19 มกราคม 2549 19:05 น.
ช. อร่าม
..*..ต้องมนต์..*..
..เพียงได้พบสบตาอุราหวั่น
เนตรต้องกันพริ้มพรายต่างอายเขิน
ปากอยากเอ่ยเผยความในใยเก้อเกิน
ยิ้มเคอะเขินเพลินพักตร์ ลืมทักเธอ
..พอผ่านไปใจโมโหโกรธายิ่ง
ทำไมนิ่งเกินตน จนป้ำเป๋อ
เพียงเอ่ยถามคนงาม ไปไหนเออ
แต่กลับเบลอเพ้อพร่ำ มาคร่ำครวญ
..คงเป็นเพราะโฉมฉลวย เธอสวยพริ้ง
สัดส่วนนิ้งโค้งเว้า เร้าดวงขวัญ
เสียงก็เพราะเสนาะโสตโอดอ้อนครวญ
ยามแย้มสรวลน่าภิรมย์ ชื่นชมเชย
..เธอมิเพียงงามตามวัยแค่ภายนอก
กริยาบอกครบถ้วนล้วนเปิดเผย
พูดจา ค่ะ ขา ท่าทางอย่างคุ้นเคย
หลงแล้วซิเอยเขนยนาง สาวบางโพ
25 ธันวาคม 2548 21:17 น.
ช. อร่าม
* รอยรักร้าวเรื่องราวยิ่งเร่าร้อน
ไฟสุมซ่อนซ้อนทรวงให้โศกศัลย์
เกิดรอยร้าวเพราะเราไม่เข้าใจกัน
แยกเธอฉันศัลย์โศกวิโยคโทรม
* ยามเธอร้อนฉันรุ่มไฟรุมแทรก
หากเธอแหลกฉันเหลวเลวสุดสม
หากเธอเศร้าฉันโศกหัวอกโทรม
รักระบมตรมตรอมผ่ายผอมทรวง
* ฟ้าสร้างให้เราคู่ใยอยู่ไม่ยืด
เหมือนมนต์มืดบังใจไม่หึงหวง
แกล้งขึงโกรธทำฟอร์มหลอมใจลวง
วางทีท่วงทำท่าว่า โกรธเธอ
* เธอไม่ง้อ ฉันก็งอนออดอ้อนอยู่
ต่างถือครูตูใหญ่ใครผิดเหรอ
ทั้งอวดองค์ทรงภูมิแม้นกลุ้มเบลอ
ผลที่เจอเธอฉัน สัมพันธ์พัง
* เกิดรักร้าวเราสองต้องคุยถี่
เหตุผลมียึดเป็นเช่นแผนผัง
หากผิด อย่า..คิดโกรธ โปรด..นิ่งฟัง
เป็น พลังรักแท้ คือ ยอมแพ้เธอ (คนเดียว)
8 ธันวาคม 2548 20:34 น.
ช. อร่าม
**คนรักง่ายหน่ายเร็วหวาดเสียวนัก
ปล่อยใจรักหลงทางพลางลงหลุม
ไม่ยับยั้งชั่งใจไฟรักรุม
จึงกลัดกลุ้มเลาะลวงเข้าทรวงใน
**วันรักพรากจากไปช้ำในลึก
เฝ้าหวนนึกเรื่องราวคราวหลงใหล
มิอาจลืมอดีตขีดข่วนใจ
เสียรักไปใจจึงทราบเรื่อง บาปกรรม
**มาวันนี้มีแต่ช้ำถูกกรรมซัด
ผลกรรมตัดเกือบตายพ่ายงามขำ
เพราะเธอควงคนหล่อล้อประจำ
เห็นแล้วช้ำทำใจยาก..แหม ! อยากตาย
**จึงมิอยากให้ใครพ่ายแบบนี้
พบคนดี ดีตอบมอบใจหมาย
เห็นคุณค่า ค่าของคน จนวันตาย
เป็น ความนัย ใคร่บอกมิหลอกแล...
21 พฤศจิกายน 2548 13:59 น.
ช. อร่าม
*ยามใดได้ฟังเพลงบรรเลงร้อง
ท่วงทำนองทิ่มแทงใจให้ใหลหลง
ยิ่งฟังคิดจิตหวั่นไหวไม่ปลดปลง
เนตรน้ำลงซึมรอบริมขอบตา
*แทบรนรานทานไม่ไหวใครคงรู้
ยามเพลงสู่สิงใจให้โหยหา
ไม่อาจกลั้นเก็บงำบ่อน้ำตา
หยาดหยดมาเป็นทางไหลพร่างพรู
*หยาดน้ำตาแต่ละหยดจดใจเจ็บ
โกรธและเก็บเป็นกรรมทำอดสู
ต้องนอนโทรมอมช้ำจำเป็นครู
เตือนให้รู้ "รักง่าย เขาหน่ายเร็ว"
*แล้วค่อยๆ ลืมตาท้าความช้ำ
ทิ้งโกรธเก็บงำทำเซเทลงเหว
เป็นนักรักหักใจให้เด็ดเดี่ยว
ช้ำครั้งเดียวมิตายหรอก..ขอบอกเธอ
6 พฤศจิกายน 2548 00:14 น.
ช. อร่าม
นั่งดูสนเล่นกลโยนกิ่งย้อย
กิ่งใหญ่ห้อยย้อยยลชนกิ่งขวาง
กิ่งเล็กรอลมหวนสวนขึ้นกลาง
กิ่งก้านบางพลางแอบแนบชิดใน
ยิ่งลมแรงสนไกวไหวเสียงวู้
ขนลุกซู่ซาบซ่านผ่านลมไหว
คลื่นลมหนาวแผ่วเบาเป่าทรวงใน
กอดอกไว้แนบนิ่งพิงสนพลาง
พอพลบค่ำน้ำค้างพร่างหยดพร้อย
หยาดใหญ่น้อยย้อยหยดจดรุ่งสาง
ชมอาทิตย์พระพรายสายหมอกบาง
บนเขากว้างกลางแค้มป์สนป่ามนต์เมือง
หน้าส่วนตัว
1003
