7 เมษายน 2547 23:04 น.
ช็อกโกแล็ต
เรื่องราวยังมีอีกมากมายเหลือคณานับ แต่จะยกมานิดๆหน่อยนะคะ
**เด็กแสบที่ลิงสุดๆในห้ง(ฉายามันก็คือลิงด้วยอ่ะ??) ออกจะน่าสงสารไปหน่อยค่ะ เพราะมีประสบการณ์อันเลวหลายเหลือเกิน...ในวันทำบุญตักรบาตรของโรงเรียน เขาผู้มีจิตรศรัทธาในศาสนาพุทธ ในขณะที่พยายามจะหย่อนก้นของตัวเองลงบนฟุตบาท ........
แผละ แผละ!! เสียงอะไรนี่พร้อมกลิ่นเหม็นๆตลบอบอวล...ทุกคนทำจมุกฟุดฟิด แล้วก็รู้ ฮ่าๆๆๆไอ้ลิงนั่งทับขี้!!
โถๆน่าสงสารจริงๆเลยค่ะ จากนั้นฉายาใหม่ล่าสุดของลิงจ้อยคือ...**ไอ้ทับขี้**
เรื่องแสบกำลังสองของห้องพวกเราไม่จบหรอกค่ะ ในพักกลางวันแดดอ่อนๆวันหนึ่ง ใต้อาคาร3 มีเด็กนักเรียนหญิงห้องของพวกเราเอง(รวมฉันด้วย)นั่งเล่นอยู่ใต้อาคาร กำลังคุยกันเม้าท์แตก...แล้วทันใดนั้น...อิๆ น้ำตกจากฟ้าหล่นใส่ทั้งตัวของเพื่อนหญิงคนหนึ่ง ทีแรกก็เฮฮาปาร์ตี้ วู้ปี้ สนุจัง!! แต่ในไม่ช้ากลิ่นตุๆก็เข้ามาแทนที่ทำเอาวงแตกเพราะน้ำจากฟ้านั้นคือ??......น้ำปัสสาวะ อิๆ
เรื่องไม่พ้นไอ้ของพวกนี้เลย เหอๆ
เจ้านักเรียนชายตัวแสบช่างแสบสัน(ห้องของพวกเรา)ก่อคดีแล้ววิ่งหนีไป เจ้าหญิงผู้โชคร้ายก็เลยเหม็นไปอีกนาน...อิๆ แต่ด้วยความรักของพวกเราค่ะ..เราไม่นึกรังเกียจเลย แต่ห้องถูกแบ่งครึ่ง อิๆ 39 ชีวิตห่างหาย เหอๆ
ความรักระหว่างเพื่อนเรามีให้กันมากค่ะ...เวลาอาจารย์จะตีใครสักคนก็ป่วนซะอาจารย์หัวปั่น...พูดนู่นพูดนี่ไปเรื่อย บางทีก็โย้เย้...เบี่ยงเบนความสนใจ เมื่อได้ผลก็ยิ่งได้ใจเอาใหญ่
ไม่จบค่ะยังไม่จบเรื่องราวก็มีมากซะเหลือเกิน....ห้องเรียนนี้ดูช่างธรรมด๊า-ธรรมดา ถ้าใครไม่มาสัมผัสถึงมิตรภาพพิลึกหน่อยๆล่ะก็ไม่รู้หรอกค่ะ
แต่ก็รักกันจริงๆนะคะ(ขอบอก!!)ใครโดนหักอกล่ะก็ไอ้คนที่หักอกเพื่อนของพวกเราเตรียมตัวหลังหักได้เลย(แบบพวกชอบเสือกทุกสถานการณ์) ยิ่งทำให้เพื่อนเราร้องไห้ก็เอาไว้ไม่ด้าย เวลาอาจารย์เข้ามาถ้าคนไหนยังไม่หยุดร้อง..ก็ปล่อยเขาร้องต่อไปแล้วพวกที่เหลือก็จัดการกับอาจารย์ อิๆ
หูย!! หัวดีกันทุกคนเลยล่ะห้องของดิฉันน่ะขอบอก...เหอๆ เรียนกัน..คร่ำเคร่งครื้นเครงตลอดชั่วโมง..อาจารย์ก็ช่างอดทน จะเอาอะไรล่ะค๊าห้องเดี๊ยนมีขายทุกอย่างตั้งกะกุ๊ยช่าย....ยันปลาสลิด นักร้องก็มีนะ วันๆเอาแต่นั่งร้องเพลง....หูยพราะมากเลย อยากให้มาฟังเตรียมที่อุดหูไว้ด้วยนะคะ
พวกแหกกฎมรมากเหลือเกิน อ้าว!! หัวหน้าก็เอากะเขาด้วย ดารานักแสดงตัวดีเลยล่ะ พวกเราเรียกเขาว่าจอมตอแหล!!(ออกจะแรงไปนิสสส หรือเปล่า??) ก็แบบโกหกไฟแลบ...อาจารย์ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ จะโดนตื้บเพราะปากมาหลายรอบ แต่ก็เพื่อนอ่ะนะคะ ให้ทำไง ก็ให้อภัย...ฮึ่มๆๆๆๆ*-* ขนาดตัดผมา..ผิดระเบียบโดนจับได้ก็ด๊านไปโกหกว่าจาไปแสดงหนัง(ใครเขารับเธอ??) ป๊าด อาจารย์ดันเชื่ออีกแน่ะพวกเราที่เหลือก็ตื่นเต้ล นั่งหน้าจอนานสองนาน ไหนวะไม่เห็นมี?? อ้าวโง่ไป
**โหย ไอ้เจ้าหัวหน้าจอมสตอสุดแสบเอ๊ย**ปฏิบัติการรุมตื้บๆๆๆๆได้เริ่มขึ้น
เรื่องราวอีกมากมายอยากถ่ายทอดแต่ทว่า...
