กำแพง

ซ่อนศิลป์

ที่มาที่ไปของอีเมลล์ฉบับนี้คือ เย็นวันนึงที่ฝนตกพรำๆ อากาศหนาวเยือก

แต่ไม่หนาวเท่าเมื่อหลายๆวันที่ผ่านมา ท้องฟ้ามืดครื้ม มีแต่สีหม่นแต้มทั่วทั้งท้องฟ้า 

มีเสียงคลื่นซัดเข้าหาฝั่งให้รู้สึกเหงาใจขึ้นมาทีละเล็กทีละน้อย ในห้องเล็กๆมีผู้ชายคนนึงนั่งนิ่งงัน

ไร้ซุ่มเสียงใดๆ ผู้ชายคนนี้ตื่นอยู่ ไม่ได้หลับ มีสติครบถ้วน แต่ความคิดล่องลอยไปไกลนับพันไมล์

ผู้ชายคนนี้กำลังคิดหลายๆเรื่อง แต่เรื่องที่ทำให้สมองทำงานหนักที่สุด คือเรื่อง คิดถึง

ผู้ชายคนนี้ยังโสด ไม่ได้แต่งงาน หรือมีแฟน หรืออักนัยนึงเกิรลเฟรนด์ แต่อย่างใด

แต่ในมโนคติผู้ชายคนนี้มีบางสิ่งบางอย่าง ที่ไม่ว่าจะหลับตาหรือลืมตา ไม่เคยหายไป

เค้าโครง คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นใบหน้าของผู้หญิงคนนึง ที่อยู่แสนไกล 

อยู่อีกฟากฝั่งของกำแพงใสแวววาวที่บางราวกับเส้นด้าย แต่ไม่อาจพังทลายลงง่ายดายเหมือนรูปลักษณ์ของมัน

ผู้ชายคนนี้เฝ้ามองผ่านกำแพงใส ทุกอิริยาบถ ทุกย่างก้าว ทุกรอยยิ้ม ทุกลมหายใจ

ผู้ชายคนนี้นั่งยิ้มคนเดียว ในห้องแคบที่ทุกอย่างยังคงเงียบงันไร้สรรพเสียงใดๆ มีเพียงเสียงลมหายใจอันแผ่วเบา

ทว่าในมโนคตินั้น ทุกอย่างรื่นรมย์ดุจความฝัน เสียงหัวเราะสดใส เพลงที่บรรเลงราวกับเปิดแผ่น เอมพีสาม..

ความคิดดิ่งดำสู่ห้วงลึก ผู้ชายคนนี้ยังคงมีสติอยู่ ยังหายใจ หัวใจยังเต้นด้วยอัตราเร๊วปกติ

อีกด้านของกำแพงใส ผู้หญิงคนนั้น มองคล้ายจะรู้สึกว่ามีดวงตาคู่นึงจับจ้องอยู่ มองตรงมาที่ผู้ชายคนนี้ราวกับ

จะตั้งคำถาม เนิ่นนาน 

หลายวันผ่านไป..  กำแพงบางใสราวกับจะเบาบางลงคล้ายจะได้ยินเสียงพูดคุยใกล้ชิดยิ่งขึ้น ราวกับจะสัมผัส

ได้ ผู้ชาย และ ผู้หญิง เริ่มพูดคุยกันอย่างแผ่วเบา ผู้ชายยิ้ม ผู้หญิงยิ้ม ผู้ชายมองเห็นผู้หญิงชัดเจนขึ้น ใกล้ขึ้น

กำแพงบางใสราวกับจะบางลงเรื่อยๆ ไวเท่าความคิด ผู้ชายเผลอตัวเอื้อมมือคล้ายจะสัมผัสผู้ที่อยู่อีกฟากนั้นได้

ล้มเหลว..

เสียงพูดคุยดูเหมือนจะชัดเจนยิ่งขึ้น เสียงรบกวนต่างๆเงียบงันลง 

อัตราการเต้นของหัวใจเร๊วขึ้น..

ผู้ชายคนเดิมเหม่อมองผ่านกำแพงใสบางราวเส้นด้าย มีคนสองคนอยู่อีกฟากของกำแพง ทุกอย่างเงียบงัน

เหลือเพียงเสียงหายใจที่แผ่วเบาราวกับจะหยุดลงเสียให้ได้ 

อีกฟากของกำแพง เสมือนหนึ่งอีกดินแดนอันไกลโพ้น ผู้ชายคนเดิมมองด้วยความสงสัย ตั้งคำถามในใจว่า

คนสองคนที่อยู่ไกลเกินจะอธิบายได้ว่าเป็นใคร หน้าตาเป็นยังไง กำลังทำอะไร อยู่ที่ไหน มาอยู่อีกฟากฝั่ง

ของกำแพงใสนี้ได้ยังไง

ใกล้เข้ามาเรื่อยเรื่อย  ผู้ชายสามารถอธิบายรูปร่างหน้าตาของทั้งสองคนได้ละเอียดมากขึ้น ระบุกิจกรรมที่

ทั้งสองคนกำลังทำได้อย่างมั่นใจ เห็นสิ่งแวดล้อมรอบข้างทั้งสองคนนั้นชัดเจนขึ้น หมดคำถาม..

กำแพงใสราวกับจะหนาตัวขึ้นอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผู้ชายคนเดิม ผู้หญิงคนเดิม และผู้ชายอีกหนึ่งคน

ผู้ชายคนเดิม อยู่อีกฝั่งกำแพงเหมือนเดิม ผู้หญิงคนเดิม อยู่อีกฝั่งของกำแพงเช่นเคย กับผู้ชายอีกหนึ่งคน

ผู้ชายคนเดิม กำลังคิด ใช้ความคิด ที่มาที่ไปของผู้ชายอีกคนมาจากไหน หลายชั่วโมงผ่านไป

ผู้ชายคนเดิมหลับตาลงข้างนึงอย่างช้าๆ อีกฝากฝั่งของกำแพงเหลือเพียงผู้หญิงคนเดิม กำแพงเหมือนจะบางลง..

สุดปลายความคิด พลันผู้ชายคนนี้เข้าใจ ตลอดมาเค้าไม่เคยลืมตาทั้งสองข้างเลย เป็นเพราะเค้าไม่คิดจะมอง

จึงไม่เห็น จนวันนึงเค้าเพลิดเพลินกับความสุขที่มีจากการพูดคุย พลันกลับลืมหลับตาอีกข้าง เศร้าใจ..

ผู้ชายคนเดิม ที่นั่งที่เดิม กำแพงใส ไร้ซุ่มเสียง เงียบงัน แม้กระทั่ง เสียงลมหายใจ..

ผู้หญิงคนเดิม รอยยิ้มรอยเดิม เสียงหัวเราะเหมือนเดิม ทุกย่างก้าว ทุกอิริยาบถเหมือนเดิม

เหมือนหนังเรื่องเดิม ฉายรอบที่สอง ที่นั่งที่เดิม โรงหนังโรงเดิม ป๊อปคอร์นถุงเดิม

ผู้ชายคนเดิม ร่างกายหยุดทำงาน หัวใจหยุดเต้น ทุกเซลล์หยุดสันดาป ขาดใจ..