6 ตุลาคม 2553 11:00 น.
ฐปนวุธ
จะเขียนไปเช่นนี้มิมีหยุด
ไม่ว่าสุดหรือจะสิ้นดินฟ้าไหน
ปลายปากการ่างสายจากปลายใจ
วาดรอยไว้เป็นอารมณ์และคมคำ
ล่องเรือแพไร้หลักปักชีวิต
บ่ายสู่ทิศทางไหนไม่ขื่นขำ
ไร้หางเสือรักส่งลงลอยลำ
มีแต่น้ำตาหมองนองต้นเรือ
หัวใจเต้นตรงนี้อยู่สี่ห้อง
เธอก็จองจับไว้ไม่มีเหลือ
ทิ้งร่างผอมตรอมช้ำนำตาเจือ
จึงอยุ่เพื่อรอเฝ้าเจ้าของใจ
ค่ำนภาครึ้มหมองแล้วท้องฟ้า
โรยดารากรีดถี่รังสีใส
ค่ำฟ้าผ่องท้องน้ำแต่ค่ำใน
ยังหมองไหม้มืดมิดอนิจจา
จะลอยลำรอรักอยู่ปลักนี้
ใต้ฟ้าที่สดใสไร้เดียงสา
แผ่วลำนำเศร้าสร้อยแล้วลอยลา
คนหาปลา...อมโศกจงโชคดี
หน้าส่วนตัว
1850