**จบก่อนละกันค่ะเดี๋ยวยาวๆจะเบื่อกานนะ**
ขอบคุณค่าที่อ่านจนจบค่า ซึ้งหลาย!!
7 เมษายน 2547 00:59 น.
ช็อกโกแล็ต
คราวที่แล้วบอกเล่าถึงความป่วนเล็กๆน้อยๆของบรรดาแสบของห้องฉัน แต่ยังมีเรื่องอีก....!! จะขอเล่าแค่เล็กน้อย
คือห้องของพวกเรามีหัวโจกอยู่1ตัวเอ๊ยคน แบบว่าป่วนสุดๆ อาจารย์ระดับสุดยอดมาสอนก็ยังขยาดกลับไป อาจารย์หน้าเครียดๆก็ฮากลิ้งกลับไปถ้าเจอคนๆนี้ อิๆ แม้แต่เพื่อนในห้องยัง...ยอมรับ จนห้องของพวกเราปีไหนอาจารย์คนใดได้รับหน้าที่ให้มาสอนต้องส่ายหัว
เป็นตำนานไปแล้วค่ะห้องของฉัน...โต๊ะทุกตัวแทบจะไม่สมประกอบเพราะพวกช่างงัดช่างแงะในห้อง.... ขนาดแกล้งอาจารย์ก็มีนะคะหัวโจกคนเดิม....(ไม่ใช่พฤติกรรมที่ดีหรอก เหอๆ) แต่อาจารย์แทบทุกคนที่โดนแกล้งก็ไม่ถือสา(หรือเปล่า??) เพราะได้เสียงหัวเราะ(ตกใจ)กลับไป
ห้องฉัน...มีสัตว์สาระพัดชนิดที่ทุกคนต่างตั้งให้กันและกัน โดยเฉพาะลิงมีมาก ท่านผ.อ.ที่เคารพต้องเสียสละเงินจำนวนหนึ่งเพื่อซื้อสีนำมาทาสีกลบเกลื่อนชื่อที่พวกลิงๆทั้งหลายจารึกไว้ก่อนวันประชุมผู้ปกครองจะมาถึง
ต้องขอประทานอภัยอย่างแรง ที่การกระทำของอาจารย์(ที่พวกเราคิดว่ารุนแรง) คืออาจารย์ท่านหนึ่งเขา ประมาณว่าชกท้องเพื่อนของพวกเราจนลงคะแนนเสียงโหวดอาจารย์ออกทั้งห้อง จนเรื่องเข้าหูอาจารย์ท่านหนึ่ง(สุดเฮี้ยบ) โดนด่าเรียงตัวเลยค่ะ เหอๆ เราก็รู้ว่าเราผิดแต่อาจารย์..อย่างไรดิฉันไม่ทราบ
ห้องฉันยังสามัคคีกัน(ในทางออกจะผิด)มากๆ เวลามีเรื่องก็เฮไหนเฮนั่น ขนาดยื่นฟุตเหล็กที่เหลาเป็นมีดซะคม..ให้..เพื่อเอาไป(ฆ่า??เลยเหรอ) ฝ่ายตรงข้าม อาเรื่องจริงค่ะเรื่องจริง!!
ทั้งยังมีคนที่หัวแข็งเอามากถึงขนาดเอาหัวไปโขกกับบอร์ดห้อง ทำเอาบอร์ดยุบไปเป็นรูเลย จริงๆนะคะ ไม่รู้เอาไปโขกทำไมท่าจะเจ็บ!! อะไรที่เขาห้ามเราทำ อะไรที่เขาให้ทำเราไม่สน...เหอๆ พวกเราก็รู้ว่ามันไม่ดีนะคะแต่ความที่...เฮ้อ ...ก็ยังทำต่อไป
มีอีกมากมายเลยค่ะ แต่ทว่ากลัวจาเบื่ออ่านขอจบไว้เท่านี้ละกัน
4 เมษายน 2547 15:47 น.
