3 ตุลาคม 2550 09:34 น.
ช่อแก้ว
เรียวหนวดเหนือริมฝีปากกระชากขวัญ
อยากถลันเข้าไปใกล้ด้วยใจหวิว
นัยน์ตาจ้องเป็นมันเสียงสั่นพลิ้ว
ชวนสยิวจนแสยงแรงอารมณ์
นี่แหละใช่..เขาคือชายในฝัน
ดูล่ำสัน..แฮนด์ซั่ม..คล้ำผสม
ทั้งรูปร่างสูงสง่าน่าเชยชม
ดูเหมาะสมกับคำว่าชายชาตรี
จึงชม้ายชายตาท่าสะดิ้ง
มายาหญิงทอดสะพานผ่านเร็วรี่
ทำเป็นอายส่ายซิกระริกระรี้
ทิ้งท่าทีท่วงท่าน่าทดลอง
แน่ะ! ได้ผลเกินคาดประหลาดแล้ว
เขาตรงแน่วเข้ามาใกล้สองต่อสอง
ทำท่าเหมือนอยากรับประคับประคอง
นัยน์ตาจ้องสบซึ้งถึงไมตรี
อุ๊ย!ต๊าย!ตาย!ว๊าย!กรี๊ด! อยากดีดดิ้น
นี่ฉันอินไปกับเขาหรือปล่าวนี่
หลวงพ่อจ๋ามาช่วยลูกช้างที
เสียดายที่ฉันเป็นแท้แค่กะเทย
2 ตุลาคม 2550 10:20 น.
ช่อแก้ว
โทรศัพท์กรีดกริ่ง!วิ่งไปรับ
เสียง น่ะ...นะครับ ออดอ้อนอย่างอ่อนหวาน
เคยหลงใหลได้ปลื้มดูดดื่มมาลย์
อดีตกาลสานต่อเปิดจอใจ
ก็เสียงนี้ใช่ไหมเคยใจอ่อน
เหมือนละครน้ำเน่าเขาลวงให้
เปิดตำนานรักรุมเหมือนสุมไฟ
นัดกันไปตามสถานสราญรมย์
ลืมตำรา ม.2 เคยท่องบ่น
ลืมผู้เฒ่าสองคนที่พร่ำบ่ม
ลืมทุกสิ่งวิ่งหาแต่อาจม
เฝ้าเสพสมร่านระริกเป็นกิ๊กกัน
ผลสุดท้ายปลายปีมีคำตอบ
ติด มส. ไม่ได้สอบขาดสะบั้น
อนาคตหมดลงตรงเปลนั้น
ต้องกล่อมขวัญลูกน้อยคอยดูแล
บรรจงจูบแก้มน้อยพร้อยรอยยิ้ม
โอษฐ์เอิบอิ่มหอมกรุ่นอุ่นอกแม่
กระชับกอดยอดสร้อยร้อยดวงแด
ดวงใจแม่ใสพิสุทธิ์หยุดกรรมเลว
1 ตุลาคม 2550 17:09 น.
ช่อแก้ว
นิจจาเอ๋ยเคยเห็นทุกเย็นเช้า
จะว่างปล่าวอาดูรสูญชันษา
เหลือแม่ลูกอยู่หลังหลั่งน้ำตา
ขอบูชาพระคุณพ่ออยู่รอวัน
เหลือเพียงรอยอาลัยให้รำลึก
ความรู้สึกสุดแสนจะโศกศัลย์
พ่อจากไปใจลูกยังผูกพัน
ขอพบกันทุกชาติอย่าคลาดเอย
1 ตุลาคม 2550 16:05 น.
ช่อแก้ว
รู้ อยู่ว่ารักเธอยิ่งชีวิต
แต่ ไร้สิทธิ์เหลือบแลเพียงแค่ฝัน
ว่า แต่เธอมั่นใจในสัมพันธ์
วัน จะฝันเปลี่ยนไปไม่สั่นคลอน
วาน คนดีสร้างฝันอันเพริศแพร้ว
คง เหลือแววความหลังยังหลอกหลอน
หวาน น้ำคำที่พร่ำว่ายังอาวรณ์
อยู่ หรือจรใจจึงจอดยอดชีวัน
หน้าส่วนตัว
1534
