26 เมษายน 2551 17:40 น.
ชีวินมธุรา
วอนดวงดาวพราวฟ้าใส
วอนเรไรหรีดหริ่งส่งเสียงถึง
วอนสายลมรำเพยพัดคำนึง
วอนคำซึ้งฝากไปกับสายธาร
คนรักพี่อยู่ไหนที่รอคอย
คนบนดอยห่างไกลเกินไขขาน
คนใดหนอหักอกพี่ร้าวราน
คนใต้นั้นช่างเสกสรรค์จำนรรจา
คิดมอบรักฝากให้สาวฝั่งโขง
คิดพะวงนงพงาตามประสา
คิดใคร่ครวญกลัวรักจะโรยรา
คิดรับมาแนบใจขอไตร่ตรอง
น่าเห็นใจหนุ่มใต้ไร้คนรัก
ยากจะหักห้ามได้ให้หม่นหมอง
ส่งน้ำมิตรมอบให้ตามครรลอง
ลอยละล่องตามนทีสู่แดนไกล
ถูกคนรักหักอกจริงหรือนั่น
ใช่แต่งปั้นคำคนน่าสงสัย
ใครกันหนอที่เลิกละกันก่อนใคร
คงพี่ชายหลายรักหักอกนวล
ลมเอ๋ยลมข้ามฟ้าบอกหนุ่มใต้
ตรวจดูใจซื่อตรงหรือผันผวน
ถ้าเป็นจริงดั่งว่าไม่เรรวน
จะทบทวนรับน้ำใจพี่ให้มา
ชีวินมธุรา
25 เมษายน 2551 00:23 น.
ชีวินมธุรา
โหยไห้ ละห้อยหวล
เนื้อนางนวล ระทมใจ
ชายห่าง แรมร้างไกล
ปวดฤทัย เกินจะพอ
เห็นเป็น ขนมหวาน
หาสำราญ ทำสอพลอ
ยิ้มกริ่ม มิรีรอ
ทำท่าพ้อ ให้หลงลม
ลิ้มรส อาบอิ่มสิ้น
สะบัดลิ้น กลิ้งเป็นกลม
ทิ้งไป ปล่อยให้ขม
สุดระทม ห่มอาลัย
ชายเอย ชายหนอชาย
ช่างกระไร ไร้เมตตา
ไร้สิ้น เสน่หา
ไร้วาจา ไร้ปรานี
จดจำ จับในจิต
หักความคิด มีศักดิ์ศรี
ใช่ไร้ชาย ในโลกนี้
ยังดีดี ให้ชื่นชม
ชีวินมธุรา
25 เมษายน 2551 00:09 น.
ชีวินมธุรา
สายนทีใหลหลั่งริมฝั่งโขง
คันเรือโยงล่องลอยเหนือชลสินท์
เสียงแผ่วแผ่วสาดเซาะเกาะแก่งริน
เลี้ยงชีวินสองฟากฝั่งทั้งลาวไทย
ยินแต่เสียงเพรียกพร่ำทุกค่ำเช้า
นั่งคอยเฝ้าริมฝั่งสาวหน้าใส
อ้ายเคยอยู่ร่วมชมดื่มด่ำใจ
ยามฟ้าใกล้ลาลับดับตะวัน
หวลระลึกเรื่องหลังผ่านเลยแล้ว
เหลือน้องแก้วผู้เดียวเหลียวหาฝัน
จะเชยชิดเคียงคู่ทุกทุกวัน
ลับเลยพลันหันเหห่างร้างไกล
สาวฝั่งโขงเจ้าเอยมิเคยคิด
รักฝังจิตติดตรึงเกินขานไข
บ่าวลืมเลือนน้ำคำวอนว่าไป
หฤทัยแห้งโหยร้าวโรยรา
เฮามักอ่อนโดนป้อนวจีหวาน
เฮาสำราญยามบ่าวเจ้ามาหา
เฮาเจ็บช้ำทิ้งไปไม่บอกลา
เฮานี่หนาลาแล้วบ่าวคืนคำ
ชีวินมธุรา
หน้าส่วนตัว
1758
