14 มีนาคม 2547 11:50 น.
ซินดี้
เก็บน้ำตาเอาไว้ใจอย่าอ่อน
เมื่อเธอมาพูดว่าอ้อนวอน ขอโทษนะ
อย่าหันไปมองเค้าอย่าแม้แต่จะคิดเลยล่ะ
เค้าเคยทิ้งใจไปนะ ลืมไปแล้วหรือไร
เค้ามาตามง้องอน ก็อย่าไปสน
คำที่เค้าพูดออกไปเป็นแค่คำของคนที่ไม่เอาไหน
เค้าเคยทิ้งเราไปครั้งนึง เค้าก็ทำได้ใหม่
อย่าเลยนะใจอย่าไปเชื่อเค้าอีกเลย
14 มีนาคม 2547 11:39 น.
ซินดี้
ถามฉันว่ามาวันนี้ฉันเจ็บไหม
แล้วเธอจะถามฉันไปทำมัยล่ะเธอจ๋า
คนที่โดนทอดทิ้ง ไม่เหลือเยื่อใย เธอว่ามันเป็นอย่างไรล่ะ
จะให้ยิ้มแย้มเริงร่า หรือทำหน้าเ็ป็นหรืองัย
เจ็บน่ะเจ็บหรอกนะ ที่โดนทำร้าย
แต่ก็ยังไม่เป็นรัย คงพอทำใจไหว
ก็อาจจะมีซึมๆบ้าง แต่ก็คงยังจะยิ้มได้ให้กับใครๆ
ถึงฉันจะเสียใจแต่ก็คงจะไม่นาน..
ไปเสียทีสิ มาพูดพร่ำอะไรอยู่เล่า
รู้หรอกน่าว่าระหว่างเราไม่มีอีกแล้ว วันหวานๆ
ฉันไม่ยื้อฉุดอะไรนี่นา และก็ไม่ได้ห้ามปราม
เพียงแต่ขอว่าอย่าพูดพร่ำให้ฉันรู้สึกรำคาญใจ
รักที่เคยมีให้มันก็ไม่ลดหายไปไหนหรอก
เพียงแต่วันและเวลามันมาบอกว่าเราไปกันไม่ได้
จบเท่านี้ เพียงแค่นี้ ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป
เจ็บเท่าไรฉันทนไหว แต่จะไม่ให้เวลาที่เสียไป
.........มันเสียไป...อีกเท่านั้นเอง.....
13 มีนาคม 2547 08:51 น.
ซินดี้
อย่าหันมามองกันได้ไหมคนดี
ถ้าจะจากไปเสียตอนนี้ก็ไม่ต้องมีคำอะไรไหนๆ
อย่ามาพูดว่าเสียใจ ขอโทษ หรือว่าเพราะอะไร
ฉันไม่ต้องการฟังคำใดๆจากปากของเธอ
ก็ใจหมดรักกันเท่านั้นที่ฉันรู้
เห็นเต็มตา ฉันเห็นอยู่ก็รู้ไม่ใช่เหรอ
จะมีประโยชนอะไรถ้ายังมัวมาขอร้องฉุดรัั้งเธอ
สู้ปล่อยไปไม่ดีกว่าเหรอ ไหนๆแล้วเธอก็จะไป
ฉันสัญญานะว่าจะไม่มีน้ำตาให้เธอเห็น
จะเข้มแข็ง อย่างที่เป็นและ็ก็จะไม่หวั่นไหว
รับรู้มานานแล้วล่ะ ว่าเธอไม่เคยจะมีใจ
ฉันก็เลยไม่รู้จะร้องไห้ไปทำไมให้ป่วยการ
จากวันนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องแล้วนะ
ทุกอย่างที่ข้องใจวันนี้ก็จะได้เริ่มสะสาง
อดทนมานานแล้ว เก็บไว้มาได้ตั้งนาน
วันนี้เราสองคนจบกัน..ลาก่อนเธอ
หน้าส่วนตัว
1666
