3 เมษายน 2547 00:36 น.
ช็อกโกแล็ต
มองไม่ออกเลยว่าเธอคิดยังไง
บอกฉันได้ไหมเหตุผลที่เธอทำแบบนี้
แกล้งทำเป็นเข้าใจ..ทำเหมือนว่าทั้งรักและหวังดี
ทั้งที่..ทุกความรู้สึกดีๆที่มี..ไม่ใช่ฉันที่ได้มันไป
ทำเหมือนว่ารัก..มาคอยเอาใจแบบนั้น
ฉันรู้ดีว่าที่ทำ..มันไม่มีความหมายใช่ไหม
พอเถอะนะ...เห็นฉันเป็นของเล่น..นึกจะทิ้งก็ขว้างทิ้งไป
ไม่ใช่เลย..ฉันไม่อยากเป็นเหมือนใครๆที่เธอยากให้เป็น
เธอคงเห็นหัวใจคนเป็นเศษดิน
แต่รู้ไว้...ถึงใจฉันเหลวแหลกหมดสิ้น..แต่ไม่ได้อ่อนแออย่างที่เห็น
ไม่เข้าใจมาตลอดแต่วันนี้รู้แล้ว...อดีตที่เธอเคยเป็น
เธอไม่ใช่คนชาเย็น..แต่ตลอดมาไม่เคยเจอคนจริงใจ
ขอโทษที่มองเธอผิดไปแบบนั้น
เลิกนะเลิกแล้วกัน...เลิกหลอกคนอื่นได้ไหม
แล้วต่อจากนี้จะมีเพียงเธอ เธอคนเดียวตลอกไป
จะไม่แอบเผลอปันใจให้ใครคนไหนอย่างที่เธอเคยเจอ
จริงๆแล้วมันเป็นกลอนเศร้าๆแบบดูยากน่ะค่ะใจคน แต่ออกมาเป็นแบบนี้ได้ไงไม่รู้เหมือนกัน จริงๆแล้วไม่ใช่แบบนี้ซะหน่อย
2 เมษายน 2547 14:47 น.
ช็อกโกแล็ต
เปล่าเลยที่รัก..ฉันรักเธอ
.........ตฤณ ........
*-*-*-*
ยอมปิดปากเงียบ..ทำนิ่งเฉย..
เปล่าเลยใช่ฝืนใจทำที่ไหน
ไม่ได้หลอกตัวเอง ไม่ได้หลอกเธอว่ารักใคร
ถึงแม้โดนเด่นแค่ไหน ฉันก็ไม่สนใจถ้าไม่ใช่เธอ..
ผู้หญิง..บางทีก็เข้าใจยาก
คิดเล็ก คิดน้อย คิดมาก ฝันเพ้อ
คำว่ารักบอกไร้ค่าแต่มีความหมายหากค้นเจอ
ไม่รักแล้วต้องฝืนใจทนคงทำได้แสนยากนะเออ..คนดี
สบสายตากันสิมองกันตรง ตรง
รู้ว่าน้อยใจ..แต่บอกเศษผงเข้าตา..อ้างจนถี่
ภายในใจฉันเพียงเธอคนเดียวที่มี
หรือว่าบางทีสายตาฉันอาจจะอ่านได้ง่ายดาย
คิดได้ยังไง.. สงสัยจริงนะ
อ่านสายตากันกล่าวหาว่าโดนใส่ร้าย
ทั้งที่ไม่เคยเห็นฉันเดินควงกับสาวใด
อ้างกันได้ ว่านอกใจ จากสายตา...
เปล่าเลยที่รักอย่ากล่าวร้ายตัวเอง
ที่เธอเป็นอยู่เพราะยำเกรงกับความอ่อนล้า
ฉันเองเป็นคนผิดที่ไม่แสดงให้กระจ่างออกมา
รักเธอนะ..เปล่าเหงาแล้วไปไขว้คว้ามาครอง...
ขอคำถามคาใจ...เนี่ยเหรอรัก
........ช็อกโกแล็ต...**
รู้แล้ว...เข้าใจพอสมควร
จะไม่ชวนทะเลาะอีกแล้วคราวนี้
แต่มีคำถามที่ยังคาใจ..บอกได้ไหมคนดี
ที่คอยโทรหากัน พูดจาจ๊ะจ๋า..ทุกทีหมายความว่าไง
อ้าว!!ไหนว่ารักฉัน
แล้วที่เธอบอกเขาว่าคิดถึง...คืออะไรบอกได้ไหม
อยู่ด้วยกันแต่เขาโทรมาตามเธอก็รีบไป
บอกว่าเพื่อเพื่อน...เพื่อนแน่เหรอทำไมเกินพอดี
เช้ากลางวัน เย็นพูดถึงแต่เขา...ชมอย่างงั้น
ตกลงว่านี้เธอสองคนเป็นอะไรกันล่ะทีนี้
แอบส่งตาหวานชื่นลืม..ว่าฉันยังอยู่สินะคนดี
ให้แหวนเขาอีกทีนี้..ดันมาบอกว่าไม่มีอะไร..
...เอ้าจะแก้ตัวอะไรอีกล่ะทีนี้
ถูกต้อนจน..จนมุมแล้วคนดีพูดความจริงได้ไหม
แก้ตัวไป..ไร้ประโยชน์จะไปก็รีบไป
จะเก็บน้ำตาไว้ไม่ให้เธอลำบากใจ..เมื่อจากลา
**...............ต่อกลอนพี่บีค่า...........**
2 เมษายน 2547 00:24 น.
