28 มิถุนายน 2545 08:47 น.
ณธีร์
หัวใจชื่น ฟื้นร่าง อย่างประหลาด
งามพิลาส บาดตา น่าหลงไหล
เอออะไร นะใจ ใยทำไม
เป็นยังไง ไม่เข้าใจ ใยวกวน
เห็นเธอมา ตั้งนาน ฉันเฉยเฉย
ไม่นึกเลย ว่าอยู่ไป ใจสับสน
เดินสวนเธอ ทีไร ใจร้อนรน
เหมือนมีมนต์ มาดลใจ ให้ระรัว
ยุรยาตร ย่างเยื้อง ชำเลืองมอง
ดูผุดผ่อง สรรพางค์ กระจ่างทั่ว
คือแสงสวย ที่ขับไส ไล่มืดมัว
ฉันลืมตัว ยืนตะลึง ใจตึงตัง
จุดเปลี่ยนเว้า เจ้าอยู่ไหน ฉันไม่รู้
มานึกดู ย้อนรอย คิดถอยหลัง
คงวันหนึ่ง ซึ่งหัวใจ ไม่ระวัง
ที่เผลอพลั้ง ลืมสำรวจ ตรวจสอบใจ
ทำยังไง ละทีนี้ ใจที่รัก
จะหาญหัก ห้ามจิต คิดไฉน
ห้ามอาทิตย์ ห้ามดวงจันทร์ ห้ามควันไฟ
ห้ามได้แล้ว จึงห้ามใจ มิให้รัก
เดินสวนเธอ คราใด หัวใจหวั่น
ยิ่งนับวัน ยุ่งยากใจ เหมือนไข้หนัก
อยากส่งยิ้ม พิมพ์ใจ ไปทายทัก
ให้กระอัก กระอ่วนใจ ไม่กล้าลอง
จะมีใหม คราใด ที่เดินสวน
เอ่ยชักชวน เธอมาอยู่ เป็นคู่สอง
เดินเกี่ยวก้อย กันไป ในครรลอง
ท่วงทำนอง ทางเดิน ทางเดียวกัน
ร่วมกันเดิน ท่องกันไป ในโลกกว้าง
ทิ้งทุกอย่าง ไว้เป็น เช่นความฝัน
ทิ้งอดีต ทิ้งปัญหา สารพัน
มีเพียงกัน และกัน ในแดนไกล
สารภาพ ตามนี้ นะที่รัก
จากโทษหนัก จักเป็นเบา เข้าใจใหม
ว่าบกพร่อง โดยสุ จริตใจ
สวนกันไป สวนกันมา เลยพารัก ฯ
27 มิถุนายน 2545 10:14 น.
ณธีร์
วันเกิดเธอ ที่ผ่านไป พี่ใจเต้น
เมื่อได้เห็น กระเป๋าเธอ เผลอทำหล่น
เปิดออกหรา เห็นชัดชัด บัตรประชาชน
ตาถลน ตก-กะ-ใจ ไม่คิดเลย
อายุเธอ ปูนนี้ ไม่มีแฟน
คอยควงแขน ควงขา เคียงผ่าเผย
อยู่เป็นโสด อยู่ทำไม ไร้คู่เชย
ใยอยู่เฉย อยู่ได้ ไหนว่ามา
เธอทำไม ไม่วิวาห์ เสียล่ะน้อง
ขาดคนปอง ร้องร่ำ คร่ำครวญหา
สัญญานเตือน นานมากแล้ว นะแก้วตา
รีบวิวาห์ อย่าโยกโย้ ทำโยเย
มีใครขอ เข้าวิวาห์ หรือยังเล่า
หรือยังเฝ้า มองหา จนตาเหล่
หากน้องยัง ไร้คู่เรียง นอนเคียงเปล
พี่จะเห่ กล่อมให้ ไหมล่ะเออ ฯ
27 มิถุนายน 2545 09:03 น.
ณธีร์
ลมปากกระแทกให้ ........... เข้าหู
เกลียวคลื่นซัดสาดพรู ....... เอ่ยถ้อย
เสียงดังนักฟังดู ............... ครืนครั่น
รสสวาทหวานไช่น้อย ...... กระแทกกระทั้นกระทบกระเทือน ฯ
กระเอ๋ยกระแทก
ลมปากชำแรกกระแทกหู
ลมทะเลเห่ดังเธอฟังดู
คลื่นซัดสู่ชายหาดไม่คลาดคลาย
ริมทะเลแห่งนั้นเรามั่นรัก
เกินห้ามหักหัวใจให้ห่างหาย
เกลียวสวาทวาดฝันพรรณราย
ไม่เว้นวายย้ายแยกกระแทกเอย ฯ
27 มิถุนายน 2545 08:56 น.
ณธีร์
ยามราตรี มีจันทรา ดาราสวย
ส่องแสงช่วย ให้เห็น เวหาหน
ยามทิวา พาตะวัน อันร้อนรน
ส่องแสงล้น เลิศหล้า นภาลัย
หัวใจเธอ เหมือนสิ่งใด ไม่รู้แจ้ง
เหมือนตาแห่ง ราตรี นี้ไฉน
เหมือนตะวัน แห่งทิวา เวหาใด
ไม่เข้าใจ ใยสับสน วกวนเวียน
หนึ่งตะวัน บรรเจิด พราวเพริศแพร้ว
หนึ่งใจแน่ว แน่ไป ไม่มีเปลี่ยน
แม้นนินทา ว่าร้าย ด้วยใจเพียร
ช่างติเตียน ให้เจ็บช้ำ ในน้ำใจ
ยามราตรี ลี้ลับ อับใจเศร้า
คนเคยรัก มาลืมเรา เหงาไช่ใหม
ถึงเดือนสวย ดาวสด หมดจดไป
ไม่ชื่นใจ เหมือนเธอแอบ แนบอกอิง
ชอบทิวา ราตรี ดีทั้งคู่
จะคงอยู่ ตลอดไป เหมือนชายหญิง
ในโลกนี้ มีทั้งสุข ทุกข์แท้จริง
สรรพสิ่ง ล้วนเป็น เช่นนั้นเอง ฯ
27 มิถุนายน 2545 08:48 น.
ณธีร์
ผจงเรียง เคียงร้อย ถ้อยภาษา
แสวงหา เรื่องราว มาเล่าขาน
รวบรวมไว้ ในแนบ แอบดวงมาลย์
ทั้งคาวหวาน เก่าใหม่ ในครรลอง
อันร้อยรส บทกลอน วอนนิติ
ที่ดำริ จากใน ใจสนอง
โคจรผ่าน มาทักทาย ในทำนอง
ขอบใจน้อง คิดถึงกัน ฉันท์มิตรกวี ฯ
หน้าส่วนตัว
991
