9 เมษายน 2552 14:08 น.
ญามี่
ปล. มี่เป็น..กลางค่ะ
หมื่นความทุกข์รุกล่วงทวงคำถาม
ต้องกี่ยามชีพชื่นคืนสงบ
แลชำเลืองเรื่องราวคราวพานพบ
เมียงประสบจบจมตรมเศร้าใจ
วิปโยคโศกซุกรุกไล่ล่า
หมดศรัทธารารอบทแก้ไข
ทระนงส่งซ่อนป่าพงไพร
อยู่อย่างไร้ศักดิ์ศรีสะอื้นทรวง
กระแสชนส่วนใหญ่พร้อมย้อมสี
ขอแค่มีเงินตรามารั้งหน่วง
ใช่หวังสุขปลุกปลอบลืมคำลวง
ด้วยหวงห่วงลูกเล็กทางบ้านรอ
ละอองห้องฟ้องช้ำย้ำตามติด
สังกะสีแผ่นนิดคิดปิดต่อ
ค่าเทอมลูกถึงวันต้องไปง้อ
หลวงฯท่านห่อสิ่งใดมาปลอบร้าว
ถ้าชนสุขใครฤาจะขายศรี
ท่านสุขีมีไหมใคร่สืบสาว
เวลากาลผ่านไปแสนยึดยาว
ชนจำก้าวบนทางร้างร้อนรน
โปรดเถิดหลวงฯอย่าห่วงช่วงชิงที่
พี่น้องมีนัยน์มองส่องทุกหน
ถ้าดีเด่นเช่นโชว์อย่ามัวยล
เค้นกมลช่วยชนอย่ารอช้า
เมื่อชนชื่นฝืนฝันคงไม่เกิด
หลวงฯประเสริฐใครเลยเมินมิหา
ใครก็ได้เก่งจริงรีบเข้ามา
ให้ประชาลาลืมหิวลามโรย...
27 มีนาคม 2552 00:07 น.
ญามี่
เวิ้งว่างไหวไวว้าแวะเวียนหวั่น
ระรัวพรั่นพลิกเพ้อละเมอเผลอ
จ่อมจมเจ็บเหน็บจำภาพเจอะเจอ
โศกเสมอยามเมียงพบนัยเมิน
อรุณรุ่งจูงรักผลักห่างหลง
กดจมกรงกรุ่นกลิ่นเศร้าเกินเกริ่น
ผะผ่าวพ้อก่อพล่ามกระชากเพลิน
โดดเดี่ยวเดินเดียวดายท่ามทุกข์ดัน
เพราะรักเราเร้าเลยบทหวานร่าย
อกสลายไหลหล่นลืมลดหลั่น
รักนานปีปี้ป่นเพราะผันปัน
เธอกับฉันชุ่มเชื้อเกลียดเชิญชวน
ตะวันลงแผลรอนสะท้อนหลอน
บรรจงผ่อนพิษพ่ายมิผันผวน
ราตรีโรยโปรยลวงหน่วงเร่ารวน
กระจายกวนหวนกรายคิดแย่งกุม
อดีตชื่นคืนฉ่ำที่เคยชุบ
มาหดหุบหลุดหายหมดเปลือกหุ้ม
ให้ตระหนักทรวงในล้วนชุมนุม
แต่ปมปุ่มตุ่มปร่าตรวนถึงปลาย
รักภาคเปลี่ยนเปลี่ยวเปล่าจนพอกป่วน
คลอเคียงครวญอวนขมมิหลุดข่าย
ทรมาไหม้หมองยอกมากมาย
ยากปลดป่ายหายปวดกลางทุกข์ปอง
เวลาคร่าล่าเคลิ้มปิดจุดไข
อยู่ฤาไป่ไต่ปวดเจ็บเกินป้อง
เป็นเมียหลวง ควงร้าวแพ้คนรอง
ที่สนองแนบเนื้อชายในนัย...
กลบทตกกระทบ
เป็นกลบทที่ ง่ายบทหนึ่ง
แค่บังคับให้ซ้ำเสียงพยัญชนะ
ตรงคำที่๓-๕-๘ทุกวรรคจนจบ
หน้าส่วนตัว
830
