4 ตุลาคม 2550 20:46 น.
ชีวินมธุรา
นวลเนียนเนินแนบเนื้อ น้องนาง
ชายชิดชอบเชิญชวนช่าง ชมเชย เชี่ยวชาญ
ก่อเกิดกายกรกอบแก้วกานต์ กลิ่นกาม
สำรวลเสสรวลแสร้ง สุขสวม เสียสิ้น
เจ็บจิตจำใจเจียนเจ้า จากจน จงจินต์
เงินงามง้างง้าวง่ายงิน งำเงื่อน
แม่มีมาม้วยแม้นเหมือน หมองหมาง หม่นไหม้
เหลือหลานหลายเหล่าเล่า แล้วเลี้ยง ล่วงหล้า
เรียมแรมร้อนรุมเร้ารึงรา เรื่องราว เรียงร่าย
โหยหาห่วงหาเห็นหาย เหือดแห้ง
คร่ำครวญใคร่ใครคอยเคียง คู้เคล้า คลางแคลง
ดิ้นด้วยดลเดินเด่นแดง เดือนดาว
โฉมยง เจ้าเอย ร่างกาย ชายชิดชม
ในใจนั้น หานิยม ยินดีไม่
เหตุจน จำใจ ทนทำไป พ่อแม่แก่เฒ่า
น้องเล็กเล่า ร่ำเรียนไกล ได้สุขสบาย
*******
ชีวินมธุรา
4 ตุลาคม 2550 20:27 น.
ชีวินมธุรา
กิ๊ก กิ๊ก กิ๊ก กิ๊ก นั้น อย่างไรนี่
วานคุณพี่ ก่องกิก ตอบหน่อยหนา
น้องใคร่รู้ ความหมาย แต่ใดมา
ดาวระดา อยู่ไหน วานบอกที
ตัวน้องนี้ บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา
สายลมจ๋า แจกแจง ให้ถ้วนถี่
เบรฟฮารด์ มาใกล้ใกล้ เอ่ยวจี
ปลายตะวัน ช่วยชี้ เห็นความจริง
กิ๊ก กับ รัก ต่างกัน ตรงไหนหนอ
นวลลออ ฝากถาม วานขานไข
กุ้งก้ามกราม เจนจัด ชี้ชัดให้
โซแน๊คได้ อำนวย ตามคำวอน
หากมีกิ๊ก หมายถึง นั่นคือรัก
คงต้องทัก ครูพิมจ๋า โปรดสั่งสอน
พิมญดา ตอบถ้อย ในบทกลอน
หญิงรพี จรมา พาเข้าใจ
ทะเลใจ สาดซัด ในห้วงลึก
ช่วยตรองตรึก รู้ความ เรื่อง กิ๊ก ไหม
แม้ว่ารู้ เอ่ยมา ช้าอยู่ใย
น้องนี้ใคร่ ตั้งตา รอท่าฟัง
เพื่อนเพื่อนจ๋า อย่าว่า น้องโง่เขลา
ผู้ใหญ่เฝ้า เพียรสอน ในชายหญิง
สงวนศักดิ์ สงวนศรี ความดีมิ่ง
ตามเขายิ่ง จะหมองมัว อย่ามั่วตาม
*******
ชีวินมธุรา
4 ตุลาคม 2550 20:15 น.
ชีวินมธุรา
ข้าเจ้า เป๋นสาวเหนือ
มีจาดเจื้อ เมืองคนงาม
หัวใจ๋ ใค่ฮู้กำ
ว่าฮักนั้น เยียะจะใด
ข้องขัด อยู่ตางใน
กะมีใผ อู้หื้อฟัง
ปี้สาว บ้านตางข้าง
เปิ้นหลงกำ เจื้อคนใต้
ฮักเปิ้น แต้นักหลาย
ผลสุดท้าย ให้ตึงวัน
แม่นว่า เป๋นจะอั้น
ข้าเจ้า หันบ่อยากมี
ฮักแต้ ตางใดจี๊
ปะกั๋นนี้ สักกี่คน
อกใน ว้าเววน
กึ้ดสับสน แต๊แต๊นา
ผู้บ่าว คนเมืองใต้
จ๋ำจดไว้ บ่เจื้อกำ
ฮูปหล่อ ในก๋วงดำ
เจ้าบ่นำ ไว้คู่เคียง
บ่าวใด ใสซื่อมั่น
ฮิเตียวหมั่น หาเจ้าหนา
มอบใจ๋ หื้อเอื้องผา
นับคณา บ่จุ้ลวง
กองผ่อ แม่นแล้วส่วง
เจ้าบ่หวง ฮับฮักเนอ เจ้า
******
ชีวินมธุรา
1 ตุลาคม 2550 08:01 น.
ชีวินมธุรา
คบมานาน รักกัน หวานดูดดื่ม
แสนเป็นปลื้ม กับชาย คนรักฉัน
เขานั้นหล่อ สมาร์ท เท่ใดปาน
สาวต้องหัน แลมอง กันมากมาย
แล้ววันหนึ่ง พึงรู้ซึ้ง ถึงความจริง
ยากทนนิ่ง ทำเฉย จนเกินสาย
ฉันพบเขา คนรัก อยู่กับชาย
อ้างว่าได้ เป็นเพื่อน กันมานาน
แรกแรกหา มีความ สงสัยไม่
มิทันไร พบเห็นยิ้ม สนุกสนาน
เป็นอย่างไร คบกัน จนเกินการ
แอบสอบทาน หัวใจ วูบหล่นลง
กรรมหรือไร ชักนำ ได้มาสบ
อยากจะลบ ความหลัง ที่เคยหลง
ช่างโง่เขลา เสียจริง นวลอนงค์
ดันซื่อตรง รักมั่น ชายรักชาย
เค้นคำถาม ด้วยความ อยากรู้นัก
เขาเพียงพัก อิงแอบ แนบอาศัย
กลัวสังคม ข่มหยาม ฐานะกลาย
จึงต้องใช้ ฉันบังหน้า ปิดเรื่องราว
ฉันฟังแล้ว สะอึก ตื้นในอก
ดั่งเหมือนตก จากเหว เสียบแหลนหลาว
น่าสงสาร ตัวเอง นะนงเยาว์
เกินบรรเทา ทุกข์ใด เท่าได้เจอ
ขอลาแล้ว ลาก่อน หนุ่มรูปหล่อ
แต่นี้หนอ ระวังใจ มิให้เผลอ
ไปรักชาย หน้าตาดี เจียวนะเออ
น้ำตาเอ่อ สมน้ำหน้า ตัวฉันเอง
******
ชีวินมธุรา
หน้าส่วนตัว
1294
