“คิดถึง.. คำของแม่”

ช. อร่าม

     
            คิดถึง.. คำของแม่

          ลมหนาวเยือนเตือนจิตคิดถึงบ้าน  
พ่อแม่ท่านเป็นอย่างไรใจเฉลียว
เจ็บป่วยไข้ใครเล่าเฝ้ายาเยียว
ใจห่อเหี่ยวเปลี่ยวอุราชะตากรรม

         ต้องจากบ้านผ่านเขาเข้าเมืองใหญ่
ด้วยจิตใจว้าวุ่นหนุนน้อมนำ
เพราะเด็กบ้านนอกคอกนาตาดำ ๆ
ไปเรียนร่ำตำราวิชาการ

         กลายเป็นนักศึกษามหา'ลัยเลิศ
ต้นกำเนิดอักษรไทยใช้สืบสาน
พ่อขุนรามคำแหงแห่งตำนาน
องค์พ่อท่านประดิษฐ์คิดอักษรไทย 
                                      
         เมื่อลมหนาวหวนมาในครานี้
ลูกจึงมีแต่ช้ำน้ำตาไหล
คิดถึงพ่อแม่ท่านแก่ชแรวัย
มิอยู่ได้เลี้ยงดูบูชาคุณ

          ยิ่งคิดจิตยิ่งเศร้าเข้าไปใหญ่
ร่ำร้องไห้คิดตอนนอนตักหนุน
ไล้ลูบผมชมสอนซ่อนการุณ
ตักแม่อุ่นหนุนธรรมล้ำเมตตา

         ลูกยังจำคำก่อนนอนแม่สอนสั่ง			
จงจริงจังคำสัจจ์ปัดมุสา				
ขยันหมั่นเพียรเรียนเพิ่มเสริมปัญญา			
ปราชญ์ปรีชา  “อย่าประณามเหยียดหยามคน”
	
         ถ้อยคำวอนแม่สอนสั่งฝังใจมั่น
เหมือนม่านกั้นเป็นเกณฑ์เกิดเป็นผล
ให้ลูกนี้มีชัยครองใจคน
เลิศล้ำผล  “คำมารดา” สาธุการ...