12 ธันวาคม 2546 01:19 น.
ซอมพลอ
.....พระจันทร์คืนนี้ดูเศร้า
หรืออารมณ์เราเงียบเหงาและว้าเหว่
จิตใจเริ่มว้าวุ่น....โซซัดโซเซ
หมุนว่อนร่อนเร่...ไปไกลแสนไกล....
.....................................................
หากวันใดเธอรู้สึกเหงา
กลับมาที่เก่า...ได้ไหม...
รอด้วย...ความรัก...และห่วงใย...
มีน้ำใจ...มอบเสมอ...หากเธอกลับมา.
........................ู^-^.......................
10 ธันวาคม 2546 09:32 น.
ซอมพลอ
ระทดท้อใจจาก...ยากเรียกกลับ
เฝ้านั่งนับ วันวาน ที่ผ่านพ้น
จากอดีตจวบวันนี้ เกินที่...ทน
ประคองตนเซซังพลั้งหัวใจ
แล้วท้ายสุดก็จากพรากไปสิ้น
ร่ำถวิลเพรียกหาน้ำตาไหล
ระรินหยาดท่วมนอง ทั้งสองนัยน์
ท้อหัวใจปวดแปลบ...แทบล้มลง
ไม่อยากท้อไม่อยากคิด...แต่จิตดื้อ
หัวใจหรือก็พาน....ประสานส่ง
อยากจะตั้งหัวใจให้มั่นคง
ไม่อยากหลง..หรือเป็น..เช่นวันวาน
แต่ทุกวันเหมือนไม่ได้สำนึก
เหมือนเดินลึก...เข้าไปในสุสาน
ทั้งเจ็บปวด...ระทดท้อ..ทรมาน
ที่ต้องจารลงบน..หนทางเดิน.....
7 ธันวาคม 2546 00:07 น.
ซอมพลอ
..ดีใจ..
ยามเมื่อได้รู้จักเขา
แม้รู้จักแค่เพียงเงา
ดีใจที่เข้ามาทักทาย
..ต่อแต่นี้...
คนดีขออย่าได้หนีหาย
ขอเพียงได้เห็นแม้ไกลไกล
หัวใจคงสดใสเบิกบาน
..ฝัน..
เพราะไม่มีวันได้พบพาน
แค่เพียงออนไลน์ผ่านผ่าน
คุยกัน..เกษมเปรมปรีด์
..โลกมายา..
ใครใครค่อนว่าเช่นนี้
แต่ก็ยังรู้สึกดีดี
ที่มี..เราเคียงกัน
............................................................................
...หากจากไป..
หัวใจคงโศกศัลย์
เพราะเริ่มรู้สึกผูกพัน
และ..ไม่อยากให้ถึงวันลา.......^-*
5 ธันวาคม 2546 00:03 น.
ซอมพลอ
....พระจันทร์เสี้ยวเกี่ยวแขวนแดนขอบฟ้า
มวลดาราเรียงรายประกายใส...
ความเงียบเหงาจู่โจมโถมสู่ใจ
แล้วคนไกลรู้หรือเปล่า..ใครเฝ้ารอ...
.....เราคิดถึง.....
แล้วคุณจะคิดคะนึง.ถึงใครหนอ
ทั้งที่รู้ยังถลำ..ช้ำไม่พอ..
ได้แต่พ้อเดียวดายกับสายลม
....พระจันทร์เสี้ยวเกี่ยวแขวนแดนขอบฟ้า
เราเหว่ว้าเงียบเหงาเศร้าขื่นขม...
ประกายดาวพราวพร่าตามอารมณ์
ความขื่นขมจะสิ้นสุดหยุดเมื่อไร....
....ฝากความคิด.....
จากดวงจิตเป็นบทกลอนที่อ่อนไหว..
มอบรู้สึกแสนห่วงจากดวงใจ
แด่คนไกลสุดหล้าสุดฟ้าโพ้น
1 ธันวาคม 2546 23:51 น.
ซอมพลอ
....ป่านฉะนี้คงได้พบประสพพักตร์
ป่านฉะนี้คงพร่ำรักกันนักหนา
ป่านฉะนี้คงเสกสรรจำนรรจา
ป่านฉะนี้คงสุขกว่า....กว่าใครใคร
.....เรายังคงเหม่อมองบนท้องฟ้า
นับดาราเวียนวน....เริ่มต้นใหม่
นับเพื่อลืมความหมองของหัวใจ
วนเวียนไปกี่ครั้ง...ยังไม่จำ
.....ฟ้าเริ่มหมอง.....
ตา..เริ่มนอง..ใจเริ่มเต้น..ไม่เป็นส่ำ
ดาวเริ่มเลือนพร่างพร่า....ขอบตาช้ำ
แต่ก็กล้ำกลืนไว้ไม่ให้รู้
...สุขเถิดนะ....คนดี...เพื่อนที่รัก
สุขเถิดนะ....คนดี.....ที่มีคู่
ขอบคุณนะ....คนดี....ที่ให้รู้
ขอให้อยู่....สุขสันต์นิรันดร์กาล.......
หน้าส่วนตัว
817
