เจ็บแล้วจำ นอนฟังเสียงเครื่องไฟใจเจ็บช้ำ เหมือนถูกย้ำจมดินสิ้นความหมาย ไม่อยากอยู่ต่อไปให้อับอาย อยากจะตายจบเรื่องราวที่ร้าวราน เสียงเพลงจากบ้านงานผ่านสายลม เข้าทับถมหัวใจดังไฟผลาญ ถูกคนรักลวงล่อทรมาน หวานวันวานจบลงตรงน้ำตา เจ็บครั้งนี้ขอจำจนชีพดับ เพราะเรารับเชื่อใจตามใบหน้า แท้ใจหญิงเปลี่ยนทุกยามตามเวลา เปรียบมัจฉาแหวกว่ายในสายชล ความสัมพันธ์ของนางเพียงทางผ่าน วันแต่งงานไม่กล้าไปใจสับสน เจ็บปวดร้าวทั่วกายชายคนจน ยอมทุกข์ทนรอเวลาเยียวยาใจ ฯ
หน้าส่วนตัว
1386
