28 พฤศจิกายน 2551 03:40 น.
ช. อร่าม
ชีวิตล่มล้มละลายสลายสิ้น
ไม่อยากยินและอยู่ดูลูกหลาน
เนตรน้ำนองคลอเบ้าเศร้าซมซาน
แสนเนิ่นนานหวังผ่านกาลกล้ำกลืน
ได้แต่ยืนขื่นขมจมกับทุกข์
กรรมคอยคลุกรุกรานร่านใจฝืน
เร่งรอกาลผ่านแสงแห่งค่ำคืน
ข่มขมขื่นกลืนกล้ำน้ำตานอง
ราตรีนับสับสนวกวนเลือก
ปืนหรือเชือกเลือกเลี่ยงเหลือเพียงสอง
หากเลือกปืนคงปวดรวดร้าวรอง
แต่เลือดนองกองอนาถอาจไม่ดี
จึงตัดใจถือเชือกเมื่อเลือกได้
แล้วโยนไปบนขื่อคือวิถี
ยืนบนตั่งตามอย่างทางวิธี
สุดท้ายนี้คือลอดบ่วงห่วงแห่งมาร
แต่บุญกรรมทำไว้ยังไม่สิ้น
ใจปวีณคุณพ่อแม่แผ่ไพศาล
เคยเลี้ยงดูเรามาแต่ช้านาน
พระคุณท่านแทนก่อนจรจากไกล
จึงตัดใจทิ้งบ่วงห่วงพ่อแม่
ลูกยอดแย่แม้ท่านอยู่ดูผลักไส
พบปัญหาพ่ายแพ้อ่อนแอใจ
ควรกลับไปก้มกราบทราบพระคุณ
คุณพ่อแม่ล้นเหลือเหนือคณานับ
คิดก็ดับทุกข์ท่วมใจให้สาบสูญ
สำนึกพลาดปาดน้ำตาว่าเป็นบุญ
น้อมนึกคุณค่ำคืนร้าย..กลายเป็นดี