21 กันยายน 2550 12:12 น.
ชีวินมธุรา
ของขวัญ ห่อน้อยน้อย
บรรจงค่อย เปิดออกดู
ภายใน มีหยกคู่
ตั้งวางอยู่ เคียงคู่กัน
จดหมาย ส่งมานั้น
คำรำพัน คิดถึงเธอ
ทุกวัน ฝันละเมอ
นอนพร่ำเพ้อ ยามค่ำคืน
อ่านแล้ว ก็สุดปลื้ม
แสนด่ำดื่ม หทัยชื่น
รักคงคืน สุดเปรมปรีดิ์
ต่อมา อีกไม่นาน
ได้รับสาสน์ การ์ดยินดี
เชิญร่วม งานแต่งพี่
หัวใจนี้ ร้าวระบม
ระรัว ระริกรน
ร้อนระคน ทุกข์ท่วมใจ
ของขวัญ ที่เคยให้
มิได้หมาย ถึงน้องนาง
คิดเองอ้าง ตู่เอาเอง
ฤทัย ว้างวังเวง
ที่เคยเปล่ง กลับโรยรา
หมอนนอน ชุ่มน้ำตา
ใยรักรา ให้อาดูร
************
ชีวินมธุรา
20 กันยายน 2550 20:37 น.
ชีวินมธุรา
จำจากน้อง ด้วยอาลัย แสนไกลห่าง
พี่อ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว และหงอยเหงา
มัวแต่คิด คำนึง ถึงนงเยาว์
อยากพบเจ้า ใจเจียน จะขาดรอน
อ่านสาสน์รัก จากชายแดน ให้สงสาร
โอ้ชายชาญ ยอดขวัญ มั่นเสมอ
แม้อยู่ใต้ หัวใจ ส่งถึงเธอ
น้ำตาเอ่อ รินล้น รดทรวงใน
น้องเป็นห่วง ยอดรัก มากมายนัก
แต่ด้วยศักดิ์ ชาติทหาร ถึงกาลไหน
ด้วยหน้าที่ ของชาว ทหารไทย
จากน้องไป ปกปัก พิทักษ์ชน
น้องภูมิใจ ตัวพี่ เป็นที่ยิ่ง
รักทุกสิ่ง ที่พี่ทำ ย้ำส่งผล
ต้องลำบาก ตรากตรำ ก็จำทน
วอนเทพดล รักษา รอดพ้นภัย
ป่านฉะนี้ ใจพี่ คิดถึงน้อง
อยากตะกอง กอดน้องยา มีความหมาย
รักเจ้ายิ่ง รักจริง ไม่เสื่อมคลาย
ห้องหัวใจ ซาบซึ้ง ถึงสาสน์มา
ยอดชีวี จอมขวัญ น้องฝันใฝ่
น้องส่งใจ ฝากไป ผ่านเวหา
กับดวงดาว สายลม และจันทรา
ส่งรักพา ห่มอุ่นไอ คลายหนาวเย็น
*********
ชีวินมธุรา
20 กันยายน 2550 20:23 น.
ชีวินมธุรา
ยามเมื่อฝน พรมโปรย จากฟากฟ้า
พสุธา เย็นชื่น ธาราใส
มวลบุปผา มาลี งามวิไล
ดอกไม้ใบ ผลิบาน ตามฤดู
หยดหยาดน้ำ พร่างพราย งามระยับ
ต้องแสงจับ วาววับ งามสุดหรู
ส่องประกาย เป็นระยิบ ลงมาสู่
เรียงรายลู่ ชวนชม สุขสมจริง
เปรียบความรัก ดังฝน ดลบันดาล
หัวใจพลัน อบอุ่น ได้พึ่งพิง
สองเราใกล้ เชยชิด แอบแนบอิง
เลิศล้นยิ่ง ปรี่เปรม เต็มฤทัย
หยาดฝนรัก รินรด ใจกระจ่าง
ดังส่องทาง ก้าวเดิน ที่สดใส
ฉันจะคอย ถนอมรัก ด้วยดวงใจ
เพียงเธอไม่ ห่างรัก นับว่าพอ
**********
ชีวินมธุรา
20 กันยายน 2550 10:15 น.
ชีวินมธุรา
กระจกอัน วิเศษ
บอกถึงเลศ นัยนา
โฉมงาม เฝ้ามองหา
ใบหน้านวล งามสุดดี
กระจก บอกข้าเถิด
ข้างามเลิศ ในปฐพี
สาวใด ในโลกนี้
หรือมีที่ เทียบเทียมทัน
ชายใด จะเป็นคู่
ข้าอยากรู้ รีบบอกพลัน
สง่า งามคมสัน
เป็นชายชาญ หรืออย่างไร
ข้านี้ สุขฤทัย
ผิดหวังให้ ข้าสงสัย
เขานั้น อยู่หนใด
ใกล้หรือไกล ตั้งตารอ
หัวใจ เริ่มสดใส
รักดลใจ เคลียเคล้าคลอ
เป็นไป ได้ชอบพอ
ชายรูปหล่อ กระจกเงา
ยังมี อีกหนึ่งเล่า
มิได้กล่าว ให้ข้าฟัง
ชายหนุ่ม ไร้จริงจัง
มุ่งแต่หวัง คอยเชยชม
ผิดหวัง ในเรื่องคู่
ข้าพร่างพรู แสนระทม
กระจก เจ้ามิคม
หลอกข้าสม ร้างแรมไกล
แต่นี้ ครั้งต่อไป
ข้าคงไม่ หลงลมชาย
หทัย แทบสลาย
กระจกใด ไม่ยินยล
*************
ชีวินมธุรา
19 กันยายน 2550 22:10 น.
ชีวินมธุรา
แสงดาวเดือน เลื่อมพราย ประกายแสง
ประชันแข่ง ดังประทีป เรียงเป็นสาย
ค่ำคืนนี้ ตัวฉัน ช่างเดียวดาย
คนที่หมาย กลับกลาย ไม่หวนคืน
ดวงดาวเอ๋ย เจ้าเคย เหงาบ้างไหม
จำร้างไกล เหห่าง ยากทนฝืน
เขาจากไป กายสะท้าน ล้มทั้งยืน
ช่างหยิบยื่น ความเจ็บ แปลบข้างใน
ใคร่อยากถาม เขาคนนั้น ที่เคยรัก
มอบใจภัก- ดีให้ ไม่หวั่นไหว
แล้วเขากลับ ตัดรอน รานน้ำใจ
แทบละลาย ยามเขาบอก เราเลิกกัน
ไม่หวลคิด ถึงอดีต ที่แสนหวาน
สุขมิปาน ใดเทียบ เธอกับฉัน
มาบัดนี้ แปรไป อย่างไรกัน
ตัวฉันนั้น ให้ฉงน สนเท่ห์นัย
ฉันไม่สวย ฉันไม่รวย ไม่อ่อนหวาน
ไม่ชำนาญ เชิงรัก หรือไฉน
ใครก็ได้ ตอบฉันที ด้วยเหตุใด
รักนี้ไซร้ ใยจำต้อง เศร้าโศกตรม
แสงดาวเดือน เลื่อนลับ ดับลงแล้ว
ต้องคลาดแคล้ว จากลา พาขื่นขม
ขอให้เขา โชคดี มีคู่ชม
ให้สุขสม ด้วยรัก และหวังดี
********
ชีวินมธุรา
หน้าส่วนตัว
716
