6 กุมภาพันธ์ 2545 17:16 น.
ณธีร์
หวังของฉัน คือหวังให้ ไทยก้าวหน้า
พัฒนา เดินไป ไม่ถอยหลัง
หลายปัญหา ต่างมารุม สุมประดัง
ฉันก็หวัง ให้ไทย พ้นภัยพาล
หวังว่ามี คนดีเกิดมาช่วย
เอื้ออำนวย อวยไทย ให้สุขสันต์
คนเลวเกิด มาใย ไม่ต้องการ
มันจะผลาญ ชาติไทย ให้ล่มจม
หวังของฉัน คือให้โลก มีสันติ
อย่าได้ริ ก่อสงคราม ทำขื่นขม
จะล้างผลาญ กันใย ไม่นิยม
ใจฉันตรม กลัวหวังไว้ ไม่เป็นจริง.
5 กุมภาพันธ์ 2545 22:33 น.
ณธีร์
ความรัก... นั้นหรือ คือการค้นพบ
รักคือจุดจบ รักคือทุกสิ่ง
รักคือความฝัน รักคือความจริง
คือสุขที่ยากยิ่ง จะฝ่าฟัน
ความรัก... หากเกิด ขึ้นกับใคร
สุขทุกข์เพียงใด ไม่เคยนึกหวั่น
สร้างหวังวาดไว้ ในหัวใจพลัน
ขอให้รัก รักนั้น มาแนบใจ
เมื่อฉันได้ มาพบ ประสพพักตร์
ได้มาพบ ความรัก อันยิ่งใหญ่
ขอเพียงเธอ ได้โปรด จงเชื่อใจ
อย่าทำให้ ความฝัน ฉันมลาย
ใครหนอจัก เข้าใจ ซึ้งในรัก
แจ้งประจักษ์ ไม่ข้องจิต คิดสงสัย
ความรัก... นั้นยาก เกินอธิบาย
จะอย่างไร ฉันไม่หน่าย ในรักเธอ...
5 กุมภาพันธ์ 2545 22:19 น.
ณธีร์
เขาสูง ตระหง่านเงื้อม
พร่างพรายเหลื่อม ระยับตา
ยามแสง อาทิตย์มา
ส่องหินผา และไม้ใบ
ลมแรง พัดต้องเขา
ดังจะเป่า เขาล้มไป
เขายัง ตั้งอยู่ได้
เพราะด้วยแก่น แน่นศิลา
5 กุมภาพันธ์ 2545 22:04 น.
ณธีร์
แดดยามสาย ทอแสงส่อง ต้องแมกไม้
เหมือนจะให้ ต้อนรับ กับวันใหม่
ให้ความฝัน ของเมื่อคืน กลืนหายไป
กับแสงฉาย ของอาทิตย์ ฤทธิรงค์
เริ่มวันใหม่ พร้อมสิ่งใหม่ ใช่เรื่องยาก
ลืมความทุกข์ ความลำบาก ดังประสงค์
แล้วทำใจ ดั่งต้นไม้ ให้มั่นคง
เลิกลุ่มหลง ถึงอดีต ที่กรีดใจ
5 กุมภาพันธ์ 2545 22:04 น.
ณธีร์
ควรทบทวน หลายตอน ก่อนจะรัก
ก่อนสมัคร ฝากใจ ไว้กับเขา
เมื่อรักแล้ว อย่าทำตัว ให้มัวเมา
ไช่โง่เขลา รักล้น จนหมดใจ
เหลือช่องว่าง ไว้สักนิด เผื่อผิดหวัง
อย่าจริงจัง มากนัก จักหมองใหม้
ใจของคน ลึกนัก สักเท่าไร
สุดหยั่งได้ วัดไม่ถึง สักครึ่งเลยฯ
หน้าส่วนตัว
584
