1 ตุลาคม 2550 17:09 น.
ช่อแก้ว
นิจจาเอ๋ยเคยเห็นทุกเย็นเช้า
จะว่างปล่าวอาดูรสูญชันษา
เหลือแม่ลูกอยู่หลังหลั่งน้ำตา
ขอบูชาพระคุณพ่ออยู่รอวัน
เหลือเพียงรอยอาลัยให้รำลึก
ความรู้สึกสุดแสนจะโศกศัลย์
พ่อจากไปใจลูกยังผูกพัน
ขอพบกันทุกชาติอย่าคลาดเอย
1 ตุลาคม 2550 16:05 น.
ช่อแก้ว
รู้ อยู่ว่ารักเธอยิ่งชีวิต
แต่ ไร้สิทธิ์เหลือบแลเพียงแค่ฝัน
ว่า แต่เธอมั่นใจในสัมพันธ์
วัน จะฝันเปลี่ยนไปไม่สั่นคลอน
วาน คนดีสร้างฝันอันเพริศแพร้ว
คง เหลือแววความหลังยังหลอกหลอน
หวาน น้ำคำที่พร่ำว่ายังอาวรณ์
อยู่ หรือจรใจจึงจอดยอดชีวัน
28 กันยายน 2550 11:24 น.
ช่อแก้ว
แก้วประเสริฐ เปิดใจ ให้กับมิตร
ว่าชอบชิด ช่อแก้ว ด้วยแววใส
แก้วประเสริฐ ช่อแก้ว แววน้ำใจ
คงสดใส เหมือนแก้ว ไม่แคล้วกัน
ขอให้แก้ว รวมใจ ไปเป็นหนึ่ง
ระลึกถึง ซึ้งใจ ในความฝัน
ขอให้แก้ว คู่แก้ว อย่าแคล้วกัน
สื่อสัมพันธ์ มั่นคง ไม่หลงลืม
ถ้าหนทาง ข้างหน้า ฝ่าขวากหนาม
จะทวงถาม ไมตรี ที่แสนปลื้ม
แก้วจะอยู่ แห่งไหน คงไม่ลืม
จะหยิบยืม เงินเธอ เสมอเอย
รู้อย่างนี้ ยังจะมี ไมตรีอีก
เธอคงหลีก ทางไป ไช่มั๊ยเอ่ย
แค่ล้อเล่น หรอกหนา อย่าเชื่อเลย
ฉันไม่เคย ยืมใคร แล้วไม่คืน
27 กันยายน 2550 09:56 น.
ช่อแก้ว
มาบ้านกลอนวอนว่าน่าสงสาร
ใจซมซานอุ่นเหลือเมื่อมีเพื่อน
ขอขอบคุณอุ่นใจในคำเตือน
ไม่ลืมเลือนไมตรีที่ให้มา
ท่านไหมไทยให้สติเมื่อริรัก
ก่องกิกทักด้วยไขมันน่าหรรษา
จึงเต็มใจซบลงตรงอุรา
ดาวระดาให้แรงใจไม่ขอลืม
ถึงดูดดื่มความขมไม่ตรมใจ
ต่อแต่นี้ไม่มีวันฉันจะล้ม
เชอะ..ความตรมหลีกข้าอย่ามาใกล้
ฉันมีเพื่อนเหมือนมีที่คุ้มภัย
ท่านใบคานโคลอนโปรดสอนเถิด
ถ้าหากเกิดรักจริงอย่านิ่งเฉย
อดีตนั้นฉันเป็นเช่นจำเลย
วานเฉลยเอ่ยคำชี้นำทาง
ขอหมอนอิงพิงพักช่วยทักท้วง
หากก้าวล่วงล้ำหน้าอย่าถากถาง
พิมญดาเจ้าขาถ้าปล่อยวาง
คงอ้างว้างว้าเหว่ทุกเวลา
ท่านไหมไทยใจคอจะท้อถอย
ไม่มาคอยห่วงใยให้เห็นหน้า
ถึงอย่างไรไมตรีที่มีมา
คงห่วงหากันบ้างไม่หมางเมิน
26 กันยายน 2550 09:50 น.
ช่อแก้ว
ฝากใจในบ้านกลอน
ขอพักพิง อิงแอบ แนบไออุ่น
โปรดการุณ คนหมอง เคยร้องไห้
ด้วยเจอรัก หนักกมล คนหลายใจ
มาลวงให้ ลุ่มหลง พะวงคำ
ด้วยอ่อนเยาว์ เขลานัก รักเขาหมด
จึงรันทด หมดสิ้น ถวิลร่ำ
มีบ้างไหม ใครเอื้อ เกื้อหนุนนำ
หอบความช้ำ พักฤดี ที่บ้านกลอน
หน้าส่วนตัว
992
