายน 2549 06:57 น.
ณ ณิชา
...เพียงรู้สึก..
๑ เพียงรู้สึก แค่ภายนอก บอกว่าชอบ
เป็นคำตอบ เพียงชั่วคราว ว่าเราหลง
ถ้าเราจริง จากข้างใน ไม่คดโกง
ความสัมพันธ์ นั้นก็คง จะยืดยาว.......๑
1 กันยายน 2549 06:47 น.
ณ ณิชา
... หัวใจเดียวกัน...
แม่..แม่จ๋า..
๑ โอ้แม่จ๋า..ลูกเกิดมามีกรรมหนัก แม่ที่รักก็มาพรากไปจากหนู
พอลูกคลอด แม่ก็สิ้นไร้วิญญู เหลือเพียงผู้เป็นพ่อก็ร้าวรอน
แม่จ๋า แม่..ไม่รู้..หนูแสนเหงา เพราะพ่อเขาเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน
พ่อลืมหนู ทิ้งแม่ไปไม่อาทร ปล่อยลูกนอนเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
แม่จ๋า แม่..รู้ไหมใจลูกคว้าง เหมือนถูกขว้างเขว้งไกลใจลูกหาย
พ่อเขามีคนใหม่ไว้แนบกาย พ่อสบาย แต่..หนูทุกข์ สุขร้างรา
แม่จ๋าแม่..อยู่ที่ไหนในโลกนี้ แม่คนดี อยู่ภพไหน ลูกไฝ่หา
ลูกมืดมิดอับเฉา เบาปัญญา ขอแม่มา เตือนลูกให้ถูกทาง..
ลูก..ลูกจ๊ะ...
๑ โถ ลูกแม่ จะเศร้าไปทำไมจ๊ะ ก็นี่ล่ะ..ชีวิตคนต้องหม่นหมอง
ลูกโตแล้ว ก็ควรคิดพินิจตรอง ใช้สมองที่แม่ให้อย่าได้เดา
พ่อเขามีคนใหม่ใช่ไหมลูก ความพันผูก ย่อมแปรไปไม่เหมือนเก่า
คือ..ชีวิต ต้องรู้จักว่าหนักเบา ปล่อยพ่อเขา ให้มีสุข อย่าทุกข์ใจ
แม่จะคอยเป็นเพื่อน ย้ำเตือนจิต ยามลูกคิดผิดห่าง ทางแก้ไข
แม่จะอยู่ คู่กับลูกตลอดไป คือหัวใจ ตั้งแต่คลอดตลอดมา.........
หมายเหตุ..แม่ได้เสียชีวิตหลังจากคลอดลูกได้เพียง 1 วัน...
1 กันยายน 2549 00:29 น.
ณ ณิชา
คำถาม... ผมรักเธอไหม
คำตอบ... (อยู่ในสายลม...)
คำถาม....ทำไมผมคิดถึงเธอมาก
คำตอบ....(เพราะตอนนี้..คุณไม่ได้อยู่กับเธอ..)
คำถาม.... วันข้างหน้า ผมจะรู้สึกกับเธอ อย่างนี้ไหม
คำตอบ...(เมฆบนฟ้า..ไม่ได้ลอยนิ่งอยู่กับที่..)
คำถาม...วันข้างหน้า เธอจะรักผม เหมือนเดิมไหม
คำตอบ...( คุณสามารถ ปั้นลมเป็นตัว ได้หรือเปล่า..)
คำถาม...ทำไมผมต้องรักเธอ
คำตอบ...(เมื่อเรารู้สึกหนาว...สิ่งแรกที่ต้องการคือ ผ้าห่ม..)
หน้าส่วนตัว
883
