21 พฤษภาคม 2552 16:53 น.
ฐปนวุธ
หมอกล้อน้ำหยาดอิ่มริมโค้งรุ้ง
แสงทองพุ่งฉาบวับระยับแสง
ริมโค้งฟ้าระเรื่อเจือสีแดง
อรุณแจ้งปลุกหล้าทิวาวาร
ละอองฝนไหววับนับไม่ถ้วน
หล่อชีพล้วนเอมอาบอย่างซาบซ่าน
ฟื้นพิภพชีวิตจิตวิญญาณ
ยิ่งเนิ่นนานยิ่งแทรกยิ่งซึมซับ
เกิดเป็นธรรมชาติสะอาดพิสุทธิ์
เพียงมนุษย์แบ่งแยกเจียนแตกดับ
พุ่มพฤกษ์พลิ้วทิวเขาเร้นเงาลับ
ฝังอยู่กับป้ายศพวิญญูชน...
5 พฤษภาคม 2552 12:47 น.
ฐปนวุธ
ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวดอยอินทนนท์มาครับ และผมรู้สึกประทับใจมากกับสิ่งที่ได้
พบแล้วได้เห็นที่นั่น พอถึงเชียงใหม่ปุ๊ปเรามุ่งหน้าไปจุดสูงสุดแดนสยามก่อนเลยครับ ไม่ผิดหวังครับ อากาศเย็น สบายมาก จริงๆแล้วไม่อยากเอาเรื่องราวพวกนี้มาวางไว้ แต่ผมอยากให้มันเป็นความทรงจำ เก็บมันเอาไว้ดูและระลึกถึงเสมอ...ว่าครั้งหนึ่ง ผมเคยพาใครสักคนที่ผมรักที่สุด ไปถึงจุดที่สูงที่สุดของเมืองไทย ใครสักคนที่เค้าอาจไม่รักผมเลย...สักนิดเดียว
อยากเขียนอะไรใส่กระดาษแผ่นนึง
เขียนไว้ให้คนหนึ่งที่เรารักเสมอ
รวบรวม สายลม สายน้ำ แสงแดด ที่เราเคยพบเจอ
เอาไว้ให้เธอ ได้อ่าน และได้สบายใจ
หากเมื่อไรที่เธอเหงา และไม่มีใครเคียงข้าง
หากเธอ อยู่ อย่าง อ้างว้าง และ หวั่นไหว
หากเเธอ เหนื่อยล้า ณ ที่ แสนไกล
หยิบกระดาษแผ่นนี้ขึ้นมา อ่านอีกสักที
จำได้ไหมบนท้องฟ้าในคืนนั้น
มีดวงดาว นับหมื่นนับพัน กระพริบถี่
จำขนมจีน น้ำเงี้ยว สองจาน ได้มั้ย คนดี
ฉันจะเขียน เอาไว้ตรงนี้ ให้เธอเอง
เธอจะรักฉันหรือไม่ไม่สำคัญ
ไปตามความฝัน ให้ได้ นะ คนเก่ง
บทเพลงแห่งความสุขบทนี้ จะบรรเลง
ให้เธอทุกทุกครั้งเอง เมื่อเธอต้องการ...
หน้าส่วนตัว
870
