....ละอองฝนหยาดโปรยโรยเป็นสาย ละเลื่อมลายวับแววดุจแก้วใส เจือปนหยาดน้ำหมองของสองนัยต์ รินจากใจเมื่อรักห่าง..ร้างแรมลา ....จะไม่มีคนใหม่เหมือนใครบอก จะแกล้งหลอกหัวใจ.ไม่โหยหา จะยอมเก็บความช้ำ.กลืนน้ำตา เธอเอ่ย *ลา*..แค่นั้น.ฉันคงไป ....น้ำตาเคล้าฝนโปรยโรยเป็นสาย อ้อมกอดคลาย..แล้วหรือ.ฤาไฉน กาลเวลา..ผันเปลี่ยนเธอเปลี่ยนไป ลืมหัวใจ..ใครคนหนึ่งซึ่งรักเธอ ...~-~...
หน้าส่วนตัว
891
