12 พฤษภาคม 2548 23:49 น.
ซ่อนศิลป์
มวลแมกไม้พฤกษานานาพรรณ
มีหมื่นพันพรักพร้อมทั้งหอมหวล
ระรื่นล้วนรวยกลิ่นถิ่นรัญจวน
ทั้งเชิญชวนสายตามิวางมอง
พลันตะลึงตรึงตรองพ้องใจนัก
ใช่ดอกรัก กระดังงาหรือเอื้องหลวง
คือดอกแก้วกรุ่นหอมสุดเย้ายวน
ทั้งขาวนวลสะอาดตาน่าจับจอง
เมื่อพิศมองถึงลำต้นอันยืนหยัด
ไม่อ่อนดัดตั้งตรงลงหลักฐาน
ใช่ใหญ่โตปกฟ้าสุธาธาร
แต่ทนทานนานอยู่ดุจชั่วคน
แม้ไร้ผลออกลูกได้คลายหิว
แต่มีทิวร่มไม้ให้อาศัย
ไว้พักพิงอิงผ่อนยามอ่อนใจ
ด้วยกลิ่นไอหอมหวลล้วนชวนเพลิน
หยุดดำเนินเดินทางกลางแมกไม้
ไม่โยกย้ายหายหนีไปไหนไหน
ขอพักลงตรงกลางหว่างพงไพร
ร่มแก้วใบสุมทุมไว้คลุมกาย
ป่านฉะนี้เธอนั้นจะอยู่ไหน
คงจากไกลลาแล้วเจ้าแก้วเอ๋ย
กลิ่นดอกแก้วกรุ่นมาเหมือนดังเคย
ลมรำเพยเอ่ยลาน้ำตาคลอ
11 พฤษภาคม 2548 08:55 น.
ซ่อนศิลป์
คืนวันอันผันผ่านนานเกินรอ
เจ็บจนพอขอย้ำคำอันซ้ำเสริม
ต้องร้าวรวดปวดใจด้วยช้ำที่ต่อเติม
ยามคนเดิมมาเหินห่างจางเจือไป
ถึงทุกข์ทนขื่นขมยังเชิญเชื้อ
ดุจช้ำเกื้อก่อสุขทุกข์ทับถม
เสพทุกข์จนพบสุขปนระทม
ช้ำตรอมตรมจนชินชาพาสุขใจ
หากเดือนใดไร้ทุกข์หนักจากรักร้าว
หรือวันใดยามตื่นเช้าไร้ขื่นขม
ทั้งยามใดขาดหมองเศร้าและตรอมตรม
ไร้ระทมจากจอมขวัญพลันเศร้าใจ
วอนแก้วตาครานี้ขอความปราณี
โปรดย่ำยีตีตอกลงตรงใจข้า
ด้วยคำรักอันชอกช้ำคร่ำครวญมา
ช่วยให้ข้าได้เสพสุขจากทุกข์เอย
6 พฤษภาคม 2548 10:17 น.
ซ่อนศิลป์
คืนนี้หนูฝันร้ายเหรอคนดี
พี่ยังนั่งอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
ฝันถึงเรื่องก่อนเก่าที่ผ่านไป
ที่เคยเศร้าเสียใจเมื่อก่อนมา
ทุกเรื่องราวที่ผ่านมาถึงวันนี้
เรื่องร้ายดีเคยผ่านมามากแค่ไหน
อยากให้รู้พี่ไม่เคยคิดสนใจ
จะอย่างไรพี่รักหนูมากเท่าเดิม
ตลอดเวลาจากนี้เป็นต้นไป
โปรดจำไว้ที่พร่ำบอกจากใจนั้น
จะสรรสร้างวันเวลาที่มีกัน
ดัวยความฝันที่แสนดีทุกคืนไป
พี่อยากขอโอกาสหนูได้ไหม
เพราะทั้งใจพี่ให้หนูอยู่อย่างนี้
จะพยายามดูแลหนูอย่างดี
สัญญานี้พี่ให้หนูตลอดไป
รักหนูน้า..
4 พฤษภาคม 2548 10:39 น.
ซ่อนศิลป์
ท้องฟ้าของสองเราที่แสนไกล
เกินที่ใครจะท่องไปได้ทั่วถึง
เฝ้ามองหาเธอไปใจคะนึง
หลับฝันถึงวันเวลาอันแสนดี
อยากจะเก็บท้องฟ้าที่ตรงนี้
ให้คนดีของฉันในวันหน้า
หากวันใดเธอและฉันมีเวลา
ได้ลืมตาพาฝันไกลไปด้วยกัน
จากวันนั้นถึงวันนี้ฉันยังฝัน
ว่าเธอนั้นคงสักวันมองกันบ้าง
แต่ตอนนี้รับรู้แล้วไม่มีทาง
เธอเมินหมางห่างแสนไกลไม่มีวัน
ในทุกวันจากวันนี้ต่อไปนั้น
ตัวฉันฝันมองแต่ฟ้ายามราตรี
จากวันนั้นที่ผ่านมาถึงวันนี้
ฟ้าที่มีพลันมืดลงคงสิ้นใจ
หน้าส่วนตัว
1287