ช็อกโกแล็ต
ห้องเรียนของพวกเราที่ดูว่าแทบจะไม่เหมือนห้องเรียนเอาเสียเลย....ก็จะว่าไงดีล่ะคะ อาจารย์วิชาภาษาอังกฤษเข้ามาสอนก็เหมือนร่ายเวทย์มนต์ให้นอนหลับ เกือบ40ชีวิตหลับสนิท....ยกเว้นอยู่ไม่กี่คนกระจุกหนึ่งที่ตั้งใจเรียน ก็กลุ่มฉันเนี่ยแหละ ไม่ได้จะเอาหน้านะคะเพียงแต่จะจบอยู่แล้ว...และก็จะต่อม.4ด้วยไม่ตั้งใจแย่แน่ๆ แต่ก็น่าแปลกอาจารย์เขาคงชินกับพวกเราเขาก็ตั้งหน้าตั้งตาสอนพวกที่เรียน(ไม่ถึงสิบ) ที่เหลือหลับปุ๋ยยย!!
วิชาภาษาอังกฤษคงเหมือนยานอนหลับมั้งคะ อิๆ ถ้าเป็นคาบสุดท้ายก็โดดยกห้อง แล้วก็มีแค่กระจุกเดียวเหมือนเดิม แต่ถึงเป็นยังงั้นฉันก็รักเพื่อนทุกคนนั้นแหละ ขนาดโดดบ๊อย-บ่อย ยังเอาตัวรอดได้ เขาว่าห้องฉันน่ะเด็กมีปัญหา จริงๆแล้วกลุ่มฉันไม่ใช่เด็กดีนักหนาหรอกค่ะ แต่เราก็พยายามเหลือเกินที่จะแสดงคุณภาพนักเรียนของเราให้อาจารย์เห็นบ้าง
ก็ใช่ว่าพวกเราจะชอบที่ไหนที่บรรดาอาจารย์เอาเราไปเทียบกับห้องโน้นห้องนี้ แต่เราก็ทำตัวเราเองนั่นก็ใช่ค่ะ **ห้องฉันมีจิตรกรรมฝาผนังด้วยนะ ชื่อพ่อชื่อแม่เต็มฝาผนังตัวใหญ่มากกก รอบห้องสี่ด้านเลยใหญ่ขนาดเท่าคยเขียนด้วยสีน้ำมัน แสบไหมคะ อิๆ ประชุมผู้ปกครองทีพวกฉันต้องเอากระดาษสีมาทำรูปนั้นรูปนี้จนห้องดูเหมือนห้องเด็กอนุบาลเพื่อปกปิดชื่อที่จารึกไว้ของท่านผู้ปกครอง อิๆ คุณคงคิดว่าพวกเราเป็นเด็กไม่ดีแล้วล่ะสิใช่ม้า....!!
อยากจะอ่านต่อไหมคะ....แต่ก็อีกนั่นแหละเราได้รับการดูถูกจากเด็กรุ่นเดียวกันว่าห้องของพวกเราน่ะ มีแต่พวกอ่อนๆ ห่วยๆ เด็กติดยา...คิดเหรอว่าฉันจะยอม จะเป็นยังไงก็ช่างไม่ต้องการให้พวกเด็ก..ที่คิดว่าตัวเองดีมาว่า.....จริงๆแล้วพวกเรามีจิตรสำนึกนะคะ ทะเล้นไปบ้างแต่ก็ไม่ถึงขั้นติดยงติดยาอะไรหรอก หึๆ พวกเราก็ทำทุกวิถีทางหาประกาศมาติดห้องเราให้ดู ก็ได้มาจนได้และก็คว้าที่หนึ่งมาด้วย หึๆ พิสูจน์แล้ว
** ความไม่ปกติของห้องเรียนของเรายังมีอีกมาก แต่กลัวจะยาวเกินไปไว้ต่อฉบับหน้านะคะ **
3 เมษายน 2547 22:37 น.
ช็อกโกแล็ต
ถ้าหากว่าเป็นอย่างงั้นคงหาเรื่องอธิบายความหมายของอะไรๆต่อไปนี้ได้ง่ายมากขึน....
