9 มกราคม 2551 20:06 น.
ซาตานซ่อนตน
กระดึงโคกระบือยิน
ฟังพิณสลับแคน
กบเขียดกระโดดแล่น
แผ่นน้ำขจรกระจาย
ใตัร่มจามจุรี
ดวงฤดีมิมีหน่าย
ปักเบ็ดไว้เรียงราย
ไม่ได้หมายเพียงแค่ปลา
สุขใดจะมาเปรียบ
เสมอเทียบเราชาวนา
แม้ใครจะตราหน้า
ด้อยค่าไม่คร่ำครวญ
โถ ชาวนาบ้านนอก
ฉันจะบอกให้ถี่ถ้วน
อย่าได้มาคร่ำครวญ
ไห้หวนรัญจวนใจ
ที่นาของพวกเจ้า
ฉันจะเอาทำกำไร
เก็บดอกพอกพูนไว้
ใช้จ่ายไปตามอำเภอ
โถ นายอย่าใจดำ
เรานั้นทำสม่ำเสมอ
ไม่เคยขัดใจเธอ
เสนอสนองตามต้องการ
อย่าถือเอานาเลย
ก่อนเคยเคยสุขสำราญ
ถ้านาต้องลาผ่าน
ใจนั้นคงขาดกระเด็น
ชั่งประไรพวกพายแอก
นี่แค่แรกเริ่มเพิ่งเห็น
ต่อไปยิ่งรำเค็ญ
กว่าที่เห็นเป็นไหนไหน
น้ำใช้ก็ได้ซื้อ
จะถือเอาเปล่าไม่ได้
ต้องเก็บส่วยจ่ายไป
รัฐจะได้มีทุนรอง
โห น้ำยังต้องซื้อ
มันคือน่าสยดสยอง
ทำไมผู้ปกครอง
ไม่เคยส่องมาดูแล
ชาวนาคงต้องตาย
ผุสลายไปเป็นแน่
หากรัฐไม่ดูแล
เห็นเป็นแค่น้ำแช่ปอ
ฟังฟังนั่งลงก่อน
อย่าใจร้อนเย็นก่อนพ่อ
มาฟังเสียงจากสอสอ
ให้ท่านป้อก่อนค่อยโวย
แฮ่ม...พ่อแม่พี่น้อง
อย่าหมองอย่าหวนโหย
ชีวิตใกล้ร่วงโรย
จะกอบโกยเอาสิ่งใด
ทุกท่านก็แก่เฒ่า
ลูกเต้าเขาไปไหน
จะอยู่อย่างเดียวดาย
เฝ้าไร่ทำไมกัน
จำนากับเราเถอะ
ได้เยอะนะเงินนั่น
รับรองจะแบ่งปัน
เท่ากันทุกทุกคน
ยังมีเงินสำรอง
ไม่ต้องมาดิ้นรน
ยังไงก็ไม่จน
ถ้าเชื่อคนอย่างเราเรา
เซ็นต์ซะจะสบาย
ภายหน้าไม่ต้องเหงา
ไม่ทำนาก็ได้ข้าว
เราจะส่งให้ทุกปี
"กี่สิบปีแล้วที่พวกท่านก้มหน้าก้มตาทำงานหนัก
โดยไม่เคยรู้เลยว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
แม้พวกท่านจะพอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่
(ไม่ใช่ส่ิงที่มีอยู่)
แต่ท่านก็ไม่เคยหลุดพ้นจากวังวนแห่งหนี้สิน
เพราะพวกท่านกลัว พวกท่านอาย
อายที่จะอยู่อย่างจน กลัวการต่อสู้เพื่อแสวงหาความหลุดพ้น"
10 เมษายน 2549 17:13 น.
ซาตานซ่อนตน
อยากเขียนถึงเธอ
คนที่คิดจะค้น
แต่ใจมันสับสน
มืดมนตลอดมา
อยากบอกกับเธอ
คนที่ยังห่วงหา
แต่ติดที่วันเวลา
ได้พาเราไกลกัน
อยากคิดถึงเธอ
คนที่เคยแบ่งปัน
แต่ว่าความสัมพันธ์
เรานั้นยังไม่พอ
อยากไปพบเธอ
คนที่ยังเฝ้ารอ
แต่ใจมันยิ่งท้อ
ก็เธอนั้นอยู่ไกล
..........
ทิ้งความกังวล
ที่สับสนนั้นไป
แล้วบอกกับหัวใจ
ให้มีอยู่แค่เธอ
.........
ได้เขียนถึงเธอ
คนที่เฝ้าตามหา
ถึงแม้จะเหนื่อยล้า
แต่ก็คุ้มค่าใช่ไหม
ได้บอกกับเธอ
คนที่แสนห่วงใย
ถึงจะนานแค่ไหน
ความใกล้ไกลไม่สำคัญ
ได้คิดถึงเธอ
คนที่คอยแบ่งปัน
ทำให้ความสัมพันธ์
ของเรานั้นมั่นคง
ได้ไปพบเธอ
คนที่ใจประสงค์
ตามเจตจำนง
ดูเธอ งง ๆ นะ...
