22 พฤศจิกายน 2550 15:40 น.
ช่อแก้ว
มาบ้านกลอนนอนฝันหลายวันแล้ว
ฉันเด็กแนวแถมดื้ออย่าถือสา
ชอบสนุกสับปะดนปนเฮฮา
มีชีวิตชีวาหน้าทะเล้น
อยู่ว่างว่างห่างเพื่อนก็คิดถึง
เคยทะลึ่งกอดคอล้อกันเล่น
ยังคิดถึงเช้าสายและบ่ายเย็น
ก็มองเห็นทางออกขอหยอกเอิน
แค่กระเช้าเย้าแหย่อย่าแคร์หนา
ดาวระดา หมองอิง อย่านิ่งเขิน
ทำเมียงมอง ครูพิม เธอยิ้มเพลิน
สวยเหลือเกิน กุหลาบขาว ดูพราวตา
คุณแบล็คมูน ใบคาน ท่านอินสวน
ไม่สมควรตำหนิ ดิออร่า
คนสวยเจียมเสงี่ยมหงิม พิมญดา
เป็นแก้วตาของ คุณลุงกุ้งก้ามกราม
คุณไหมไทย คุณใบไผ่ทะเลแก้ว
คงไม่แคล้ว ปลายตะวัน หมั่นมาถาม
หันมาเห็น พี่ก่องกิก ระริกตาม
ดอกแก้วงาม ปลายฝน หล่นรินโชย
คุณโซเน็ต ร่ำรวยเพราะขายของ
อย่าลืมญาติพี่น้องผู้หิวโหย
เมตตารินหลั่งล้นเหมือนฝนโปรย
แค่ลมโชย ช่อแก้ว ก็แพรวตา
14 พฤศจิกายน 2550 12:36 น.
ช่อแก้ว
คนรักแท้ย่อมไม่ท้อเขารอได้
ถ้าอยากให้เป็นหนึ่งยังไม่สาย
โปรดพิสูจน์พูดจริงสิ่งท้าทาย
ว่า"ชาติชาย"หรือไม่วัดใจกัน
คนมองพี่หลายรักไม่ยักรู้
แต่พี่ดูเหมือนใช่ชายในฝัน
จึงกึ่งกล้ากึ่งกลัวมัวผูกพัน
พี่แบ่งปันใจใครไม่ขอจำ
จะกวนกันเช้าเย็นไม่เห็นแปลก
อยากให้แทรกกลางวันเสียด้วยซ้ำ
ขอเพียงอย่าให้น้องหมองระกำ
โปรดเพียรทำหัวใจให้(เหลือเพียง)หนึ่งเดียว
14 พฤศจิกายน 2550 09:12 น.
ช่อแก้ว
ปรารถนา แห่งหัวใจ ใยมัวฝัน
คนรักกัน เขาไม่รอ ท้อโหยหา
เมื่อประสงค์ ตรงใจ ใยรอรา
หรือจะกล้า แต่วจี ให้กี้...ตรม
ยิ่งเห็นหมอก หยอกหญ้า เวลาเช้า
หัวอกสาว ยิ่งสั่นไหว ให้ขื่นขม
อยากมีใคร หยอกบ้าง พรางอารมณ์
เกรงจะชม แล้วทิ้ง จึงนิ่งนาน
ฟังน้ำคำ พร่ำหวาน ผ่านลมหนาว
ว่าทุกคราว ฝากฝัน ในวันผ่าน
รักที่ก่อ เก็บไว้ ในวันวาน
จะอีกนาน ไหมหนอ รอฟังคำ
เขาแค่ฝัน เท่านั้นหรือ จะถือสา
ขอคำมั่น สัญญา อย่ามัวพร่ำ
หากรักจริง หวังแต่ง อย่าแกล้งอำ
บอกสักคำ ว่า"ริงจั๊ก" จะรักจริง
24 ตุลาคม 2550 15:11 น.
ช่อแก้ว
เป็นเด็กแนวรุ่นใหม่ไม่อยู่นิ่ง
เหมือนฝูงลิงแตกป่าร่าเริงรื่น
อะไรนิดอะไรหน่อยคอยฮาครืน
แม้ท่ายืนท่านั่งยังคอยแซว
เปิดเทอมใหม่ใครเล่าจะเหงาหงอย
เพื่อนมันคอยเย้าแหย่ " แกปลายแถว "
เกรดเฉลี่ยได้สี่นี่เยี่ยมแล้ว
แต่เรื่องแฟนไม่แจ๋วเลยตัวเอง
นึกกระหยิ่มยิ้มย่องมองข้ามไหล่
เอ๊ะ ! เห็นฉันเป็นอะไรไยมาเบ่ง
ฆ่ากันได้หยามไม่ได้ใจนักเลง
จำต้องเร่งฝีมือรื้อมายา
เสียงเพื่อนเชียร์ละเหี่ยใจวัยกระเตาะ
ถ้าจะเดาะรุ่นเดียวกันกลัวเสียหน้า
จึงเล็งเสี่ยลงจากเบ็นซ์เน้นราคา
เพื่อนปรบมือหัวเราะร่า...ป๋า...ฉันเอง
23 ตุลาคม 2550 09:39 น.
ช่อแก้ว
หยุดหัวใจไว้ที่วัยยี่สิบสี่
ด้วยฉันมีความฝันอันแสนหวาน
ยังรัญจวนหวนคำนึงถึงวันวาน
แม้เนิ่นนานผ่านไปไม่เคยลืม
ได้สรวลเสเฮฮาประสาเพื่อน
ได้ไปเยือนถิ่นใหม่ด้วยใจปลื้ม
ได้แบ่งปันไมตรีไม่มีลืม
ได้ดูดดื่มโศรกเศร้าเคล้ากันไป
มาวันนี้ที่ปลายสุดสายรุ้ง
ที่โค้งคุ้งข้ามแดนแสนสดใส
ประสบการณ์สานฝันวันและวัย
ยังเปี่ยมในใจฉันมั่นมิคลาย
จึงฝันต่อรอเพื่อนมาเยื้อนยิ้ม
ด้วยใจปริ่มไมตรีมีความหมาย
มีบ้างไหมใจจริงทั้งหญิงชาย
ยามว่างวายงานหนักมาถักทอ
หน้าส่วนตัว
1617