ฉันคบกับคนคนนึงมาร่วใปซึ่งในเวลาหนึ่งปีนั้นมีเรื่องให้ทะเลาะกันมากมาย มันก็แหงล่ะเรื่องธรรมดา แต่หลายๆเรื่องก็รวมถึงเรื่องที่ทำให้ฉันระแวงแคลงใจสงสัย....ก็คือเรื่องประมาณว่ามีสอง
ก็ทน...ทนให้เรื่องค้างๆคาผ่านไป3คน 3คนนะสามคน เอาล่ะฉันเชื่อ เชื่อว่าไม่มีอะไร เชื่อจริงๆ ......แต่แล้วก็มีเรื่องโน้นเรื่องนี้เข้ามาจนฉันทนไม่ไหว ก็เลยขอให้เขาลองไปศึกษากับคนอื่นดู ฉันก็เช่นกัน
แล้วฉันก็ไปลองคบคนอื่นดู คบไปก็ดีนะ แล้วเขาก็โทรมาถามว่าเจอคนที่ดีกว่าหรือยัง ฉันก็ตอบไปว่าพูดไม่ได้เต็มปากหรอกว่าดี
**แล้วเป็นไง......ฉันกลายเป็นผู้หญิงมาง่ายไปง่าย**
แล้วที่ฉันทนมาล่ะ หมายคววามว่าฉันไปง่ายงั้นเหรอ ฉันเลยตอบกลับไปว่าถ้าไปง่ายก็ไปตั้งนานแล้ว และฉันจะไม่คบกับใครจริงจังเป็นพิเศษอีกแล้วด้ย
เท่านั้น...ก็จบงเขาไม่โทรมาอีก ถ้าไม่มีธุระ แต่ฉันอยากเป็นเพื่อนกับเขานะ แต่กลายเป็นว่าทั้งหมดฉันผิดล่ะ ฉันผิดเพียงคนเดียว เขาไม่โทรมาอีกเลย และไม่ทักด้วย....ฉันก็โทรไปบ้างเวลามีเรื่องอยากถาม แต่ก็เหมือนไปง้อเขาล่ะ แต่ก็ยังอยากเป็นเพื่อนจริงๆ เราเคยเล่นด้วยกัน อยู่ก็เงียบหายให้ทำไง
**ถ้าความรักจบหมายถึงความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนจะต้องจบลงด้วยละก็.....ฉันสู้ไม่รักใครอีกเลยดีกว่า เพราะใครจะยืนยันได้ล่ะว่าเราจะคบกันได้ไปตลอดรอดฝั่ง ถ้าใจไม่มั่นคงพอ.......**
2 เมษายน 2547 14:06 น.
ช็อกโกแล็ต
ตลอดเวลาที่ผ่านมา......ฉันไม่เคยมีเพื่อนที่ไว้ใจได้เลย หรือเพราะว่าฉันไม่ไว้ใจใคร...ไม่รู้สิ
***แต่สิ่งที่ฉันรู้คือเพื่อนมักจะหักหลัง พูดให้ร้าย และนินทาลับหลังเสมอ จนฉันไม่ไว้ใจใครซักคน...ซักคนเดียว
..........**จนกระทั่งตอนนี้ ฉันได้เจอเพื่อนคนหนึ่งที่ฉันรักและไว้ใจมาก ไม่ว่ากันลับหลังไม่เคยเลย...ที่เอาความลับของฉันเอาไปพูดเป็นเรื่องสนุก.....รักมาก รักมากๆ และก็เพิ่งมาเจอห้องเรียน..ที่สำหรับฉันมันดูเป็นห้องเรียนที่สนุก สนุกจริงๆ จากที่ไม่อยากมาเรียนก็รอคอยอย่างใจจดใจจ่อว่าเมื่อไรที่จะได้ไป........ตอนนี้รู้แล้วว่าเพื่อน.......มีค่าแค่ไหน คงเป็นเวลาของฉันที่แล้วๆมาถึงเจอแต่คนไม่จริงใจ แต่ตอนนี้รู้แล้ว...รักทุกคน เพื่อน .....ยิ่งใหญ่จริงๆ
....รู้มั้ย...ห้องเรียนของฉันไม่ใช่ห้องเรียนต้นๆ และมักถูกเปรียบเทียบกับห้องเก่งๆเสมอ แต่ถึงพวกเราจะเป็นเด็กเกเรในสายตาของผู้ใหญ่แต่เรารู้กันดีว่าเราไม่ได้เป็นอย่างนั้น ทุกคนมีอนาคตที่ใฝ่ฝัน ที่ใครหลายๆคนเข้าไม่ถึง ไม่มีใครรู้ถึงความสามัคคีที่พวกเรามี........ไม่มีใครรู้...ไม่มีใคร...แต่เรารู้..และทุกอย่างจะอยู่ที่นี่...ที่ห้องเรียนแห่งนี้..ที่นี้..ตลอดไป
หน้าส่วนตัว
983
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟช็อกโกแล็ต
