6 พฤษภาคม 2551 02:45 น.
ณ.คลองฉวาง
แว่วเสียงนกร้องจากพงไพร
เหมือนใครเรียกให้มาที่นี้
จากดงจากดอนมาหลายปี
จากวิถีชาวบ้านชาวดง
เสียงนกยังก้องในหู
เสียงหมู่สรรพสัตว์น้อยใหญ่
เสียงเป็ด เสียงไก่ที่เคยเลี้ยงไว้
เหมือนมันเรียกเราให้
หวนซบกลิ่นไอ บ้านเกิด
ธันวาคม2542
5 พฤษภาคม 2551 03:12 น.
ณ.คลองฉวาง
มองเธอทุกวันฉันมองเธอทุกวัน
อยากจะบอกว่าชอบเธอนั้นแต่ฉันไม่กล้า
อยากกระโดดเตะตัวเองทุกเวลา
ตัวฉันนั้นหนาไม่ได้เรื่องเลย
ความในใจ2
ถักทอความห่วงรักนี้มาให้
จากใจชายคนนี้ที่มีความหวง
ทั้งดวงใจมอบให้ไปทั้งดวง
อยากให้เธอช่วยห่วงคอยดูแล
เธอ
เธอเปรียบเหมือนสายหมอก แผ่วเบา
ชโลมหัวใจเรา ชุ่มชื่น
ก่อนเคยอ้างว้าง เอกา สิ้นแล
กลับกลายมีเธอนั้น อยู่ข้างเคียงกาย
จากกัน
จากกันจากไกล ลับตา
จากมาจนไกล จากกัน
จากนานแสนไกล มิลืม สิ้นเลย
จากกันสุดแสนไกล คงไม่ลืมเลือน
วันวาน
วันวานหวานซึ่ง แผ่ซาน
วับวาวจะปาน ดารา
ทุกอย่างหายวับ ลับตา
เหลือเพียงความ อ้างว้าง อาดูลย์
คนที่จากไป
น้ำตาไหลพรากจากสองแก้ม
จันแจ่มกลับมืดไปในตาเขา
โดดเดียวอ้างว้างเหมือนคนไม่มีเงา
สุดเหงาเมือเธอจากเขาไป
ความตายพรากเธอจากตัวเขา
ปวดร้าวด้วยคนที่รักจากไป
ตอนนี้เขาแทบไม่มีใคร
ปล่อยตัวซังกะตายไปวันๆ
5 พฤษภาคม 2551 02:33 น.
ณ.คลองฉวาง
คน บางคนชะตากรรมกำหนดไว้
ยาก เท่าไหร่จะหลุดไปจากสิ่งนั้น
จนนานเท่าไหร่จะถึงวันแห่งความฝัน
ทนอีกกีวันที่ผันผ่านได้ลืมตา
สู้ กระเสือกกระสนดิ้นรนกับชีวา
ดิ้นรนดั่งปลาในสายน้ำที่เหือดแห้ง
หวังหวังฝนหลังไหลพอได้มีแรง
เพื่อสายนำเหือดแห้งได้รินไหล
ลืม ความเหนื่อยล้าเมื่อคิดถึงวันสดใส
ตาสองประกายด้วยความหวัง
อ้าปาก ร้องตะโกนก้องเมื่อถึงวันนั้น
ได้ดังฝันผันผ่านทุกยากลำบากกาย
หน้าส่วนตัว
707
