31 ธันวาคม 2551 19:19 น.
ช. อร่าม
ขอสุขสันต์วันดีขึ้นปีใหม่
พี่น้องไทยร่วมสุขสนุกสนาน
ฉลองชัยชีวิตพิชิตมาร
สามารถผ่านพ้นภัยให้เปรมปรีดิ์
ทิ้งอดีตเลวร้ายทำลายปัด
งดการตัดก่อกรรมนำวิถี
สร้างกุศลผลทานบารมี
หรือให้ดีรักษาศีลและกินเจ
ถึงวันดีมีมงคลเข้มข้นนัก
เราควรจักเตือนใจไม่เมาเป๋
สิ่งชั่วร้ายอาจกลายกล้ำทำเกเร
ชีวิตเขวเดี๋ยวเซคว่ำซ้ำรอยเดิม
วันใหม่ชีวิตใหม่ให้ยอดยิ่ง
มงคลมิ่งสิ่งกุศลช่วยดลเสริม
ทั้งร่ำรวยสวยหล่อต่อทุนเดิม
ทรัพย์สินเพิ่มเริ่มพูนคูณทวี
นึกสิ่งใดให้สมอารมณ์คิด
แลชีวิตราบรื่นชื่นราศี
ยศตำแหน่งสมหวังดังฤดี
สุขสมศรี..สวัสดีปีใหม่ เทอญ..
23 ธันวาคม 2551 10:53 น.
ช. อร่าม
แสงอรุณเบิกฟ้าคราวันใหม่
ส่องอุ่นไอไล่หมอกหยอกลมหนาว
วิหคเหินฟ้าอำลาดาราดาว
มวลหมู่ชาวไร่นาพึ่งลางาน
หลังเกี่ยวเก็บข้าวคูสู่ยุ้งฉาง
พักผ่อนพลางพร่างพลูกับหมู่หลาน
รอรับขวัญวันปีใหม่ในเทศกาล
ช่างเบิกบานหฤทัยไร้โรคี
เตรียมห่อขนมนมเนยให้เพยพร้อม
เพื่อนอบน้อมถวายสงฆ์ผู้ทรงศรี
เป็นการก่อสร้างทางทานบารมี
เพิ่มความดีแก่ตนพ้นภัยพาล
อธิษฐานบุญใหม่ในปีนี้
จงสุขีมีทรัพย์นับร้อยล้าน
สุขภาพดีมีชัยไร้ดวงมาร
แลผู้อ่านจงร่ำรวย...ขออวยพร.
28 พฤศจิกายน 2551 03:40 น.
ช. อร่าม
ชีวิตล่มล้มละลายสลายสิ้น
ไม่อยากยินและอยู่ดูลูกหลาน
เนตรน้ำนองคลอเบ้าเศร้าซมซาน
แสนเนิ่นนานหวังผ่านกาลกล้ำกลืน
ได้แต่ยืนขื่นขมจมกับทุกข์
กรรมคอยคลุกรุกรานร่านใจฝืน
เร่งรอกาลผ่านแสงแห่งค่ำคืน
ข่มขมขื่นกลืนกล้ำน้ำตานอง
ราตรีนับสับสนวกวนเลือก
ปืนหรือเชือกเลือกเลี่ยงเหลือเพียงสอง
หากเลือกปืนคงปวดรวดร้าวรอง
แต่เลือดนองกองอนาถอาจไม่ดี
จึงตัดใจถือเชือกเมื่อเลือกได้
แล้วโยนไปบนขื่อคือวิถี
ยืนบนตั่งตามอย่างทางวิธี
สุดท้ายนี้คือลอดบ่วงห่วงแห่งมาร
แต่บุญกรรมทำไว้ยังไม่สิ้น
ใจปวีณคุณพ่อแม่แผ่ไพศาล
เคยเลี้ยงดูเรามาแต่ช้านาน
พระคุณท่านแทนก่อนจรจากไกล
จึงตัดใจทิ้งบ่วงห่วงพ่อแม่
ลูกยอดแย่แม้ท่านอยู่ดูผลักไส
พบปัญหาพ่ายแพ้อ่อนแอใจ
ควรกลับไปก้มกราบทราบพระคุณ
คุณพ่อแม่ล้นเหลือเหนือคณานับ
คิดก็ดับทุกข์ท่วมใจให้สาบสูญ
สำนึกพลาดปาดน้ำตาว่าเป็นบุญ
น้อมนึกคุณค่ำคืนร้าย..กลายเป็นดี
17 กันยายน 2550 10:45 น.
ช. อร่าม
ช่วงเช้าวันหนึ่ง
มีผึ้งบินวน
ตัวใหญ่พิกล
มันสนดอกไม้
ทำท่าทำทาง
ส่ายหางอย่างไว
มันเห็นดอกใหญ่
ดอกไม้อนันต์
โผลปีกบินลง
มุ่งตรงเฉียบพลัน
เยียบเบรคไม่ทัน
ตัวมันถลา
ร่อนดมอย่างจัง
ไม่ดั่งอุรา
เสียทีหนักหนา
หน้าวัว..เหม็นจริง
ฝ่ายลิงลืมตัว
หัวเราะอิ๋ง ๆ
ไม่นึกประวิง
ผีสิงผิดตัว
มิเชื่อผึ้งพลาด
ประมาทสิขรัว
เผลอพลั้งเมามัว
ลืมตัวอยากเกิน
เป็นอุทาหรณ์
สอนใจใครเพลิน
หิวล้นจนเกิน
อาจเหินลงเหว
เหมือนดั่งผึ้งป่า
สุภาษิตเดียว
ประมาทนั่นเชียว
ให้เสียวอุรา
พึงเชื่อคำเก่า
สืบเล่ากันมา
ประมาทนั้นหนา
มิช้าอาจตาย
เล่าตรอกบอกต่อ
แม่พ่อทั้งหลาย
ทั้งหญิงแลชาย
เตือนใจท่านเอย
31 มีนาคม 2550 07:50 น.
ช. อร่าม
* ไวรัสแผ่นดิน..
* ทราบข่าวคราว ว่าเขา จะเอาที่
พื้นธรณี ที่เห็น เป็นด้ามขวาน
แสดงแผนแสน แยบยล ดังผลงาน
ด้วยการผลาญ ล้างฆ่า ประชาชี
* ทั้งตัดคอ ก่อการว่า.. “ทหารฆ่า”
ชาวประชา ถ้าเชื่อหลง คงเป็นผี
ให้โจรใต้ ได้ขำ ช้ำฤดี
ว่าแผนนี้ ยังใช้ได้ เมื่อใต้พัง
* ลุกขึ้นเถิด พี่น้องใต้ รวมใจสู้
เลือดไทยอยู่ เต็มกาย แค่ตายฝัง
ดีกว่าขลาด พลาดแพ้ แค่รอฟัง
โจรมันสั่ง ฟังข้า ! ช่างน่าอาย
* ครั้งบรรพชน คนไทย พร้อมใจสู้
หลั่งเลือดกู้ ปฐพี ที่อาศัย
ยอมพลีชีพ ดับดิ้น สิ้นกายใจ
ด้วยหวังให้ ไทยพิทักษ์ รักปฐวิน
* มาบัดนี้ ปฐพี ที่กำเนิด
กลับกลายเกิด การก่อ ส่อทุศีล
ไวรัสร้าย แฝงกาย ในแผ่นดิน
มันควรสิ้น ถิ่นฐานเพียง ท่าน..สามัคคี
หน้าส่วนตัว
1649