ช็อกโกแล็ต
อย่าพูดมันเลย..ท่าเธอฝืนใจ
เลิกหลอกตัวเองซักทีได้ไหม...แกล้งทำว่ารักฉันแบบนี้
ไม่มีอะไรโดดเด่น...คู่ควรกับเธอฉันรู้ตัวดี
แต่สิ่งที่เธอไม่เคยมี แต่ฉันมีคือหัวใจ..
พูดคำที่มีความหมายแต่ดูไร้ค่า
ทนพูดคำนั้นออกมาทั้งๆที่มีอีกคนที่เธอปันใจให้
ไปเถอะ...ฉันไม่ได้ต้องการเพียงร่างกายที่ไร้หัวใจ
จะทนฝืนแสร้งรักไปทำไม..ให้เธอไปที่ได้คืนคือน้ำตา
แอบส่งสายตา..โทรหากันบ่อยไป
เธอคงสงสัยว่าฉันรู้ได้ไง..กับคนที่เธอคิด..ว่าฉันไม่รู้จักหน้า
คำตอบง่ายๆ..ดูก็รู้จากสายตา
เพราะงั้นเลิกเถอะบอกความจริงมา.ตอนนี้เธอเห็นฉันเป็นอะไร
ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนงี่เง่าเจ้าน้ำตา
พยายามกลั้นไม่ให้ไหลออกมา...รอฟังคำพูดเธอรู้ไหม
บอกมาเลยว่าตลอดมา..เธอแกล้งทำเพราะเหงา..ไม่มีใคร
เมื่อวันนี้เจอคนที่คิดว่าใช่..เลยอยากจะไป..ใช่ไหมเธอ
คนเราถ้าทำเพราะฝืนไม่ได้ทำด้วยใจก้อย่าทำมันเลยดีกว่าเนอะคะ
1 เมษายน 2547 15:57 น.
ช็อกโกแล็ต
เหม่อลอยมองดูฟ้ากับแสงดาวเหงาๆ
ค่ำคืนที่เหน็บหนาวไม่มีเรา..เหลือตัวคนเดียวอยางนี้
หลับตา...ด้วยความเหนื่อยล้าอ่อนแรงเต็มที
นึกถึงวันเวลาดีๆที่เคยมีกัน
เหงา...และท้อไม่รู้จะอยู่ได้อย่างไร
อยากเรียกคืนความเข้มแข็ง..แต่ทำไม่ได้อยู่อย่างนั้น
ไม่เธอพวกเธอต่อไปใครจะมาเข้าใจ..ใครล่ะใครกัน
ในแต่ละวันคงต้องยืนหยัดเพียงคนเดียวเท่านั้น..ไม่เหลือใคร
ที่มีความหวัง..ยังยืนอยู่ได้
เพราะมีพวกนายอยู่ข้างๆรู้บ้างไหม
เข้าใจดี..ว่าเราต้องเลือกทางเดิน..ร้างลากันไป
แต่แค่คิดมันก็ทนไม่ไหว..แค่คิด..ว่าไม่มีพวกเธอ
แต่เราต้องมองไปข้างหน้า
มอง..บนฟ้าไขว่คว้าสู่ความใฝ่ฝัน
จะเก็บทุกวันเวลา..ในวันนี้ที่มีเพื่อน..มีกันและกัน
เก็บทุกนาทีที่เคยร่วมฝันเก็บไว้เป็นง.กำลังยามอ่อนแรง...
เพื่อนคือกำลังใจ
1 เมษายน 2547 00:28 น.
ช็อกโกแล็ต
ห้องเรียนรกร้าง...ไร้เสียงหัวเราะอย่างเริงร่า
ปาดน้ำตาต้องจากกันจริงๆใช่ไหม
มิตรภาพดีๆจะอยู่ตรงนี้..ที่นี่ตลอดไป
จดจำไว้ในใจยังไงเรายังเป็นเพื่อนกัน
โดนเหยียดหยามมาหลายหน
เขาว่าพวกเราไช่คนเด็กมีปัญหาทั้งนั้น
โต้กลับไปเราก็มีหัวใจเหมือนกัน
สิ่งที่ทุกคนมองไม่เห็นมัน..ความผูกพันที่เรามี
โดนเปรียบเทียบกับห้องดีเด่นแต่เรายังสู้
เราได้เรียนรู้ประสบการณ์ล้ำค่าจากตรงนี้
ไขว่คว้ารางวัลความภาคภูมิใจกลับคืนมา..ที่เคยมี
พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นสักทีว่าที่คนโดนกล่าวหาแบบนี้..ทำตัวดีๆก็เป็น
จะบันทึกทุกเสียงหัวเราะ..แล้วก้าวไปข้างหน้า
ถึงแม้เขาจะว่ากันยังไง..ไม่สนก็ในเมื่อเขาไม่เห็น
ไม่มีใครรู้ตัวตนจริงๆที่พวกเราต่างเป็น
น้าตาเย็นๆก็อบอุ่นเพราะคำว่ามิตรภาพระหว่างเรายังอยู่ในใจ
บันทึกทุกเสียงหัวเราะน้ำตาและความทรงจำดี ก้าวคว้าฝัน....อย่าให้เขาดูถูกเราอีกนะ..เพื่อนๆ
หน้าส่วนตัว
1025
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟช็อกโกแล็ต