....Ayumi Desu 3/10/47
21 กรกฎาคม 2548 14:05 น.
ซาตานซ่อนตน
รวิเรืองรองจะส่องทาง
จันทร์กระจ่างราตรีจะงามงด
ประชาธิปไตยจะปรากฎ
ล้างความอัปยศให้สูญสิ้น
เสรีภาพของมวลชน
จะอยู่จนจวบแดดิ้น
เลือดเราที่เขาสูบกิน
จะหลั่งรินทั่วดินแดน
มีหรือผู้อิ่มท้อง
จะมองลอดผ่านเลนส์แว่น
ชาวนานับแสนแสน
ต้องยากแค้นสักปานใด
มีแต่จะเหยียบย้ำ
อีกกระหน่ำซ้ำผลักไส
ประณามว่าจัญไร
ไปไป...ไปไถนา
เขาก็คนเราก็คน
เขาต้องทนตลอดมา
เราทำไม่เห็นค่า
กลับแถมด่าว่าซ้ำเติม
หรือเราไม่มีกิน
ถึงต้องดิ้นรนค้นเพิ่ม
ไล่เขาจากที่เดิม
เพื่อริเริ่มเร่งทางรวย
พวกเขาอยู่ไม่ได้
เพราะนโยบายห่วยห่วย
ที่บอกว่าจะช่วย
ให้รวยรวยกันทุกคน
หนี้สินที่มีอยู่
เริ่มพอกฟูดูขัดสน
ผืนนาที่ขุดก่น
ได้หลุดหล่นลอยพ้นมือ
ชาวนาถ้าตรอมใจ
ด้ามคันไถใครจะถือ
ลูกเมียคงร้องฮือ
นี้นะหรือ "ประชาชน"
21 กรกฎาคม 2548 13:50 น.
ซาตานซ่อนตน
ยืนเดียวดายไร้ใบสังเคราะห์แสง
ต้นเหี่ยวแห้งแข่งขันกับสันคู
ความลำบากยากล้าข้ารับรู้
ความอดสูกู่ก้องทั่วท้องนา
น้ำก็เค็มดินก็เค็มเต็มท้องทุ่ง
ปูปลากุ้งตายกรอบรอบอาณา
ต้นข้าวขึ้นเขียวเขียวควายเหลียวหา
อยากเคี้ยวเอื้องสักคราแทนหญ้าแกร็น
นี่คือสิ่งที่ทุกข์ทน
คนจนจนนับแสนแสน
คราบน้ำตาแห่งความแค้น
ไหลทั่วแดนดินอีศาน...
แผ่นดินอุดมธรรม
เราพร่ำบอกลูกหลาน
และคงรออีกนาน
พระศรีอารย์จักเกิดมี...
...........28/12/46.....ดอนแดง มหาสารคาม
16 กรกฎาคม 2548 14:23 น.
ซาตานซ่อนตน
ปั้นข้าวเหนียว แม่ให้กิน กับ*ม๊กฮวก
*หย้ำกวดกวด ฟ่าวหย้ำ ไป*ฮ่ำเฮียน
นี่*สวยแล้วครูสิด่า *ฮิบฟ่าวเปลี่ยน
เสื่อตัว*เฮี่ยน ตัวเก่า ย่อนเฮาจน
ถึงทุกข์ยากส่ำใด ใจกะสู่
ย่อนเฮาอยู่ในป่า พนาสณฑ์
เฮ็ดไปนำ เฮียนไปนำ จำสู้ทน
ย่อนเฮาจน สู้ใจขาด เพื่อบ้านเฮา
ปั้นข้าวเนียว แม่ให้กิน กับซิ้นหลอด
ย้ำกอดกอด ป้อนน้อง ยามฮ้องไห่
อ้ำเสียหล่า ฮิบฟ่าวอ้ำ สิพาไป
เล่นหมากลี่ แล่นไล่ ในวัดเอย...(ซ้ำทั้งเพลง)
------------------------
*ม๊กฮวก คือ ห่อหมกลูกอ๊อด
หย้ำ...เคี้ยว
ฟ่าว...รีบ
ฮ่ำเฮียน...ร่ำเรียน
สวย...สาย
ฮิบฟ่าว...รีบๆ
เสื่อตัวเฮี่ยน...เสื้อตัวสั้นๆขาดๆ
ส่ำใด...เท่าใด
สู่...สู้
ย่อนเฮา...เพราะเรา
ซิ้นหลอด...เนื้อหั่นเป็นริ้วตากแห้ง
เล่นหมากลี่...เล่นซ่อนหา
หน้าส่วนตัว
1665
