12 กุมภาพันธ์ 2551 15:34 น.
ชีวินมธุรา
ลมร้อน โบกสะบัด
ใบไม้ซัด ร่วงลงดิน
เหลืองอ่อน หอมรวยริน
กรุ่นไอกลิ่น ดอกไม้งาม
สาวสวย งามเริงร่า
สุขหรรษา มีล้นหลาม
ชายหนุ่ม เฝ้าติดตาม
ทุกโมงยาม มิหน่ายเลย
ดอกไม้ ดังสาวสวย
ทั้งรุ่มรวย เสน่ห์เผย
กลีบดอก น่าชิดเชย
แมลงเอย บินไต่ตอม
สาวน้อย แสนเพียบพร้อม
ยากจะยอม แก่ชายใด
หากว่า รักจริงไซร้
ดำเนินไป ตามทำนอง
หากแม้ ถูกเด็ดดม
คงขื่นขม ใจลอยล่อง
ว้าเหว่ดั่ง ละออง
ฝุ่นธุลี ปลิวตามลม
พี่ชายจ๊ะ อย่าริหลอก
อย่ากลับกลอก ในคารม
หมุนกลิ้ง เป็นลิงลม
ชื่นเชยชม แล้วจากไป
เห็นใจ ในหญิงบ้าง
ปล่อยอ้างว้าง สุดหม่นไหม้
ตรอมตรม บ่มฤทัย
ชายหนอชาย ร้ายจริงจริง
ชีวินมธุรา
12 กุมภาพันธ์ 2551 15:15 น.
ชีวินมธุรา
สายลมพา พัดรำเพย เชยชื่นจิต
ให้หวลคิด ความหลัง ครั้งเก่าก่อน
ได้พานพบ คบชาย ไร้อาวรณ์
เพี่ยงถ่ายถอน ความแค้น แน่นฝังใจ
นำพาไป สุ่สถาน อันสงัด
สุดจำขัด ด้วยแรง สู้ไม่ไหว
ถูกกระทำ บีฑา ทั้งกายใจ
คร่ำครวญให้ โหยหา และอาดูร
อสูรร้าย กลับมาเกิด ไฉนนั่น
มิได้หวั่น มิได้เกรง อาฆาตหนุน
น้องสุดรัก มาตาย ไร้การุญ
ใจคุกรุ่น สุมด้วยไฟ แห่งอารมณ์
แต่แล้วกาล ผันเปลี่ยน ไม่คาดคิด
ในดวงจิต อสูรร้าย คล้ายสุขสม
หลงเสน่ห์ ความดี น่าชื่นชม
จำต้องข่ม ซ่อนไว้ กลางหทัย
ยากจะเอ่ย ปากบอก คำว่ารัก
ยากจะทัก วจีหวาน เกินขานไข
ยากจะหัก ใฝ่หา หวลอาลัย
ยากจะใคร่ คว้ามา แนบชิเชม
สุดท้ายแล้ว กลับกลาย เป็นนักโทษ
ความกริ้วโกรธ สลาย รักผสม
นวลอนงค์ ปล่อยใจ ให้รื่นรมย์
ถูกเพาะบ่ม ตกเป็น จำเลยมาร
ชีวินมธุรา
หน้าส่วนตัว
1247
