5 กุมภาพันธ์ 2547 17:50 น.
ช็อกโกแล็ต
ทุกอย่างที่ได้ยิน
เกี่ยวกับเธอว่าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้
เดี๋ยวว่าปากร้ายบ้างก็เป็นคนไม่ดี
ก็ช่างมันสิฉันเชื่อในตัวเธอ
ถึงจะโดนหาว่าตาบอดเพราะรัก..
ถึงจะถูกสมน้ำหน้าเพราะอกหักในภายหลัง
ก็ไม่ขอรับรู้เพราะตอนนี้มีเธอเป็นพลัง
ใครจะว่ายังไงก็ช่าง..ฉันยังเหมือนเดิม
แต่ก็อยากจะขอคำยืนยัน
พูดให้ฉันมั่นใจสักครั้งจะได้ไหม
หากจากนี้วันหนึ่งจะไม่มีเราอีกต่อไป
แม้ซักวันเธอเปลี่ยนใจแต่ก็ขอให้พูดคุยกันเหมือยเคย
เพราะเชื่อมั่นในตัวเธอ
จึงไม่เคยคิดว่าเธอจะทำเมินเฉย
ถึงเวลานั้นรักไม่รักก็บอกมาเลย
แต่ฉันก็คงรักเธอเหมือนเคย อย่างนี้ตลอดไป
4 กุมภาพันธ์ 2547 17:58 น.
ช็อกโกแล็ต
ตั้งแต่วันที่เธอเจอเขา
ไม่เหลือความเป็นเราเลยใช่ไหม
รับรู้เสมอตั้งแต่วันที่เธอปันใจ
แต่ก็ยังคงเก็บมันไว้เรื่อยมา
จนถึงวันสิ้นสุดของความรัก
ทุกความรู้สึกที่มีให้เธอคงดูด้อยค่า
ในเมื่อเธอไม่มีฉันแล้วในสายตา
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะรั้งไว้ทำไม
แต่คงห้ามความรู้สึกไม่ได้
ที่จะไม่ให้ร้องไห้เข้าใจบ้างไหม
รับรู้ไว้เลยนับแต่วันที่เธอเดินจากไป
ทุกความรู้สึกยังคงเก็บไว้..ในใจเสมอมา
ก็จะไม่ร้องขอให้เธออยู่
ในเมื่อรู้ทั้งรู้เธอมีใครที่ดีกว่า
จะไม่ทำให้ลำบากใจ...พยายามกลั้นน้ำตา
แล้วเก็บไปตะโกนใส่ฟ้าว่าฉันจะรอเธอ
4 กุมภาพันธ์ 2547 17:42 น.
ช็อกโกแล็ต
ยังไม่มั่นใจ
กับความรู้สึกในตอนนี้
มันเรียกว่ารักหรือเปล่าใครช่วยตอบที
นั่งยิ้มคนเดียวอย่างนี้อยู่หลายวัน
เป็นอะไรไปนะใจ
ทำไมเอาแต่ไปคิดถึงใครคนนั้น
ไม่เข็ดบ้างเหรอที่เคยโดนหลอกไปวันๆ
ไม่เข็ดเหรอที่คนรักแอบปันใจ
จำไม่ได้เหรอที่ต้องนั่งร้องไห้
ลืมแล้วเหรอว่าต้องเจ็บมากแค่ไหน
ยังงงกับตัวเองทำไมนะ...ทำไม
จะเจ็บอีกซักเท่าไรไม่เคยจำ..
ก็ได้แต่หวังว่ารักที่ให้ไป
เธอคงจะเห็นค่าของความรู้สึกนั้น
ปลื้มจังเลยที่เธอเป็นห่วงกัน
แต่จะเรียกว่ารักไหมก็ยังไม่มั่นใจ
4 กุมภาพันธ์ 2547 16:51 น.
ช็อกโกแล็ต
เพื่อนที่ฉันไว้ใจ
นำข่าวร้ายมาให้ในวันนั้น
บอกว่าอยากให้รู้ไว้...เขาหลอกเราไปวันๆ
แค่เพียงเท่านั้นไม่ได้ใส่ใจ
บอกให้เราลืมเขา...
บอกให้เราทำใจให้ได้
เท่านั้นน้ำตาก็ร่วงออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ
คิดไปว่าเขาแค่แสร้งทำ...
แต่วันนี้เพิ่งรู้ความจริง
ฟังดูแล้วทุกสิ่งมันน่าขำ
เพิ่งรู้วันนี้ว่าทุกถ้อยคำ
และทุกการกระทำของเพื่อนอย่างเธอจอมปลอม
คงสาใจแล้วสินะ
ที่ทำให้ฉันคิดมากได้ขนาดนี้
ทั้งที่ไว้ใจ...มีให้แต่ความรู้สึกดีๆ
แต่ตอนนี้ไม่รู้จะว่าเธอยังไง
ซึ้งใจเหลือเกินเพื่อนรัก
ที่ทำให้ฉันต้องร้องไห้ซักพักใหญ่
แต่ให้รู้ไว้ต่อจากนี้ไป
ฉันจะไม่เชื่อคำพูดเพื่อนอย่างเธอ
2 กุมภาพันธ์ 2547 17:23 น.
ช็อกโกแล็ต
ก่อนไม่เคยคิดเลย
ว่าวันหนึ่งคนที่คุ้นเคยต้องจากไปเร็วแบบนี้
แม้ว่าพี่ไม่อยู่ก็อยากให้รับรู้ไว้ทุกนาที
น้องเลวๆคนนี้ยังรักพี่สุดหัวใจ
คิดถึงเหลือเกิน
ร้องไห้แค่ไหนคงเรียกพี่กลับมาไม่ได้
จากลาลับไปไกลแสนไกล
แต่อีกไม่นานเท่าไรคงจะได้เจอ..
คิดถึงพี่ที่คอยต่อว่า
คอยดูแล..เรื่อยมาอยู่เสมอ
เสียใจที่เคยทะเลาะกัน..น้ำตาเอ่อ
พึ่งรู้สึกตัวว่าพี่สำคัญเสมอเมื่อพี่ห่างไกล
คงสายไปที่จะคร่ำครวญ..
เมื่อพี่ไม่มีลมหายใจ
รับรู้ไว้เลยคิดถึงเหลือเกินรู้บ้างไหม
แม้ว่าอ้อนวอนซักเท่าไรพี่ก็ไม่มีวันกลับมา
เราคงได้พบเจอกัน
อีกไม่กี่ปีข้างหน้า
บนโลกแห่งการตัดสินไร้คนมารยา
แล้วเมื่อวันนั้นมา..จะบอกพี่ว่ารักพี่เหลือเกิน