22 ตุลาคม 2550 15:45 น.
ณธร
อยู่ห่าง ๆ กันซักพักคงดี
เผื่อจะมีเวลาทบทวนอะไร อะไร
เผื่อจะรู้ว่าเรายังไปไม่ถึงไหน
เผื่อกลับตัว กลับใจ ได้ทัน
อยากให้รู้ว่าไม่มีเธอ...ฉันเหงา
แต่เวลาไม่มีเรา เธออาจไม่เศร้าเหมือนฉัน
ขอบคุณวันเวลา และโชคชะตา ที่ให้โอกาสเรามารู้จักกัน
เพราะตั้งแต่วันนั้น...ฉันก็มีความฝันมากมาย
แต่...ถึงวันนี้ วันที่ต่อไปอาจ ไม่มีคำว่า "เรา"
แต่ความฝันวันเก่า ๆ ของฉัน จะไม่มีวันสลาย
เธออาจเป็นคนจุดไฟความฝันให้มันส่องประกาย
ถึงขาดกันไปแต่สายป่านความฝันของฉันยังมั่นคง
ถ้าการอยู่ห่างกันในวันนี้
ผลลัพธ์ที่มีคือ เธอ-ฉัน เป็นอันจบลง
ก็ต้องขอบคุณเธอนะที่อย่างน้อยเธอก็เป็นคนเดินมาส่ง
ถึงที่ตรงครึ่งทางฝัน ...ถึงมันจะไม่สุดทาง
หน้าส่วนตัว
1230
